Wielotorbielowatość nerek

Choroby układu moczowo-płciowego, zaburzenia i potrzeby seksualne.
admin. med.

Wielotorbielowatość nerek

Post autor: admin. med. »

Zwyrodnienie wielotorbielowate nerek (Degeneratio polycystica renum)
Autosomalna dominująca wielotorbielowatość nerek, wielotorbielowatość nerek typu dorosłych, nabyta wielotorbielowatość nerek, ADPKD

Opis
Wielotorbielowatość nerek jest chorobą dziedziczną występującą rodzinnie. Charakteryzuje się powstawaniem licznych torbieli (cyst) w obu nerkach, co prowadzi do ich powiększenia. Objawy kliniczne choroby pojawiają się zazwyczaj dopiero po 40 roku życia i związane są z powolną (do 20 lat), lecz postępującą utratą czynności nerek.
Objawy
We wczesnym okresie choroby brak jest jakichkolwiek objawów. Później mogą pojawić się:
Bóle brzucha
Uczucie rozpierania w boku
Nadciśnienie tętnicze
Krwiomocz

Szybkiego kontaktu z lekarzem wymaga:
Pojawienie się gorączki, która towarzyszy bólowi w boku
Nagłe zmniejszenie ilości oddawanego moczu
Do późnych objawów – świadczących o zaawansowanym uszkodzeniu nerek – należą nasilające się nudności i wymioty, częste oddawanie moczu (również w nocy), świąd skóry, obrzęki, postępujące osłabienie oraz zaburzenia miesiączkowania u kobiet.
Przyczyny
Choroba jest uwarunkowana genetycznie, w większości przypadków chorowało (lub choruje) jedno z rodziców. Połowa dzieci dziedziczy chorobę.
Zapobieganie
Zgodnie z obecnym stanem wiedzy nie można zapobiec rozwojowi choroby.
Jeśli w rodzinie występuje choroba, zalecane jest poradnictwo genetyczne przed zawarciem związku małżeńskiego.
Przebieg
Obecnie nie istnieje skuteczna metoda leczenia tej choroby. W części przypadków po 10-20 latach dochodzi do niewydolności nerek i konieczności leczenia nerkozastępczego (dializoterapia).
Dieta z ograniczeniem białka prawdopodobnie opóźnia rozwój niewydolności nerek.
Towarzyszące nadciśnienie tętnicze wymaga leczenia farmakologicznego.
Powikłania
Niewydolność nerek
Zakażenie torbieli nerkowej (ból w boku i gorączka)
Pęknięcie torbieli nerkowej (ból w boku i krwiomocz)
Powikłania wynikające z nadciśnienia tętniczego (zwłaszcza jeśli nie jest leczone)
Kamica nerkowa
Badania
Chorobę rozpoznaje się na podstawie badania ultrasonograficznego nerek lub ewentualnie tomografii komputerowej (zwłaszcza u osób otyłych). Konieczne jest oznaczenie stężenia kreatyniny we krwi (i moczu), aby ocenić stopień zaawansowania niewydolności nerek.
Badania kontrolne są zazwyczaj wykonywane nie częściej niż 2 razy w roku.
Badania genetyczne są trudno dostępne w chwili obecnej, a ich wykonanie nie ma wpływu na przebieg choroby.
Cel leczenia
Celem postępowania lekarskiego jest zapobieganie powikłaniom oraz ich wczesne leczenie, aby opóźnić rozwój niewydolności nerek.
Leczenie
Zalecenia ogólne
Aktywność fizyczna nie powinna odbiegać od aktywności osób zdrowych.
Zalecana jest dieta z ograniczeniem białka do 1 g/kg masy ciała dziennie.
Nie należy ograniczać picia płynów w okresie upałów (poza okresem zaawansowanej niewydolności nerek).

Leczenie farmakologiczne
Jeśli chorobie towarzyszy nadciśnienie tętnicze, to zazwyczaj wymagane jest ograniczenie spożycia soli oraz przyjmowanie pod kontrolą lekarza leków obniżających ciśnienie.
W przypadku zakażenia dróg moczowych lekarz może podać antybiotyki.
Lekarz może również zalecić codzienne przyjmowanie witaminy D lub jej pochodnych (w zależności od stopnia niewydolności nerek).
W przypadku zaawansowanej niewydolności nerek może zaistnieć konieczność hospitalizacji w celu rozpoczęcia dializ.
Ponieważ większość leków jest wydalana przez nerki, przy przyjmowaniu jakichkolwiek leków należy zwrócić uwagę na ich dawkowanie i dostosować dawkę do aktualnego stopnia niewydolności nerek. W praktyce oznacza to przyjmowanie leków tylko pod kontrolą lekarza.
Opracował.dr n. med. Jerzy Chudek
źródło: emedica.pl
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post