Inwazyjne badanie elektrofizjologiczne arytmii serca

Schorzenia i wady układ krążenia, układu sercowo-naczyniowego, nadciśnienie tętnicze, choroby tętnic i żył
admin. med.

Inwazyjne badanie elektrofizjologiczne arytmii serca

Post autor: admin. med. »

EPS - inwazyjne badanie elektrofizjologiczne (Electrophysiologic Study) badanie inwazyjne poprzedzające pełne rozpoznanie arytmii i prawidłowego układu przewodzenia i bodźcotwórczości serca. Zwykle do EPS wykorzystuje się 2 cewniki z nakłucia żyły udowej prawej oceniające przewodzenie w łączu przedsionkowo-komorowym oraz właściwości elektryczne przedsionka i komory. EPS ttrwa zwykle 20 minut i pozwala określić prawidłowe i nieprawidłowe powtawanie i przewodzenie impulsów elektrycznych w sercu. Podczas EPS może zostac wyzwolona arytmia, która jesli odpowiada arytmii klinicznej może zostać poddana zabiegowi ablacji lub innym sposobom leczenia (farmakoterapia, stymulatr, prewencja niefarmakologiczna). Niekiedy badanie elektrofizjologiczne uzupełniane jest programowaną stymulacją komór pozwalająca na określenie ryzyka nagłego zgonu sercowego i wskazań do wszczepienie implantowanego kardiowertera-defibrylatora.

Co to jest badanie elektrofizjologiczne (elektrofizjologia)?

Niektóre uporczywe zaburzenia rytmu serca wymagają wykonania badania elektrofizjologicznego w celu ustalenia ich pochodzenia. Umożliwia to wybór najlepszej metody leczenia farmakologicznego (tabletki) lub wykonania tzw. ablacji.

Badanie elektrofizjologiczne polega na wprowadzeniu elektrod do serca poprzez żyły udowe oraz czasami przez żyłę podobojczykową. Elektrody są najczęściej umieszczane w jamach serca (prawym przedsionku i komorze, okolicy pęczka Hisa oraz zatoce wieńcowej).

Następnie wykonuje się stymulację serca odpowiednio dobranymi pobudzeniami elektrycznymi sterowanymi przez komputer. Może to być odczuwane jako szybkie, nierówne ,,bicie” serca. Poprzez stymulację próbuje się wyzwolić nieprawidłowe, szybkie rytmy (częstoskurcze).

Analiza otrzymanych wyników pozwoli na ocenę działania tzw. układu bodźcoprzewodzącego (“układ elektryczny serca”) oraz na dokładną ocenę lokalizacji ,,obwodu” częstoskurczu. Umożliwia to ocenę skuteczności leczenia farmakologicznego, a także daje informację, czy można wykonać zabieg leczniczy, tzw. ablację. Badanie wiąże się z kilkudniowym pobytem w szpitalu.

Badanie elektrofizjologiczne - kwalifikacja

· Do badania powinien pacjenta zakwalifikować lekarz kardiolog.
· Badanie to nie jest wykonywane u wszystkich chorych z zaburzeniami rytmu serca.
· Na podstawie oceny dolegliwości chorego, wyników badań nieinwazyjnych (EKG, ECHO serca, test wysiłkowy, Holter) możliwości technicznych oraz ogólnego stanu zdrowia kwalifikuje się chorego do zabiegu bądź nie.

Badanie elektrofizjologiczne - przygotowanie do planowego zabiegu

· Przed każdym badaniem inwazyjnym i zabiegiem, z wyjątkiem sytuacji ratujących życie, warto wykonać szczepienie przeciwko WZW B (żółtaczka zakaźna). Warto się szczepić, nawet jeśli się nie choruje. Jest to szczególnie ważne w przypadku niespodziewanego zabiegu bądź badania inwazyjnego. Nie trzeba wtedy czekać wymaganych sześciu tygodni na skuteczność szczepienia.
· Należy oznaczyć grupę krwi i wykonać podstawowe badania: morfologię, badanie ogólne moczu, RTG klatki piersiowej.
· Wszyscy pacjenci przyjmujący jakiekolwiek leki powinni porozmawiać o tym z lekarzem. Niektóre z nich należy odstawić przed badaniem. Dotyczy to przede wszystkim leków stosowanych w leczeniu zaburzeń rytmu serca.
· W dniu badania należy być na czczo i mieć dokładnie wygolone obie pachwiny.

Badanie elektrofizjologiczne - przebieg procedury

Badanie wykonywane jest w pracowni elektrofizjoloogii – z reguły bez znieczulenia ogólnego. Pacjent znajduje się w pozycji leżącej. Badanie rozpoczyna się od wprowadzenia igły (po uprzednim znieczuleniu miejscowym) do żyły lub tętnicy udowej. Następnie metalową igłę zamienia się na plastikową – tzw. koszulkę naczyniową. Przez koszulkę wprowadza się elektrody do serca poprzez żyły udowe, a czasami przez żyłę podobojczykową. Elektrody są najczęściej umieszczane w jamach serca (prawym przedsionku i komorze, okolicy pęczka Hisa oraz zatoce wieńcowej).

Następnie wykonuje się stymulację serca odpowiednio dobranymi pobudzeniami elektrycznymi sterowanymi przez komputer. Może być to odczuwane jako szybkie, nierówne ,,bicie” serca. Poprzez stymulację próbuje się wyzwolić nieprawidłowe, szybkie rytmy (częstoskurcze). Analiza otrzymanych wyników pozwala na ocenę działania tzw. układu bodźcoprzewodzącego (“układ elektryczny serca”) oraz na dokładną ocenę lokalizacji ,,obwodu” częstoskurczu. Umożliwia to ocenę skuteczności leczenia farmakologicznego, a także daje informację, czy można wykonać zabieg leczniczy – tzw. ablację.

Całość badania jest kontrolowana pod niskoenergetyczną aparaturą rentgenowską, podobnie jak ma to miejsce w czasie koronarografii lub wszczepienia rozrusznika serca.
Koszulkę usuwa się po badaniu lub rzadziej po kilku godzinach. Po badaniu przez około 6 godzin należy leżeć płasko na plecach, aby nakłuta żyła lub tętnica mogła się zagoić. Badanie trwa do kilku godzin. Po badaniu przez około tydzień należy oszczędzać nakłutą nogę tzn. nie wykonywać forsownych wysiłków, zbyt długich marszy. Nie wolno się pochylać i wykonywać przysiadów, aby uniknąć późnego krwawienia z nakłutej żyły lub tętnicy.

Elektrofizjologia - powikłania

Badanie jest bezpieczne, chociaż jako badanie inwazyjne obarczone jest pewnym ryzykiem. Ryzyko to jest bardzo niewielkie, ale wzrasta u osób w podeszłym wieku, w ciężkim stanie. Możliwe powikłania to:

1) krwiak w miejscu założenia ,,koszulek”,
2) powikłania zakrzepowo-zatorowe,
3) infekcja,
4) przebicie ścian naczyń lub serca,
5) odma opłucnowa,
6) krwawienie do osierdzia,
7) przejściowy lub trwały blok przedsionkowo-komorowy czasami wymagający wszczepienia rozrusznika serca.

Elektrofizjologia - postępowanie po badaniu

· W zależności od wyniku proponuje się leczenie zabiegowe (ablacja) lub zachowawcze (tabletki).


Elektrofizjologia - co robić gdy...

- czas oczekiwania na badanie jest bardzo długi? Należy poszukać innego ośrodka wykonującego badanie. Czas oczekiwania na badanie jest różny w różnych szpitalach.
- strach przed badaniem powstrzymuje przed poddaniem się zabiegowi? Można wykonać badanie nieinwazyjne: test wysiłkowy, SPECT, ECHO wysiłkowe w celu rozważenia wskazań do badania i oceny ryzyka związanego z chorobą.
- chory przyjmuje różne leki? Należy zapytać lekarza, czy nie należy odstawić niektórych z nich przed badaniem, a jeśli tak, to na ile dni. Chodzi tu o leki przeciwkrzepliwe pobierane przez chorych z utrwalonym migotaniem przedsionków lub po zabiegu wszczepienia protezy zastawki serca itp.
- chory cierpi również z powodu innych schorzeń? Należy o tym poinformować, gdyż niektóre choroby uniemożliwiają lub utrudniają wykonanie badania.

Elektrofizjologia - o co pytać lekarza?

- O stan zaawansowania choroby. Warto wiedzieć jak duży wysiłek fizyczny oraz jaką pracę (prowadzenie samochodu, obsługa maszyn) można wykonywać w miarę bezpiecznie.
- O ewentualne badania dodatkowe: EKG, test wysiłkowy.
- O to, czy nie należy odstawić pewnych leków. Wspomniano już o tym wcześniej. Przed badaniem należy zaprzestać przyjmowania niektórych leków.

Elektrofizjologia - co trzeba wiedzieć?

· Badanie elektrofizjologiczne to badanie diagnostyczne, a nie zabieg leczniczy! Nie należy się spodziewać poprawy po samym badaniu.
· Obecnie szczepienie przeciwko WZW B (żółtaczka zakaźna) przed zabiegami nie jest finansowane przez NFZ. Warto się jednak szczepić na własny koszt, nawet jeśli się nie choruje. Daje to zabezpieczenie w przypadku niespodziewanego zabiegu bądź badania inwazyjnego. Nie trzeba wtedy czekać wymaganych sześciu tygodni na skuteczność szczepienia.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post