Wścieklizna Objawy, leczenie po kontakcie z zarażonym zwierzęciem

Rozpoznawanie, profilaktyka i leczenie chorób wewnętrznych, choroby wieku starszego, choroby zakaźne, układu oddechowego, diabetologia, alergie.
admin. med.

Wścieklizna Objawy, leczenie po kontakcie z zarażonym zwierzęciem

Post autor: admin. med. »

Wścieklizna to choroba zakaźna, wywoływana przez wirusy rabies virus. Dotyka przede wszystkim zwierzęta, ale może przenieść się na człowieka. Jest to choroba, która prawie zawsze prowadzi do śpiączki i śmierci w ciągu ok. 10 dni od wystąpienia pierwszych objawów, a główną przyczyną zgonu jest niewydolność oddechowa.

Wirus wścieklizny przenosi się ze śliną chorego zwierzęcia w momencie ugryzienia bądź poprzez zanieczyszczenie zainfekowaną śliną uszkodzonej skóry lub błon śluzowych.

Charakterystycznymi dla pierwszego okresu choroby objawami są: gorączka, ból głowy i nudności, rozdrażnienie, czasami występują napady szału. Chory staje się niespokojny i podniecony. U niektórych pojawia się wodowstręt. Następnie choroba przechodzi w okres porażeń nerwowych, co doprowadza do śmierci.

Wrażliwość na zakażenie wirusem wścieklizny jest powszechna, a wystąpienie zachorowania zależy od miejsca zadania przez zwierzę rany (jak silnie unerwione jest to miejsce, jak blisko ośrodkowego układu nerwowego się znajduje) oraz jej głębokość i rozległość.

Wirus wścieklizny przenoszony jest przez różne zwierzęta, a w Polsce są to głównie: psy, koty, lisy, wilki oraz bydło zakażone na pastwiskach przez dzikie zwierzęta. Rezerwuarem tego wirusa mogą być także nietoperze.

Od 2010 roku po siedmiu latach nieobecności w naszym województwie zaczęto odnotowywać przypadki wścieklizny u zwierząt. W 2011 roku Inspekcja Sanitarna zarejestrowała 55 ognisk wścieklizny wśród zwierząt. Wystąpiły one na terenie ośmiu powiatów, z czego najwięcej w powiecie gorlickim (36). W Małopolsce w 2011 roku zaszczepiono 1126 osób pokąsanych przez zwierzęta podejrzane o zakażenie wścieklizną.

Na skuteczną profilaktykę wścieklizny u ludzi powinno się składać kilka elementów. Po pierwsze – szczepienie zwierząt, zarówno domowych, jak i dzikich. Kolejnym działaniem powinno być stosowanie odpowiednich programów kwarantanny zwierząt. Ważny jest też właściwy nadzór epidemiologiczny nad ogniskami wścieklizny oraz stosowanie u osób narażonych bezpiecznych szczepionek.

Szczepienia przy tej chorobie możemy podzielić na te stosowane u osób narażonych np. leśników (szczepienia przednarażeniowe) oraz te które wykonuje się u osób pokąsanych przez zwierzęta, u których doszło do zanieczyszczenia błon śluzowych bądź skóry śliną chorego lub podejrzanego o wściekliznę zwierzęcia (szczepienia po narażeniu). Szczepienie należy rozpocząć jak najszybciej po zaistnieniu podejrzenia o zakażeniu. Nie ma jednak sztywnych ograniczeń czasowych co do czasu ich wykonania. Jeśli podejrzenie o zakażenie wścieklizną jest uzasadnione nie uwzględnia się przeciwwskazań do szczepień, z uwagi na zagrożenie życia osoby pokąsanej. Szczepionkę podaje się domięśniowo w mięsień naramienny lub głęboko podskórnie.

Opracowała: mgr Anna Bakowska
Oddział Nadzoru Epidemiologii

Sadkowska – Todys Małgorzata, Wścieklizna – aktualne problemy epidemiologiczne, Polski Przegląd Neurologiczny, 2006, tom 2, nr 1 (05.07.2012);
Magdzik W., Naruszewicz – Lesiuk D. Zieliński A., Choroby zakaźne i pasożytnicze – epidemiologia i profilaktyka, a- medica press, Bielsko – Biała 2004.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post