Migotanie przedsionków - arytmia?

Schorzenia i wady układ krążenia, układu sercowo-naczyniowego, nadciśnienie tętnicze, choroby tętnic i żył
admin. med.

Migotanie przedsionków - arytmia?

Post autor: admin. med. »

Migotanie przedsionków (łac. fibrillatio atriorum) nie jest banalną arytmią

Migotanie przedsionków to chaotyczna i szybka (350 do 700/min.) czynność elektryczna przedsionków serca. Przy tak szybkiej i nieskoordynowanej aktywacji przedsionki przestają pompować krew do komór serca, dlatego migotanie przedsionków zmniejsza rzut serca (objętość krwi przepompowywanej w ciągu minuty) nawet o 20 do 30%. Migotanie przedsionków powoduje, że komory serca pobudzane są nieregularnie z różną częstością, zależnie od stanu układu przewodzącego impulsy z przedsionków. Migotanie przedsionków powstaje na skutek zaburzenia „elektrycznych mechanizmów” w przeciążonych i uszkodzonych przedsionkach serca na skutek m.in. nadciśnienia tętniczego, wad serca, choroby niedokrwiennej serca, zapalenia serca, nadczynności tarczycy, infekcji, chorób płuc, toksyn (w tym alkoholu), leków, zaburzeń elektrolitowych, napięcia układu nerwowego. Migotanie przedsionków może także mieć tło genetyczne i wrodzone.

Migotanie przedsionków to najczęstsza po skurczach dodatkowych arytmia serca. Migotanie przedsionków występuje coraz częściej z wiekiem i uszkodzeniem mięśnia serca. Migotanie przedsionków występuje u około 1-2% dorosłych ludzi, a po 80 roku życia aż u co dziesiątej osoby.
Migotanie przedsionków dzielimy na: napadowe, które ustępuje najczęściej w ciągu doby; przetrwałe – trwa >7dni i nie ustępuje samoistnie; oraz migotanie przedsionków utrwalone.

Migotanie przedsionków może wystąpić jako pojedynczy epizod, jednak zwykle obserwuje się nawroty z tendencją do utrwalenia po pewnym czasie. Migotanie przedsionków, zwłaszcza napadowe bywa bardzo dokuczliwe, choć niektóre osoby nie odczuwają żadnych dolegliwości. Migotanie przedsionków powoduje uczucie szybkiej (rzadziej wolnej) i nieregularnej czynności serca, silnego bicia, osłabienie, zawroty głowy, omdlenia, niepokój i inne. Migotanie przedsionków może prowadzić do rozwoju niewydolności serca zarówno ostrej jak i przewlekłej. Migotanie przedsionków może powodować powstawanie skrzeplin w przedsionkach serca, które z prądem krwi mogą dostawać się do różnych narządów, powodując m.in. niedokrwienny udar mózgu. U chorych z zespołem WPW, migotanie przedsionków przejść w migotanie komór.

Migotanie przedsionków rozpoznaje się w zapisie EKG. W przypadkach, gdy występuje rzadko i trwa krótko potrzebny jest długotrwały zapis - np Holter EKG. Migotanie przedsionków wymaga oceny przyczyny leżącej u jego podłoża. Dlatego należy wykonać dodatkowe badania w celu oceny stanu serca i płuc (ciśnienie tętnicze, ECHO serca, RTG klatki piersiowej), badania krwi, a w przypadku podejrzenia choroby niedokrwiennej serca należy rozważyć test wysiłkowy i koronarografię.

Postępowanie lecznicze zależy nie tylko od objawów, ale przede wszystkim od skutków i zagrożenia jakie stwarza migotanie przedsionków u konkretnego pacjenta.
Migotanie przedsionków wymaga leczenia przede wszystkim przyczyny, następnie należy wybrać strategię leczenia samej arytmii. U części chorych należy przywrócić prawidłowy rytm serca, a następnie starać się go utrzymać. Można to osiągnąć lekami antyarytmicznymi (niektórzy chorzy wymagają stałego podawania leków, a inni tylko w czasie napadu), kardiowersją elektryczną, rewaskularyzacją mięśnia serca (angioplastyka wieńcowa, by-passy), korekcją wady serca, czy w wybranych przypadkach wykonując ablację RF. Jeśli migotanie przedsionków występuje sporadycznie można zastosować strategię "pigułki w kieszeni" tzn. chory przyjumue lek jak tylko poczuje, że wystąpiło migotanie przedsionków. U pozostałych chorych, u których migotanie przedsionków przeszło w formę utrwaloną można ograniczyć leczenie do utrzymania średniej częstości pracy komór serca w przedziale 70-90/min w spoczynku i <120/min w czasie wysiłku. U chorych, u których praca komór w przebiegu migotania przedsionków jest bardo zwolniona należy rozważyć wszczepienie rozrusznika serca. U wszystkich chorych należy ocenić ryzyko zakrzepowo-zatorowe (udar mózgu, zatorowość płucna) jakie stwarza migotanie przedsionków. Chorym w grupie średniego i wysokiego ryzyka, jeśli nie ma przeciwwskazań, zwykle wdraża się leczenie przeciwkrzepliwe. W grupie niskiego i u części z grupy umiarkowanego ryzyka przy braku przeciwwskazań podaje się przewlekle aspirynę (kwas acetylosalicylowy).
Piotr Bręborowicz
źródło: kardioserwis.pl
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post