ForumMedyczne.edu.pl

Nowa klasyfikacja ubytków poddziąsłowych
dr n. med. Maciej Żarow, Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej, Specjalistyczna Przychodnia Stomatologiczna „Dentist”, Kraków

Jak cytować: Żarow M.: Nowa klasyfikacja ubytków poddziąsłowych. Med. Prakt. Stomatol., 2016; 1: 19-24
Wprowadzenie

Ubytki próchnicowe na powierzchniach stycznych zęba, złamania guzków zęba czy złamania całej ściany zęba mogą prowadzić do poddziąsłowej utraty tkanek zęba. Ubytki poddziąsłowe próchnicowe najczęściej powstają na skutek próchnicy wtórnej, złamania natomiast mogą być następstwem nieprawidłowej rekonstrukcji zęba po leczeniu endodontycznym.1,2
W codziennej praktyce można napotkać wiele rodzajów ubytków poddziąsłowych, w których w zależności od ich wielkości należy zastosować różne postępowanie kliniczne. W 2010 roku Veneziani jako pierwszy dokonał podziału ubytków poddziąsłowych w zależności od dwóch parametrów diagnostycznych: położenia ubytku w stosunku do brzegu wyrostka zębodołowego (parametr szerokości biologicznej; ryc. 1) oraz możliwości założenia koferdamu (parametr izolacji podczas leczenia odtwórczego).3 Utrzymanie szerokości biologicznej jest istotne dla zdrowia tkanek dziąsłowych, którego osiągnięcie jest możliwe przy zachowaniu odpowiednich wartości anatomicznych przyczepu dziąsłowego uśrednionych przez Gargiulo.4 Możliwość izolacji koferdamem jest natomiast parametrem „technicznym”, ponieważ w przypadku ubytków poddziąsłowych główną przeszkodą dla właściwej odbudowy materiałem kompozytowym jest właśnie trudność uzyskania odpowiedniej izolacji pola zabiegowego. Do tego trzyklasowego podziału dodaję kolejne klasy ubytków wraz z opisem zalecanego postępowania.