Zmiany skórne:Guzki,Brodawki,przyczyny i leczenie

Choroby skóry, włosów, paznokci, nowotwory (czerniak złośliwy, rumień guzowaty)
Chorób, przenoszone drogą płciową,HIV
admin. med.

Zmiany skórne:Guzki,Brodawki,przyczyny i leczenie

Post autor: admin. med. »

ZMIANY SKÓRNE

Wraz z postępującym procesem starzenia na naszej skórze pojawiają różne uwypuklone zmiany widoczne z uwagi na odmienne zabarwienie, konsystencję, wypuklanie ponad poziom skóry, czasami bolesne, czasami swędzące, czy po prostu uwierające w miejscu przylegania odzieży. Nie są nowotworami, więc nie stanowią dla nas zagrożenia, ale przeszkadzają nam w różny sposób, zwłaszcza jeśli są w odkrytych miejscach. Czasami latami boimy się ich dotknąć obawiając się ich charakteru nowotworowego, albo obawiając się ich przemiany w taki proces. Pojawiają się najczęściej z powodu zapchania gruczołów łojowych (brodawki łojotokowe) lub potowych, zakażenia wirusem, bakterią lub grzybem, zmian wątrobowych, narażenia na słońce, długotrwały ucisk (odciski). Czasami krwawią, czasami są ciągle zahaczane, czasami po prostu szpecą.

Do najczęściej spotykanych zmian, a w innych miejscach nie opisanych należą:
1. Brodawki wirusowe
a. Zwykłe
b. Podeszwowe
c. Płaskie

2. Mięczak zakaźny
3. Brodawki łojotokowe
4. Znamiona wywodzące się z gruczołów potowych
5. Znamiona wywodzące się z gruczołów łojowych
6. Włókniaki
7. Kaszaki
8. Ziarniniak naczyniowy
9. Modzele
10. Punkty rubinowe
11. Grudki perliste i kłykciny
12. Znamiona barwnikowe
1. Brodawki wirusowe
Brodawki to najczęściej występująca wirusowa choroba skóry. Łagodny rozrost skóry i śluzówki wywołany jest ludzkim wirusem brodawczakowatym HPV (Human Papiloma Virus). Brodawki mogą występować w każdej okolicy, ale najczęściej występują na skórze rąk, stóp i w okolicy narządów płciowych. Do zakażenia dochodzi przez kontakt z zakażonym materiałem (pływalnia, sala gimnastyczna, ręcznik) Brodawki mogą występować w każdym wieku, jednak najczęściej spotyka się je u starszych dzieci. Przebieg choroby może być różny. Wygląd i wielkość brodawek zależą od ich umiejscowienia oraz od stopnia narażenia na drażnienie i urazy mechaniczne. Zakażenie może mieć charakter zmiany pojedynczej lub licznych wykwitów, a sam proces może szerzyć się poprzez samozakażenia.

Rodzaje brodawek wirusowych

• Brodawki zwykłe - powszechnie spotykane, łagodne, ostro odgraniczone grudki o średnicy kilku mm, o szorstkiej powierzchni, okrągłym lub nieregularnym kształcie, wzmożonej spoistości i jasnoszarym, żółtym, brązowym lub szarawo-czarnym kolorze.

o Lokalizacja

- miejsca narażone na urazy (palce, łokcie, kolana, twarz, skóra głowy), również wokół płytki paznokciowej jako brodawki okołopaznokciowe.

• Brodawki podeszwowe - głęboko wnikające, hiperkeratotyczne guzki, umiejscowione na podeszwach, zazwyczaj bolesne, częściej pojedyncze lub nieliczne, spłaszczone wskutek ucisku i pokryte zrogowaciałym naskórkiem. Na podeszwach mogą występować również brodawki bardziej spłaszczone, niebolesne, zlewające się tzw. brodawki mozaikowe, będące skupiskami bardzo licznych, małych, położonych blisko siebie, brodawek podeszwowych.
• Brodawki płaskie (młodocianych) - płaskie, niezapalne, leżące prawie w poziomie skóry wykwity grudkowe, umiejscowione głównie na twarzy i grzbietach rąk. Na twarzy są brunatnawe lub prawie nie różnią się od koloru skóry otaczającej, na rękach są nieco bardziej wyniosłe i lekko hiperkeratotyczne. Brodawki płaskie młodocianych utrzymują się przez wiele miesięcy, a ustępują w sposób bardzo charakterystyczny, tzn. przez gwałtowne zaczerwienienie się i obrzęk wszystkich wykwitów, z powodu czego zaniepokojeni chorzy zgłaszają się do lekarza. Znajomość tego objawu jest ważna, gdyż oznacza on, że w ciągu kilku dni nastąpi samowyleczenie i nie należy stosować żadnego leczenia.

Nie należy zwlekać. Lepiej udać się do lekarza i dowiedzieć się czy zmiana wymaga usunięcia czy też pozostaje to do naszej decyzji.

Brodawki pospolite nie niosą ze sobą istotnego zagrożenia procesu nowotworowego. Jedynie kilka typów wirusa może powodować rozrosty nowotworowe, najczęściej w przypadku brodawek okolic moczowo-płciowych i u pacjentów z obniżoną odpornością immunologiczną. Brodawki wirusowe należy usuwać. Trzeba to robić jak najwcześniej, skutecznie i z jak najmniejszymi skutkami ubocznymi. Dzięki temu zwiększamy szanse na miejscowe wyleczenie, ograniczamy możliwość samozakażenia i rozprzestrzenienia oraz działamy przeciwepidemicznie. Sposób postępowania zależy od umiejscowienia, rodzaju, rozległości i czasu utrzymywania się zmian skórnych, wieku chorego, stanu jego odporności.

Leczenie brodawek wirusowych

• chirurgiczne wycięcie
• laserowe usunięcie – laser CO2 FRx
• kriochirurgia

Czasami przed usunięciem większych zmian rozmiękcza się nawarstwienie hiperkeratotyczne za pomocą 10% maści salicylowej.

2. Mięczak zakaźny
Są to twarde, półprzezroczyste guzki barwy masy perłowej, z zagłębieniem w części środkowej, z którego po ucisku wydobywa się kaszkowata treść. Średnica zmiany do kilku milimetrów. Zlokalizowane w różnych częściach ciała, najczęściej na rękach, twarzy i okolicach narządów płciowych. Etiologia zmian wirusowa (duża zakaźność w środowisku dzieci).

Leczenie mięczaka zakaźnego jak brodawek wirusowych

3. Brodawki łojotokowe
Są to w istocie łagodne nowotwory naskórkowe o brodawkowej, często hiperkeratotycznej powierzchni, niekiedy uszypułowane. Kolor może być zbliżony do skóry zdrowej, ale mogą też przyjmować barwę brunatną. Dlatego czasami SA mylone ze zmianami barwnikowymi. Najczęściej umiejscowione na tułowiu, twarzy i grzbietach rąk. Pojawiają się w wieku dojrzałym i u osób starszych. Wysiew bardzo licznych zmian na tułowiu może być niekiedy poprzedzać nowotwory narządów wewnętrznych.

Leczenie brodawek łojotokowych

• laserowe usunięcie – laser CO2 FRx
• kriochirurgia
• łyżeczkowanie

4. Znamiona wychodzące z gruczołów łojowych (znamię łojowe, gruczolak łojowy)
Znamiona łojowe są najczęściej zlokalizowane na skórze owłosionej głowy i wyglądają jak pozbawione włosów żółtawe brodawkowate guzki o różnej wielkości. Te znamiona obecne są od dzieciństwa, czasem już od urodzenia. Sporadycznie może rozwinąć się z nich łagodny nowotwór w wieku dojrzałym. U dzieci i młodych dorosłych usuwa się je tylko z powodów kosmetycznych.

Leczenie znamienia łojowego

• chirurgiczne wycięcie
• laserowe usunięcie – laser CO2 FRx
• kriochirurgia

5. Znamiona wychodzące z gruczołów potowych
Leczenie znamienia z gruczołów potowych
• laserowe usunięcie – laser CO2 FRx
• kriochirurgia

6. Włókniaki
Łagodny nowotwór wywodzący się z elementów tkanki łącznej skóry właściwej. Występuje jako pojedynczy, uszypułowany guzek w obrębie powłok brzusznych lub w dużych zgięciach (pachwiny, pachy). Często spotyka się włókniaki starcze, nitkowate występujące w średnim i starszym wieku. Częściej występują u kobiet na szyi, karku i w okolicy pach. Wielkość ich waha się od 2 mm do 1cm. Najczęściej są nieprzebarwione, mogą być jednak koloru brunatnego. Nie towarzyszą im żadne dolegliwości.
Leczenie włókniaków
• chirurgiczne wycięcie
• laserowe usunięcie – laser CO2 FRx
7. Kaszak (cysta naskórkowa, torbiel łojowa)
Jest to powoli rosnący w obrębie skóry łagodny guz o charakterze torbieli, wypełniony masami rogowymi i łojowymi, a także zawierający elementy mieszków włosowych. Występują dwa różne rodzaje cyst różniące się między sobą głównie budową komórkową:
• cysta naskórkowa właściwa - występuje głównie na twarzy, karku i klatce piersiowej
• cysta przywłośna - występuje w obrębie mieszka włosowego na owłosionej skórze głowy
Często mogą występować drobne powierzchniowe torbiele naskórkowe tzw. prosaki, zwykle w obrębie twarzy lub moszny.
Leczenie kaszaka
• chirurgiczne wycięcie
• laserowe usunięcie – laser CO2 FRx
• kriochirurgia

8. Ziarniniak naczyniowy
Naczyniak związany z nowotworzeniem naczyń włosowatych, wywołany urazem i/lub zakażeniem bakteryjnym. Guzek jest zazwyczaj pojedynczy, sinoczerwony, o wilgotnej, łatwo krwawiącej powierzchni i uszypułowanej podstawie. Wykazuje szybki wzrost. Często pojawiaja się u kobiet ciężarnych lub jako powikłanie terapii doustną izotretinoiną. Najczęściej lokalizuje się na twarzy i rękach. Zmiana jest bezbolesna.

Leczenie ziarniniaka naczyniowego
• chirurgiczne wycięcie
• laserowe usunięcie – laser CO2 FRx
• kriochirurgia
• laserowe usunięcie - laser KTP

9. Odciski
Modzel to ognisko nadmiernego rogowacenie naskórka, które zazwyczaj powstaje na podeszwie w miejscu narażenia na przewlekłe drażnienie pod jedną z główek kości śródstopia. Modzele tworzą się zwykle na wyniosłościach kostnych i na pięcie. Zdarza się, że modzele posiadają głęboko umiejscowiony rdzeń, są wtedy wyjątkowo bolesne i wrażliwe na ucisk. Leczeniu podlegają modzele sprawiające wyjątkowe dolegliwości, których nie daje się usunąć innymi metodami.
Leczenie modzeli

• laserowe usunięcie – laser CO2 FRx

10. Punkty rubinowe

Punkt rubinowy czyli naczyniak starczy (haemangioma senile) powstać może w każdym wieku, najczęściej w 3-4 dekadzie życia. Jest to plamka lub grudka naczyniowa o kolorze od różowego do ciemnogranatowego. Powstaje w wyniku proliferacji rozszerzonych drobnych naczyń żylnych. Ich ilość może zwiększać się z wiekiem. Usuwamy je zwykle z powodów kosmetycznych, chyba, że są zahaczane i krwawią – wtedy są wskazania medyczne do ich usunięcia. Zabieg wykonujemy w znieczuleniu miejscowym lub przy użyciu chłodziarki. W czasie 1 zabiegu można usunąć nawet kilkadziesiąt punktów rubinowych. W miejscach usuniętych naczyniaków pojawiają się drobne strupki utrzymujące się do kilku dni.

Leczenie punktów rubinowych
• laserowe usunięcie - laser KTP
• laserowe usunięcie – laser CO2 FRx

11. Grudki perliste i kłykciny

W okolicach narządów płciowych narośla przybierają postać grudek perlistych lub kłykcin. Grudki perliste układają sie wokół korony prącia w postaci małych białawych wypustek. W większości przypadków jest możliwe usunięcie takich zmian laserem - jest to najskuteczniejsza metoda. Zabieg jest bezbolesny - w znieczuleniu, a laserem precyzyjnie usuwamy zmiany nie naruszając normalnej błony śluzowej

Leczenie grudek perlistych i kłykcin
• laserowe usunięcie – laser CO2 FRx

12. Znamiona barwnikowe

Są to skupiska barwnika zwanego melaniną, odkładającego się w skórze. Przyczyną odkładania są predyspozycje genetyczne, zaburzenia hormonalne i naświetlanie promieniami UV. Najczęściej pojawiają się w młodym wieku (w dzieciństwie i w okresie dojrzewania), ale także w ciąży i po nadmiernej ekspozycji na słońce.

Ich kolor jest różny: od bardzo ciemnego, prawie czarnego, poprzez wszystkie odcienie brązu, aż do żółtego. Niekiedy znamiona nie odróżniają się zbytnio od koloru normalnej skóry.

Mogą być płaskie (w poziomie skóry), lekko wypukłe, wybujałe, bez włosów lub owłosione. Mogą mieć wreszcie różną wielkość.

Praktycznie każdy człowiek ma na swojej skórze większą czy mniejszą liczbę znamion barwnikowych, nazywanych popularnie „pieprzykami”. Różne są ich kształty, wielkość, kolor i umiejscowienie.

Należy je traktować nie tylko jako defekt urody lecz jako potencjalne zagrożenie jednym z najbardziej złośliwych nowotworów – czerniakiem (melanoma). Nie znaczy to, że z każdego znamienia rozwinie się wcześniej czy później nowotwór. Jest jednak taka możliwość i myśląc o niej należy odpowiednio wcześnie działać profilaktycznie.

W przypadku znamion główne niebezpieczeństwo polega na przemianie w złośliwą postać nowotworu – czerniaka. Częstość występowania tego nowotworu rośnie z każdym rokiem. Wzrost wskaźnika zachorowań na czerniaka jest najwyższy spośród wszystkich nowotworów a przebieg rozwiniętej choroby szybko prowadzi do śmierci.


Ograniczenie liczby zgonów możemy osiągnąć dwoma sposobami:
• poprzez zmniejszenie ryzyka wystąpienia nowotworu, oraz
• poprzez szybkie rozpoznawanie umożliwiające zastosowanie – najwcześniej jak to możliwe – radykalnego leczenia operacyjnego.
Większe ryzyko zachorowania dotyczy następujących osób:
• mających liczne (ponad 100) znamiona barwnikowe na skórze
• mających krewnych, u których rozpoznano czerniaka
• posiadających piegi
• mających jasną karnację skóry
• łatwo ulegających poparzeniom słonecznym
• mających oczy jasnego koloru
• w wywiadzie: przebyte poparzenie słoneczne z wystąpieniem pęcherzy
• posiadających zaburzenia układu odpornościowego
• korzystających z solarium
• przebywających dużo na słońcu
• u których występował czerniak skutecznie wyleczony

Ponieważ granica między łagodnym znamieniem barwnikowym a złośliwym czerniakiem początkowo może być niewielka, ważne jest, by poddawać obserwacji głównie te znamiona, które są niepokojące i które być może uległy transformacji do czerniaka.

Najbardziej typowe różnice między znamieniem barwnikowym a czerniakiem przedstawiam poniżej:
• wielkość: znamiona barwnikowe mają zwykle wielkość poniżej 6 mm, tymczasem czerniak powyżej tej wartości.
• barwa: znamię jest najczęściej jednolicie zabarwione a czerniak często ma nieregularne, plamiste odcienie. kolory mogą być różne – od jasnego do czarnego.
• granice: w znamieniu mamy wyraźną granicę, w czerniaku granica jest nieregularna.
• kształt: znamię najczęściej jest symetryczne, czerniak ma cechy asymetrii.
• otoczenie: w znamieniu otoczenie jest koloru normalnej skóry, przy czerniaku może występować zaczerwienienie wokół zmiany.
• powierzchnia: zarówno znamię jak i czerniak mogą być płaskie i wyniosłe.


Pomiędzy znamionami typowymi, a czerniakiem są znamiona o cechach pośrednich – tak zwane znamiona atypowe. Nie mają one cech złośliwości, ale stanowią o wiele większe ryzyko przejścia w nowotwór złośliwy, niż znamiona typowe.

Czy „pieprzyki” można usuwać?
Według obecnej wiedzy każde znamię barwnikowe powinno być poddane ocenie. W przypadku niepokojących cech w badaniu dermatoskopowym lub klinicznym należy je usunąć w całości i poddać badaniu histopatologicznemu.


Niekiedy znamiona barwnikowe są usuwane z powodów estetycznych. Zanim się to uczyni powinne być poddane ocenie czy nie wykazują cech niepokojących.


Cechy niepokoju znamienia barwnikowego
• nieregularny zarys
• nieregularne wybarwienie znamienia z rozmaitymi odcieniami brązu i ogniskowymi odbarwieniami
• powiększenie się rozmiarów znamienia oraz jego pogrubienie
• odczyn zapalny w obrębie znamienia
• nadżerki, krwawienie, świąd
Leczenie znamienia barwnikowego
• laserowe wycięcie – laser CO2 FRx
• chirurgiczne wycięcie
źródło: abmed.pl
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post