Refluks żołądkowo-przełykowy, cofanie się treści pokarmowej

Choroby układu pokarmowego; przełyku, żołądka, jelit, wątroby, trzustka, dróg żółciowych, odbytu)
admin. med.

Refluks żołądkowo-przełykowy, cofanie się treści pokarmowej

Post autor: admin. med. »

Refluks żołądkowo-przełykowy to cofanie się treści pokarmowej z żołądka do przełyku. Zjawisko to sporadycznie występuje u osób zdrowych, zwłaszcza po posiłkach obfitujących w tłuszcze i wino. Jeśli do refluksu dochodzi często, a związane z nim dolegliwości są silne, mówi się o chorobie refluksowej. Najważniejszą przyczyną refluksu są zaburzenia pracy mięśniówki przełyku i żołądka, a zwłaszcza obniżenie napięcia zwieracza dolnego przełyku - mięśnia, który tworzy przegrodę na granicy przełyku i żołądka. Niesprawność tej bariery sprawia, że światło przełyku zbyt często kontaktuje się z żołądkiem i zawartą w nim kwaśną treścią pokarmową. Występowaniu refluksu sprzyja otyłość, obfite tłuste posiłki, palenie tytoniu, przepuklina rozworu przełykowego (część żołądka przemieszcza się ponad przeponę, co zaburza pracę dolnej części przełyku).
Obrazek
Objawy choroby refluksowej:

Zgaga - najczęstszy objaw, uczucie piekącego bólu za mostkiem, występujące zwłaszcza po posiłkach i w pozycji leżącej, spowodowane zarzucaniem kwaśnej treści żołądkowej do przełyku. Ustępuje po przyjęciu leków zobojętniających lub samoistnie.
Gorycz w ustach - pojawia się, gdy treść żołądkowa cofa się do jamy ustnej.
Trudności w połykaniu - są wyrazem zapalenia przełyku, a przy większym nasileniu nawet zwężenia. Dolegliwość tę należy koniecznie zgłosić lekarzowi.
Kaszel, bóle gardła i chrypka - zapalenie gardła i krtani w wyniku kontaktu z kwaśną treścią żołądkową.
Objawy zapalenia oskrzeli i astmy - także z powodu przedostawania się soku żołądkowego do dróg oddechowych.

Wszystkie te dolegliwości nasilają się przy pochylaniu, ucisku na brzuch i w pozycji leżącej

Rozpoznanie choroby refluksowej:

Badanie endoskopowe (badania śluzówki przełyku i żołądka przy pomocy giętkiego przewodu ze światłowodem) - najczęściej stosowane w diagnostyce choroby, pozwala na dokładną ocenę błony śluzowej, analizę nasilenia stanu zapalnego (nadżerki, owrzodzenia), rozpoznanie powikłań (zwężenie, stan przedrakowy, rak przełyku)

pH-metria - pomiar zarzucania kwaśnej treści do przełyku

Całodobowy pomiar kwasowości w przełyku. Niskie wartości potwierdzają refluks kwaśnej treści żołądkowej. Badanie szczególnie przydatne przy prawidłowym wyniku badania endoskopowego, które nie wyklucza choroby refluksowej.

Zapalenie przełyku, w łagodnej postaci cechuje się zaczerwieniem śluzówki przełyku, ewentualnie obecnością drobnych, powierzchownych uszkodzeń błony śluzowej (nadżerek). O ciężkim zapaleniu przełyku świadczą liczne, zlewające się nadżerki, owrzodzenia (głębokie uszkodzenia śluzówki), a także zwężenia przełyku powstałe w wyniku gojenia się owrzodzeń. Gdy w przebiegu ciężkiego zapalenia w przełyku, w miejscu prawidłowego nabłonka, pojawi się nabłonek typowy dla żołądka, lekarze rozpoznają tzw. przełyk Barretta, poważne powikłanie, traktowane jako stan przedrakowy, gdyż zwiększa ryzyko raka przełyku.

Leczenie choroby refluksowej - powinno doprowadzić do minimalizacji dolegliwości oraz zapobiec wystąpieniu powikłań. W przypadku dolegliwości o niewielkim nasileniu skuteczna może się okazać sama modyfikacja stylu życia: zastosowanie diety w celu normalizacji masy ciała, zmniejszenie spożycia tłuszczu i słodyczy, mocnych alkoholi i wina oraz zaprzestanie palenia tytoniu. Ostatni posiłek należy spożywać nie później niż na dwie godziny przed snem, spać należy z wyżej uniesioną głową (np. na dwóch poduszkach). Gdy te działania nie przynoszą oczekiwanych efektów stosuje się leki neutralizujące kwaśną treść żołądkową (dostępne w aptece bez recepty) albo zmniejszające wydzielanie kwasu solnego w żołądku, a także preparaty poprawiające pracę mięśniówki przełyku i żołądka. Leczenie farmakologiczne jest zwykle długotrwałe i dobrze tolerowane. W przypadku nietolerowania leków, a przede wszystkim, gdy utrzymują się objawy zapalenia przełyku, mimo intensywnej terapii, należy rozważyć przeprowadzenie zabiegu chirurgicznego (obecnie coraz częściej techniką laparoskopową), którego skuteczność wynosi przeszło 80%.


źródło: VIA MEDICA
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post