Wady zgryzu, przyczyny,objawy, leczxenie oraz koszty

Choroby, leczenie zębów, przyzębia, języka, błony śluzowej, tkanek jamy ustnej, stawu skroniowo-żuchwowego.
admin. med.

Wady zgryzu, przyczyny,objawy, leczxenie oraz koszty

Post autor: admin. med. »

Niektóre wady zgryzu są uwarunkowane genetycznie i na ich powstawanie nie mamy żadnego wpływu.
Czasami jednak czynniki środowiskowe również mogą spowodować poważne zaburzenia.

Do najpoważniejszych zagrożeń dla prawidłowego zgryzu należą:

- ssanie palca
- ssanie smoczka
- leniwe żucie
- oddychanie ustami
- dysfunkcja języka
- próchnica i jej powikłania
Diagnostyka
W ortodoncji dla ustalenia rozpoznania i planu leczenia stosuje się badanie lekarskie podmiotowe czyli wywiad z pacjentem oraz badanie jamy ustnej uzupełnione o badania dodatkowe czyli:

- Modele gipsowe
- Zdjęcia cyfrowe twarzy i zębów
- Zdjęcie pantomograficzne
- Zdjęcie cefalometryczne i jego analizę

Na podstawie tych danych ustala się czy mamy do czynienia z zaburzeniem zębowym, zgryzowym czy kostnym oraz do jakiej grupy zaburzeń wada należy.
Ustalenie planu leczenia to decyzja w którym kierunku chcemy zęby przesunąć i w jakim zakresie tak, żeby osiągnąć najlepszy wynik estetyczny.
Wtedy pozostaje tylko wybór metody leczenia czyli rodzaju aparatu, przy pomocy którego osiągniemy pożądany efekt.

Leczenie aparatami zdejmowanymi
Stosowane u osób rosnących, często w przygotowaniu do leczenia aparatami stałymi, a także u dorosłych do korekty niewielkich zaburzeń.
Zbudowane są z kolorowego tworzywa akrylowego, w którym zatopione są śruby i elementy druciane czyli sprężyny, klamry i łuki.

Czasami dla rozszerzenia funkcji aparatu dodaje się klejone do zębów zaczepy, wyciągi wewnątrz – i zewnątrzustne, sztuczne zęby oraz prowadnice zgryzowe.

Rodzaje

Najpowszechniejszy jest ich podział na jednoszczękowe i obuszczękowe.

Jednoszczękowy aparat to najczęściej płyta Schwarza nazwany tak od nazwiska lekarza, który zastosował ją jako pierwszy, służy do korekty pozycji zębów w łuku górnym lub dolnym .

Aparat obuszczękowy zwany inaczej blokowym lub aktywatorem jest stosowany do korekty ustawienia zębów górnych i dolnych względem siebie czyli do przesunięcia zgryzu.

Szczególnym rodzajem aparatu zdejmowanego jest aparat invisalign.
Jest to zestaw przeźroczystych nakładek na zęby wykonanych na podstawie komputerowej symulacji przesuwania zębów tak zwanego cyfrowego set-up’u.



Przebieg

Leczenie rozpoczyna się od pobrania wycisków masą alginatową, z których w pracowni uzyskuje się podwójne gipsowe modele ortodontyczne.
Na jednych zwanych roboczymi technik wykonuje aparat, a drugie orientacyjne wracają do gabinetu i służą do oceny postępów w trakcie leczenia.

Na wizycie z wyciskami rejestrujemy również aktualną relację zgryzową przy pomocy wykonanego z wosku dentystycznego kęska zgryzowego a jeżeli leczenie wymaga przesunięcia zgryzu to rejestrujemy w wosku lecznicze położenie żuchwy czyli wykonujemy zgryz konstrukcyjny.

Aparat jest gotowy po 7-14 dniach. W dniu odbioru sprawdzamy dopasowanie aparatu oraz uczymy zakładania, zdejmowania i obchodzenia się z aparatem a pacjent jest umawiany na kontrolę po 5-6 tygodniach.

Na wizycie kontrolnej sprawdza się i odnotowuję w karcie pacjenta postęp, czas noszenia na dobę oraz stan higieny jamy ustnej. Aktywuje śruby, sprężyny i łuki. Po aktywacji aparat jest wyraźnie ciaśniejszy ale nie może to absolutnie powodować bólu zębów czy dziąseł.

Efekt terapii zależy od zaangażowania pacjenta i jest proporcjonalny do ilości godzin noszenia oraz systematyczności.

Leczenie aparatami stałymi
Stałym nazywamy każdy aparat, którego nie można wyjąć z ust samodzielnie.
Najprostszy jest podział na aparaty grubołukowe i cieńkołukowe.

Aparaty grubołukowe

Montowane są wewnątrz jamy ustnej najczęściej na podniebieniu, rzadziej od strony językowej zębów dolnych. Wykonane są z grubego drutu i przymocowane do pierścieni założonych na pierwsze trzonowce.
Może to być łuk podniebienny, Quadhelix, bihelix, hyrax, aparat Nance’a.
Używane są do korekty lub utrzymania pozycji szóstek, a także poszerzenia łuku zębowego lub podstawy szczęki.

Aparaty cieńkołukowe

Montowane na wargowo-policzkowej powierzchni zębów lub rzadziej na językowej.
Składają się z zamków i łuku drucianego o różnych właściwościach i grubości oraz elementów łączących zamek z łukiem, którymi mogą być ligatury lateksowe, druciane lub zasuwki. Różny jest materiał używany do produkcji zamków – mogą być metalowe w kolorze srebra lub złota a także przeźroczyste tak zwane estetyczne wykonane z porcelany, kompozytu, kryształów szafiru.

Chociaż wygląd aparatu jest bardzo istotny dla pacjenta to na efekt leczenia główny wpływ ma pozycja zamka na zębie i jego zaprogramowanie fabryczne na wykonanie określonego ruchu zęba.

Najpopularniejszy na świecie i najdłużej stosowanay jest system Roth’a z lat 60-tych ubiegłego stulecia ; wprowadzone w latach 80-tych i 90-tych techniki Aleksandra i Orthos również miały wielu zwolenników, a także pozwoliły na ograniczenie usunięć zębów i lansowały pełny, szeroki uśmiech.

Rewolucja w ortodoncji nastąpiła po 2000 roku wraz z wprowadzeniem do użytku aparatów tzw samoligaturujących (z zasuwkami lub klapkami).

Są to techniki Damon’a, In –ovation, Smart-clip , które minimalizując tarcie pozwalają na maksymalnie fizjologiczny ruch zęba i odtworzenie miejsca nawet w ekstremalnych stłoczeniach, jeżeli tylko istnieją wskazania w rysach twarzy do rozbudowy łuków zębowych.

Niewątpliwe zalety tych aparatów to skrócenie czasu leczenia do 12-18 miesięcy oraz zwiększenie odstępów między wizytami do trzech miesięcy.
Przebieg
Przygotowanie

Dobry początek, to połowa sukcesu.
Zanim rozpocznie się korektę zgryzu należy wykonać zdjęcia pantomograficzne i cefalometryczne ,modele gipsowe oraz zdjęcia twarzy i zębów. Na podstawie tych danych dokonuje się analizy sytuacji, ustala plan leczenia i całkowity koszt.
Przed leczeniem konieczne jest również wypełnienie ubytków próchnicowych, usunięcie kamienia nazębnego i zębów, jeżeli ekstrakcje są elementem planu leczenia.
Kilka dni przed założeniem aparatów wprowadza się gumki separacyjne za i przed szóstkami dla uzyskania miejsca na wprowadzenie pierścieni, jeżeli ich zastosowanie jest konieczne.

Założenie aparatów

Dzień założenia aparatów to duże przeżycie – już nigdy nie będzie jak było!
Zabieg jest bezbolesny, trwa około godziny.


Zaczyna się od wypolerowania wszystkich zębów specjalną pastą i szczoteczką.
Zakłada się ustnik, który odsuwając usta, język i policzki jednocześnie odprowadza ślinę dając dobra widoczność i suchość w polu klejenia zamków.

Następnie nakłada się na punkty, w których będą zamki preparat zwiększający przyczepność szkliwa zębów tak zwany wytrawiacz, spłukuje się go dokładnie uzyskując lekko matową, idealnie suchą i czystą powierzchnię, którą pokrywa się klejem w płynie .

Na podstawę każdego zamka nanosi się odpowiednią ilość kleju gęstego i dociska do zęba w ściśle określonym miejscu, po czym polimeryzuje się klej naświetlając światłem lampy do utwardzania wypełnień. Jeżeli plan leczenia lub stan szóstek nie pozwala na przyklejenie zamka na nie, to cementuje się na tych zębach pierścienie.

Po naklejeniu wszystkich zamków w ich wewnętrzną szczelinę tak zwany slot wprowadza się specjalny drut mocując go w zamku przy pomocy elastycznej ligatury lub zasuwki.

Przez dwie godziny po założeniu aparatu nie należy jeść a na pierwsze dwa – trzy dni zaplanować miękką lub półpłynną dietę, ponieważ zęby będą wrażliwe na nagryzanie oraz mogą wystąpić otarcia błony śluzowej warg lub policzków.
Najdalej po tygodniu nie odczuwa się obecności aparatu w jamie ustnej.

Wizyty kontrolne

Ruch zębów w aparatach stałych następuje w wyniku interakcji pomiędzy drutem i zamkiem.
W przypadku zamków kluczowe jest przyklejenie ich w idealnej pozycji na zębie i wybór rodzaju zamka spośród szerokiej oferty dostępnej na rynku.

W naszej Praktyce stosowane są supernowoczesne aparaty samoligaturujące, minimalizujące tarcie dzięki którym można skrócić czas leczenia nawet do 12 miesięcy i wydłużyć czas pomiędzy niektórymi wizytami do 3 miesięcy.

W tracie leczenia wymienia się druty od bardzo cienkich i giętkich łuków o przekroju okrągłym do grubych i sztywnych łuków o przekroju prostokątnym wyzwalając w ten sposób kolejno różne funkcje zamka.
Na wizycie kontrolnej sprawdza się czy aparat nie jest uszkodzony i ewentualnie wprowadza się nowy taki sam lub grubszy łuk w zależności od postępów w leczeniu.

Wyciągi międzyszczękowe.Jeżeli istnieje konieczność korekty wzajemnego położenia zębów górnych i dolnych względem siebie to nosi się dodatkowo wyciągi międzyszczekowe czyli małe lateksowe krążki. Indywidualnie dobiera się siłę wyciągów poprzez zmianę średnicy i grubości krążka oraz ustala sposób zakładania wyciągów w zależności od typu zgryzu.

Wyciągi należy nosić całodobowo, zdejmować tylko do mycia i jedzenia.
W sytuacji, gdy wadzie zgryzu towarzyszy zaburzenie wzrostu kości twarzy dodatkowo stosuje się wyciągi zewnętrzne czyli maskę twarzową lub headgear.

Zdjęcie aparatów

Po 12 do 24 miesięcy osiąga się prawidłowy zgryz i można aparaty zdjąć.
Wizyta trwa około 15 minut a zabieg jest całkowicie bezbolesny.
Specjalnymi kleszczykami zdejmuje się zamki a pozostający na zębach klej usuwa frezem po czym zęby się poleruje i bierze wyciski do wykonania reteinerów czyli aparatów utrwalających pozycję zębów po leczeniu.

Dla dodatkowej stabilizacji szczególnie w łuku dolnym jeżeli obecne są zęby mądrości przykleja się na stałe specjalny cienki drut na językowej powierzchni zębów dolnych .

Najpopularniejsze są reteinery typu Essex czyli przeźroczyste nakładki, wykonywane są również płytki Hawley’a, wyglądem przypominające aparaty zdejmowane.

Retencja

Zęby maja zadziwiającą "pamięć kształtu" i konieczne jest utrzymanie ich w nowych prawidłowych pozycjach przez dłuższy czas dla stabilizacji wyników leczenia.

Reteinery zdejmowane nosi się każdą noc przez rok od zdjęcia aparatów.
W tym czasie wizyty odbywają się co sześć miesięcy.
Koszty
W praktyce ustala się całkowity koszt wyleczenia wady zgryzu, który obejmuje:

- Diagnozę i plan leczenia
- Założenie aparatów
- Wizyty kontrolne co 6-12 tygodni i wymianę niektórych elementów aparatu
- Wizyty awaryjne w godzinach pracy gabinetu ( maksymalnie trzy )
- Zdjęcie aparatów i wypolerowanie zębów
- Wykonanie aparatów retencyjnych
- Dwie wizyty w okresie retencji


Całkowita należność za leczenie mieści się w przedziale od 4500 do 6000 w zależności od stopnia trudności leczenia i rodzaju zamków z czego 2000 zł należy wpłacić w dniu założenia aparatów, reszta należności rozłożona jest na maksymalnie 12 rat.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post