ForumMedyczne.edu.pl

Co to jest Vilpin?
Lek blokujący kanały wapniowe. Działa głównie na naczynia krwionośne powodując zmniejszenie napięcia mięśni gładkich ścian naczyń i rozszerzenie naczyń. Obniża ciśnienie tętnicze i zmniejsza obwodowy opór naczyniowy.
Co zawiera i jak działa Vilpin?
Substancją czynną preparatu jest amlodypina, pochodna dihydropirydyny, należąca do grupy leków zwanych antagonistami wapnia (lub blokerami kanału wapniowego). Działanie antagonistów wapnia polega na blokowaniu kanałów wapniowych, struktur umożliwiających przepływ jonów wapnia przez błonę komórkową. Amlodypina blokuje napływ jonów wapnia z przestrzeni zewnątrzkomórkowej do wnętrza komórek mięśni gładkich ścian naczyń krwionośnych i w mniejszym stopniu do komórek mięśnia sercowego. Zwiększenie wewnątrzkomórkowego stężenia wapnia jest niezbędne do skurczu komórek mięśniowych. Amlodypina działa głównie na obwodowe naczynia krwionośne. Zablokowanie kanałów wapniowych powoduje zmniejszenie napięcia ścian naczyń i rozszerzenie naczyń. Bezpośrednim skutkiem takiego działania amlodypiny jest obniżenie ciśnienia tętniczego. Rozszerzenie tętniczek obwodowych zmniejsza obwodowy opór naczyniowy, co odciąża serce (zmniejsza się zużycie energii przez mięsień sercowy i jego zapotrzebowanie na tlen). Prawdopodobnie rozszerzają się także tętnice wieńcowe, co zwiększa transport tlenu do mięśnia sercowego, także u chorych z dławicą naczynioskurczową (Prinzmetala). W rezultacie, u chorych z dławicą piersiową, zwiększa się tolerancja wysiłku fizycznego (wydłuża się czas do pojawienia się bólu dławicowego podczas wysiłku) oraz zmniejsza się częstość występowania i nasilenia bólów dławicowych. Stan kliniczny chorych z dławicą piersiową poprawia się, a zużycie nitrogliceryny maleje.
Preparaty z tej grupy stosowane są jako leki obniżające ciśnienie tętnicze oraz w celu łagodzenia objawów dławicy piersiowej. U chorych z nadciśnieniem tętniczym przyjmowanie preparatu 1 raz na dobę zapewnia klinicznie istotne obniżenie ciśnienia tętniczego, zarówno w pozycji stojącej jak i leżącej, przez 24 godziny. Efekt działania amlodypiny pojawia się stopniowo, dzięki czemu nie powoduje ona wystąpienia nagłego niedociśnienia tętniczego. Uzyskanie stacjonarnego stężenia amlodypiny we krwi wymaga 7.–8. dni codziennego stosowania preparatu.
Kiedy stosować Vilpin?
Preparat jest wskazany w leczeniu:
· nadciśnienia tętniczego
· przewlekłej, stabilnej dławicy piersiowej
· dławicy naczynioskurczowej (Prinzmetala).
Kiedy nie stosować tego preparatu?
Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na pochodne dihydropirydyny.
Nie możesz także stosować preparatu jeżeli występują u Ciebie:
· ciężkie niedociśnienie tętnicze
· wstrząs, w tym wstrząs kardiogenny
· zwężenie drogi odpływu z lewej komory serca (np. znaczne zwężenie zastawki aortalnej)
· hemodynamicznie niestabilna niewydolność serca po przebytym zawale serca.
Preparatu nie wolno stosować w ciąży, o ile w ocenie lekarza nie jest to bezwzględnie konieczne. Preparat jest przeciwwskazany w okresie karmienia piersią.
Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Vilpin?
Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
Nie ma danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu w leczeniu przełomu nadciśnieniowego.
Należy zachować ostrożność u chorych z niewydolnością serca, zwłaszcza ciężką (III i IV stopień wg NYHA); w tej grupie chorych, w okresie stosowania preparatu, istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia obrzęku płuc.
Amlodypinę należy stosować ostrożnie u chorych z zastoinową niewydolnością serca; w tej grupie chorych leki z grupy antagonistów wapnia mogą zwiększać ryzyko występowania zdarzeń sercowo-naczyniowych oraz zgonu.
U osób z zaburzeniami czynności wątroby należy zachować szczególną ostrożność, ponieważ działanie preparatu może ulec nasileniu. Lekarz rozpocznie leczenie od stosowania małych dawek, które będzie zwiększał stopniowo z zachowaniem odpowiedniej kontroli stanu chorego.
U chorych z zaburzeniami czynności nerek nie ma konieczności dostosowania dawkowania. Amlodypina nie jest usuwana podczas dializy.
U chorych w podeszłym wieku należy zachować ostrożność podczas zwiększania stosowanej dawki.
Nie ma wystarczających danych dotyczących wpływu amlodypiny na płodność mężczyzn, jednakże niekiedy leki z tej grupy mogą powodować wystąpienie działań niepożądanych związanych z płodnością, w tym odwracalne zmiany biochemiczne w główkach plemników.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Preparat wywiera niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń i maszyn. U niektórych osób, preparat może powodować bóle i zawroty głowy, zmęczenie, nudności lub inne objawy, które mogą upośledzać sprawność psychofizyczną i zdolność szybkiego reagowania. Należy zachować ostrożność, szczególnie w początkowym okresie stosowania preparatu.

Dawkowanie preparatu Vilpin
Preparat ma postać tabletek. Przeznaczony jest do stosowania doustnego. Tabletki można przyjmować niezależnie od posiłku, 1 raz na dobę, najlepiej rano. Nie przekraczaj zaleconych dawek ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.
Dorośli:
Zwykle zalecana dawka początkowa wynosi 5 mg 1 raz na dobę. Następnie, w zależności od odpowiedzi na leczenie, lekarz może zwiększyć dawkę do dawki maksymalnej wynoszącej 10 mg na dobę. Lekarz określi czy preparat ma być stosowany w monoterapii czy w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi lub przeciwdławicowymi.
U chorych w podeszłym wieku nie ma konieczności dostosowywania dawkowania. Należy zachować ostrożność podczas zwiększania dawki.
U osób z zaburzeniami czynności wątroby działanie preparatu może ulec nasileniu; należy zachować ostrożność i rozpoczynać leczenie od możliwie najmniejszej dawki, zwiększając ją stopniowo, ściśle według zaleceń lekarza.
Nie ma konieczności dostosowywania dawki u chorych z zaburzeniami czynności nerek. Amlodypina nie jest usuwana podczas dializy.
Dzieci i młodzież:
Nadciśnienie tętnicze u dzieci i młodzieży 6.–17. roku życia: początkowo 2,5 mg 1 raz na dobę. W razie potrzeby, po 4 tygodniach stosowania preparatu, lekarz może zwiększyć dawkę do 5 mg 1 raz na dobę.
Nie ma danych klinicznych dotyczących stosowania preparatu u dzieci do 6. roku życia.
Czy można stosować Vilpin w okresie ciąży i karmienia piersią?
W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.
Stosowanie preparatu w ciąży jest dopuszczone wyłącznie w sytuacji, gdy lekarz uzna to za absolutnie konieczne i nie można zastosować bezpieczniejszego leku alternatywnego oraz gdy w ocenie lekarza korzyści związane z leczeniem wyraźnie przeważają nad ryzykiem związanym ze stosowaniem preparatu.
Stosowanie preparatu w okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane.
Czy mogę stosować równolegle inne preparaty?
Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.
Preparaty zmniejszające aktywność izoenzymu 3A4 cytochromu P450, takie jak np. diltiazem, werapamil, azolowe leki przeciwgrzybicze (ketokonazol, itrakonazol), inhibitory proteazy (rytonawir), antybiotyki makrolidowe (erytromycyna, klarytromycyna) mogą hamować metabolizm amlodypiny i powodować zwiększenie jej stężenia we krwi oraz nasilenie jej działania. Należy zachować ostrożność, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku.
Preparaty zwiększające aktywność izoenzymu 3A4 cytochromu P450 (takie jak np. ryfampicyna, ziele dziurawca, fenobarbital, fenytoina i karbamazepina) mogą powodować zmniejszenie stężenia amlodypiny we krwi i osłabiać jej działanie. Należy zachować ostrożność.
Równoległe spożywanie soku grejpfrutowego nie jest wskazane, ponieważ sok grejpfrutowy może wpływać na nasilenie działania amlodypiny i u niektórych osób nasilać obniżenie ciśnienia tętniczego.
Ze względu na ryzyko hiperkaliemii (zwiększenie stężenia potasu we krwi, które może być przyczyną poważnych zaburzeń rytmu serca) zaleca się unikania stosowania amlodypiny z dantrolenem u chorych podatnych na hipertermię złośliwą oraz w leczeniu hipertermii złośliwej.
Amlodypina może nasilać przeciwnadciśnieniowe działanie równolegle stosowanych leków obniżających ciśnienie tętnicze (takich jak np. leki moczopędne, leki przeciwnadciśnieniowe, leki przeciwdepresyjne, nitrogliceryna i inne azotany).
Amlodypina nie wpływa na farmakokinetykę atorwastatyny, digoksyny, warfaryny lub cyklosporyny.
Amlodypina może powodować zwiększenie ekspozycji na simwastatynę; jeżeli simwastatyna jest stosowana równolegle z amlodypiną lekarz zaleci odpowiednie zmniejszenie dawki simwastatyny.
Jakie działania niepożądane mogą wystąpić?
Jak każdy lek, również Vilpin, może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Do często występujących działań niepożądanych należą: bóle i zawroty głowy, senność, zmęczenie, osłabienie, kołatanie serca, zaczerwienienie twarzy i uderzenia gorąca, nudności, niestrawność, ból brzucha, obrzęk w okolicy kostek. Niezbyt często możliwe: bezsenność, zaburzenia nastroju (w tym lęk), depresja, złe samopoczucie, ból w klatce piersiowej, nasilenie dławicy piersiowej (na początku leczenia), uczucie mrowienia lub drętwienia (parestezje), drżenia, omdlenia, zaburzenia smaku, zaburzenia widzenia (w tym widzenie podwójne), szumy uszne, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zaburzenia perystaltyki jelit, wymioty, biegunka, zaparcie, łysienie, obfite pocenie się, wysypka, świąd, pokrzywka, przebarwienia skóry, plamica, niedociśnienie tętnicze, duszność, nieżyt błony śluzowej nosa, bóle i kurcze mięśni, bóle stawów, ból pleców, zaburzenia oddawania moczu, impotencja, ginekomastia, zwiększenie/zmniejszenie masy ciała. Rzadko stany splątania/dezorientacja. Bardzo rzadko: zapalenie żołądka, zapalenie trzustki, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych, żółtaczka, zapalenie wątroby, rozrost dziąseł, kaszel, obrzęk naczynioruchowy (obrzęk twarzy, ust, języka, gardła, krtani w sporadycznych przypadkach mogący powodować zwężenie dróg oddechowych, utrudniać oddychanie i zagrażać życiu), ciężkie reakcje skórne (zespół Stevensa i Johnsona, rumień wielopostaciowy, złuszczające zapalenie skóry, nadwrażliwość na światło), zwiększenie stężenia glukozy we krwi (hiperglikemia), zapalenie naczyń, małopłytkowość, zmniejszenie liczby krwinek białych (leukopenia), wzmożone napięcie mięśniowe (hipertonia), neuropatia obwodowa, zawał serca, zaburzenia rytmu serca (bradykardia, częstoskurcz komorowy, migotanie przedsionków).