Wirusowe zapalenie wątroby typu A (WZW A)

Choroby układu pokarmowego; przełyku, żołądka, jelit, wątroby, trzustka, dróg żółciowych, odbytu)
admin. med.

Wirusowe zapalenie wątroby typu A (WZW A)

Post autor: admin. med. »

Wirusowe zapalenie wątroby typu A (WZW A)

Wirusowe zapalenie wątroby typu A (WZW A) jest wywołane przez wirusa (HAV, hepatitis viralis A) RNA z rodziny Picornaviridae i jest odpowiedzialne za 50% wszystkich zachorowań. W Polsce najczęściej chorują dzieci w przedziale wiekowym 10-14 lat.

Do zakażenia dochodzi drogą pokarmową (woda, produkty spożywcze), znacznie rzadziej drogą płciową czy skażone igły narkomanów. Okres wylęgania, czyli czas od momentu zakażenia do pojawienia się pierwszych symptomów choroby trwa średnio 28 dni (15-49). Wirus nie powoduje przewlekłego zapalenia, a jedynie ostre zapalenie wątroby.

Objawy WZW A mogą nie występować lub obserwuje się męczliwość, nudności i wymioty, ból brzucha oraz mięśni i stawów, świąd skóry, rzadko pojawia się ciemniejsze zabarwienie moczu czy odbarwiony stolec. Objawy ostre ustępują najczęściej po kilku dniach.

Wyróżnia się 3 postacie WZW A: najczęstszą bez żółtaczki (występuje szczególnie u dzieci), z żółtaczką i cholestatyczną.

Rzadko dochodzi do powikłań w postaci ostrej niewydolności wątroby, uszkodzenia nerek czy autoimmunologicznego zapalenie wątroby.

Chory powinien zostać poinformowany o zagrożeniu, jakie stwarza osobom w swoim otoczeniu, ponieważ wirus wydalany jest z kałem przez 1-2 tyg. przed oraz 1 tydzień po wystąpieniu objawów klinicznych. Dlatego zaleca się szczególne przestrzeganie zasad higieny. Nie stwierdza się nosicielstwa wirusa typu A.

Diagnostyka zakażenia HAV
W badaniach laboratoryjnych stwierdzić można wzrost poziomu aminotransferaz (ASPAT, szczególnie ALAT) w surowicy, wzrost stężenia bilirubiny, zaburzenia w funkcjonowaniu układu krzepnięcia krwi, a w postaci cholestatycznej wzrost fosfatazy zasadowej (ALP) oraz gamma-glutamylotranspeptydazy (GGTP). Badania serologiczne wykazują wzrost poziomu przeciwciał przeciw wirusowi (anty-HAV IgM) w fazie ostrej (pojawiają się 18-41 dni po zakażeniu), które zostają zastąpione przez przeciwciała klasy IgG (okres zdrowienia) będące dowodem odporności i wykrywane są do końca życia. W kale najwięcej cząsteczek wirusa oznacza się po 3 tygodniach od zakażenia, wtedy możliwe jest wykonanie badania na ich obecność. W badaniu stwierdzić można cechy powiększenia wątroby.

Leczenie zakażenia HAV
Leczenie polega na zwalczaniu objawów, utrzymaniu prawidłowego stanu nawodnienia i odżywienia (dieta wątrobowa przez pół roku), unikaniu leków metabolizowanych w wątrobie.

Rokowanie jest bardzo dobre, a wyleczenie całkowite. Śmiertelność wynosi poniżej 1%. Ryzyko jednak wzrasta wraz z wiekiem chorego.

Zakażeniu można zapobiegać przez szczepienie szczepionką domięśniową anty-HAV zawierającą inaktywowane cząstki wirusowe lub odzjadliwionego wirusa. Skuteczność szczepionki sięga 94-100%. Ochrona poszczepienna może się utrzymywać nawet kilkanaście lat. Natomiast osobom szczególnie narażonym na zakażenie (bliski kontakt z chorym) rozważa się podanie immunoglobuliny ludzkiej (gamma-globulinę).

Zapadalność na WZW A w Polsce maleje. Większość dzieci jednak nie posiada naturalnej odporności przeciwko zakażeniu. Przestrzeganie zasad higieny zmniejsza ryzyko zakażenia i mniej osób odpornych na zakażenie.
Dorota Kozera
Bibliografia:
- A. Szczeklik: Choroby wewnętrzne, Tom 1.
- Z. Dziubek: Choroby zakaźne i pasożytnicze.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post