Skuteczność 13-walentnej szczepionki przeciwko pneumokokom

Różne informacje,czasem dziwne a czasem bardzo interesujące, o badaniach medycznych
admin. med.

Skuteczność 13-walentnej szczepionki przeciwko pneumokokom

Post autor: admin. med. »

Jaka była skuteczność rzeczywista 13-walentnej szczepionki przeciwko pneumokokom w zapobieganiu inwazyjnej chorobie pneumokokowej?
Moore M.R. i wsp.: Effectiveness of 13-valent pneumococcal conjugate vaccine for prevention of invasive pneumococcal disease in children in the USA: a matched case-control study. Lancet Respir. Med., 2016 (doi: 10.1016/S2213-2600(16)00052-7)

W 2010 roku w Stanach Zjednoczonych do programu szczepień dzieci do 2. roku życia wprowadzono 13-walentną szczepionkę przeciwko pneumokokom (PCV-13), która zastąpiła stosowaną dotychczas szczepionkę 7-walentną (PCV-7). Nową szczepionkę zarejestrowano bazując na wynikach badań z randomizacją, w których oceniono jedynie jej immunogenność w porównaniu z PCV-7.

W najnowszym numerze czasopisma „Lancet Respiratory Medicine” opublikowano wyniki amerykańskiego badania kliniczno-kontrolnego, w którym oceniono skuteczność rzeczywistą (efektywność) PCV-13 w zapobieganiu potwierdzonej laboratoryjnie inwazyjnej chorobie pneumokokowej (IChP) u dzieci. To kolejne badanie dotyczące skuteczności klinicznej PCV-13 u indywidualnych szczepionych. Poprzednie opublikowali autorzy brytyjscy (p. Typowo swoista skuteczność rzeczywista PCV-13) i kanadyjscy (p. Skuteczność rzeczywista wszystkich skoniugowanych szczepionek przeciwko pneumokokom była podobna).

Populację wyjściową badania stanowiło prawie 3,8 mln dzieci w wieku 2–59 miesięcy zamieszkujących wybrane hrabstwa 10 stanów objętych aktywnym nadzorem epidemiologicznym nad zakażeniami bakteryjnymi Centers for Disease Control and Prevention – Active Bacterial Core surveillance (ABCs). Grupę przypadków utworzyło 722 dzieci, które w latach 2010–2014 zachorowały na IChP potwierdzoną laboratoryjnie, a grupę kontrolną 2991 zdrowych dzieci odpowiednio dobranych do grupy przypadków z populacji wyjściowej.

Dzieci, które otrzymały ≥1 dawkę PCV-13 stanowiły 67% dzieci z grupy przypadków oraz 76% dzieci z grupy kontrolnej.

W grupie dzieci z potwierdzoną IChP za 30% zachorowań odpowiadał pneumokok serotypu uwzględnionego w PCV-13, najczęściej 19A, 3 oraz 7F (odpowiednio: 18, 6 i 4%).

Przeprowadzona analiza wykazała, że PCV-13 charakteryzowała się dużą skutecznością w zapobieganiu IChP potwierdzonej laboratoryjnie niezależnie od serotypu pneumokoka (60,2%; 95% CI: 46,8–70,3), wywołanej przez serotypy uwzględnione w PCV-13 (86%; 95% CI: 75,5–92,3) oraz pięć z nich, których nie było w PCV-7 (87%; 95% CI: 76,7–93,1). W badaniu wykazano również, że PCV-13 zapewniała skuteczną ochronę przed zachorowaniem na IChP wywołaną przez serotypy 7F, 19A oraz 3 pneumokoka (odpowiednio: 96,5%, 85,6% i 79,5%) oraz wywołaną przez serotypy niewrażliwe na jakikolwiek antybiotyk, niewrażliwe na penicylinę oraz niewrażliwe na co najmniej trzy antybiotyki (odpowiednio: 65,6%, 82,8% i 72,3%).

Autorzy badania wyciągnęli wniosek, że PCV-13 była wysoce skuteczna w zapobieganiu zachorowaniom na IChP w populacji dzieci mieszkających w Stanach Zjednoczonych. Dzięki ochronie przed zachorowaniami wywołanymi przez serotyp 19A i inne oporne szczepy, szczepienie PCV-13 stanowiło również skuteczną strategię walki z opornością pneumokoków na antybiotyki.

Prof. dr hab. n. med. Andrzej Radzikowski, z I Katedry Pediatrii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego podkreśla, że skuteczność rzeczywista PCV-13 w odniesieniu do IChP niezależnie od wywołującego ją serotypu pneumokoka oceniona przez Centers for Disease Control and Prevention (CDC) w wybranych regionach Stanów Zjednoczonych jest nadal duża i wynosi 60% (95% CI: 46–70), a w odniesieniu do serotypów zawartych w szczepionce PCV-13 bardzo duża – 86% (95% CI: 75,5–92,3) – i to mimo zjawiska zastępowania serotypów zainicjowanego przez wieloletnie stosowanie szczepionki 7-walentnej.

– Warto porównać skuteczność rzeczywistą PCV-13 w Stanach Zjednoczonych ze skutecznością stwierdzoną w sąsiedniej Kanadzie po szczepieniu preparatem 10-walentnym (PCV-10). W odniesieniu do IChP niezależnie od serotypu pneumokoka skuteczność rzeczywista okazała się równie duża i wyniosła 72% (95% CI: 46–85), a w odniesieniu do serotypów szczepionkowych aż 97% (95% CI 84–99) – wskazuje prof. Radzikowski. – Duża efektywność PCV-13 wynikała przede wszystkim z bardzo dużej efektywności w zapobieganiu IChP wywołanej przez serotyp 19 A pneumokoka (uwzględniony wyłącznie w PCV-13), która wyniosła 85,6% (95% CI: 70,6–93,5). Jednak mimo nieobecności antygenów serotypu 19A w PCV-10 efektywność tej szczepionki w zapobieganiu IChP wywołanej przez ten serotyp również była podobna – 71% (95% CI: 24–89) – co potwierdziło krzyżową skuteczność serotypu 19F obecnego w PCV-10 w odniesieniu do serotypu 19A.1

Prof. Radzikowski przypomina, że zjawisko to stwierdzano także w Brazylii w badaniu z 2014 roku,2 gdzie skuteczność rzeczywista PCV-10 w odniesieniu do serotypu 19A wyniosła 82,2% (95% CI: 10,7–96,4), a także w Finlandii w badaniu Jokinena i wsp. opublikowanego w 2015 roku3, gdzie oszacowano ją na 62% (95% CI: 20–85). W obu tych pracach zwraca jednak uwagę duży zakres przedziałów ufności, co wskazuje na małą precyzję oszacowania efektu. – Moim zdaniem w świetle słabszej immunogenności PCV-10 po szczepieniu pierwotnym, a poprawiającej się dopiero po szczepieniu uzupełniającym, należy z rezerwą odnosić się do ochrony krzyżowej po pierwszych 2–3 szczepieniach PCV-10, która poprawia się dopiero po 3–4 dawce szczepienia4 – podsumowuje prof. Andrzej Radzikowski.
Piśmiennictwo/źródło:mp.pl
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post