Marskość wątroby

Choroby układu pokarmowego; przełyku, żołądka, jelit, wątroby, trzustka, dróg żółciowych, odbytu)
admin. med.

Marskość wątroby

Post autor: admin. med. »

Marskość wątroby to choroba, która głównie kojarzy się z nadużywaniem alkoholu. W ostatnim czasie jest chorobą występującą coraz częściej. I to nie tylko przez nadużywanie
alkoholu, ale również przez WZW typu B czy C oraz całą gamę chorób genetycznych.

Marskość wątroby (łac. cirrhosis hepatis) polega na postępującym włóknieniu miąższu wątroby przez strukturę narządu. Charakterystyczną cechą w tej chorobie jest zastępowanie komórek włóknami tkanki łącznej co burzy prawidłową budowę wątroby. Konsekwencją tego jest utrudniony odpływ żółci, upośledzenia funkcji metabolicznych czy też być przyczyną nadciśnienia wrotnego.

Marskość u wielu pacjentów na początku przebiega bezobjawowo pomimo zastępowania tkanki wątrobowej nieczynną tkanką łączną. Pierwszymi jej objawami są zaczerwienienie dłoni, czerwone plamki pojawiające się na górnej połowie ciała, przerost ślinianek przyusznych, zwłóknienie ścięgien w rękach, niekiedy także zniekształcenie palców i paznokci u rąk. Jednak występują one rzadko.
Objawy marskości pojawiają się niestety dopiero gdy narząd ten jest już znacznie upośledzony. Wówczas pacjenci odczuwają wyczerpanie, zmęczenie, nudności, osłabienie, schudnięcie, powiększenie śledziony, bóle brzucha.

Ponieważ uszkodzenie wątroby jest nieodwracalne terapię należy skupić się na spowolnieniu lub zatrzymaniu postępującego zwłóknienia włączając odpowiednie leczenie, które w zależności od przyczyny bywa inne.

Jak wspominałem wcześniej marskość często nie daje na początku żadnych objawów, dlatego im później wykryta tym większe prawdopodobieństwo wystąpienia komplikacji takich jak: wybroczyny i krwawienia (związane jest to z produkcją czynników krzepnięcia), żółtaczka, swędzenie skóry, encefalopatia wątrobowa (najogólniej polega na nieusuwaniu amoniaku z krwi), większa wrażliwość na leki, insulinoodporność, cukrzyca typu 2, nadciśnienie wrotne. Oczywiście każda z tych wymienionych chorób i objawów może powodować inne groźne komplikacje, ale nie będę tu się tym problemem zajmował.

Diagnostyka marskości wątroby polega na: podstawie objawów, wywiadu i oceny historii chorób pacjenta, badania fizykalnego i testów laboratoryjnych. Jeśli podczas badania okaże się, że wątroba jest twarda i powiększona lekarz powinien zlecić badanie krwi. W niektórych przypadkach konieczna jest także biopsja tkanki wątrobowej, oraz mikroskopowe badanie histopatologiczne.

Ponieważ marskość wątroby jest nieodwracalną leczenie marskości wątroby powinno zarówno zapobiegać powikłaniom jak i leczyć samą dolegliwość, która spowodowała chorobę:
leczenie przyczynowe - w przypadku marskości alkoholowej należy bezwzględnie zrezygnować z alkoholu. Z kolei marskość pozapalną leczy się preparatami antywirusowymi np. interferon jeżeli przyczyną jest wirus WZW albo kortykosteroidami jeśli jest nią autoimmunizacja. Przy marskości związanej z chorobą Wilsona, gdzie występuje patologiczna akumulacja miedzi w organach leczona jest przez farmakologiczne usuwanie nadmiaru miedzi.
Żeby zapobiec powikłaniom podaje się diuretyki (w celu likwidacji wodobrzusza), antybiotyki (zapobiegają infekcją związanym z osłabieniem bariery autoimmunologicznej), środki przeczyszczające, oraz leki przeciw nadciśnieniu celem zapobiegnięcia nadciśnienia wrotnego.
W skrajnych wypadkach gdy powikłań nie idzie opanować, a funkcjonowanie wątroby coraz bardziej dramatycznie się pogarsza rozważa się jej przeszczep. Przeżywalność po zabiegu przeszczepu wątroby wynosi ok. 90 proc. przy czym jest ona różna w zależności od wieku pacjenta, stanu ogólnego i zaawansowania choroby. By organizm nie odrzucił nowej wątroby podaje się leki immunosupresyjne np. cyklosporyna lub takrolimus.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post