Sama recepta wystawiona przez specjalistę nie jest wystarcza

Różne informacje,czasem dziwne a czasem bardzo interesujące, o badaniach medycznych
admin. med.

Sama recepta wystawiona przez specjalistę nie jest wystarcza

Post autor: admin. med. »

Sama recepta wystawiona przez specjalistę nie jest wystarczająca dla kontynuacji farmakoterapii w POZ, ponieważ nie zawiera rozpoznania (kodu ICD-10).
dr n. prawn. Tamara Zimna, specjalista w przepisach prawa ochrony zdrowia, Kancelaria Prawa Medycznego

Wybór leków stosowanych w leczeniu, rehabilitacji i badaniach diagnostycznych u seniorów po 75. roku życia powinien być uzasadniony1. Wystawienie recepty na bezpłatne leki z listy 75+ powinno być uzasadnione udokumentowanym w historii choroby stanem klinicznym pacjenta, z uwzględnieniem ograniczeń, jakie narzucają przepisy o ich refundacji. Jeśli lek refundowany przysługuje tylko we wskazaniu określonym stanem klinicznym, to ten stan kliniczny musi zostać udokumentowany w historii choroby w postaci nazwy i numeru statystycznego choroby, problemu zdrowotnego lub urazu wg Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych Rewizja Dziesiąta (z wyjątkiem recept pro familia i pro auctore, gdzie opis rozpoznania może być słowny, bez podawania kodu ICD-102). Sama recepta wystawiona przez specjalistę nie jest wystarczająca dla kontynuacji farmakoterapii w POZ, ponieważ nie zawiera rozpoznania (kodu ICD-10). Stan kliniczny może być jednak udokumentowany przez innego lekarza, a rozpoznanie i wyniki badań włączone do dokumentacji pacjenta w POZ.

Zasadność wyboru u pacjenta konkretnego modelu farmakoterapii jest zdeterminowana przede wszystkim kryteriami medycznymi i szeroko rozumianym dobrem pacjenta3. Rola lekarza POZ w farmakoterapii osób w podeszłym wieku jest jednak szczególna, ze względu na możliwość koordynacji leczenia wdrożonego przez różnych specjalistów równolegle leczących pacjenta na współistniejące choroby przewlekłe. Zadanie lekarza POZ nie sprowadza się więc jedynie do powtarzania leków zapisanych przez specjalistę, a dzięki posiadanej dokumentacji medycznej może on m.in. przeciwdziałać niekorzystnym interakcjom lekowym lub wykluczyć z farmakoterapii powtarzające się produkty lecznicze. Dlatego tak ważna dla pacjenta i skuteczności jego leczenia jest sprawna komunikacja między lekarzem specjalistą i lekarzem POZ w sprawie leków zapisywanych na receptach dla seniorów.

W systemie publicznego finansowania świadczeń opieki zdrowotnej wprowadzony został obowiązek cyklicznego (co najmniej raz na 12 miesięcy), pisemnego informowania lekarza POZ przez specjalistę leczącego pacjenta w poradni specjalistycznej o wdrożonej farmakoterapii u pacjenta. Taki obowiązek został nałożony na lekarzy ubezpieczenia zdrowotnego realizujących umowy z NFZ w zakresie ambulatoryjnej specjalistycznej opieki zdrowotnej (AOS) w rozporządzeniu Ministra Zdrowia w sprawie ogólnych warunków umów (OWU). Obowiązek informowania lekarza POZ występuje także wówczas, gdy nie był on lekarzem kierującym pacjenta do opieki specjalistycznej, np. skierowanie wystawiono po hospitalizacji ze szpitala.

Od 23 grudnia 2015 r. pacjentowi po leczeniu szpitalnym obowiązkowo wydawany jest dodatkowy egzemplarz karty informacyjnej z leczenia szpitalnego przeznaczony dla lekarza POZ4. Karta „wypisowa” z hospitalizacji zawierająca wskazania dotyczące dalszego sposobu leczenia oraz informacje o lekach wraz z dawkowaniem i wyrobach medycznych w ilościach odpowiadających ilościom na receptach wystawionych pacjentowi - także może być uzasadnieniem kontynuacji w POZ farmakoterapii u seniora.

Przepisy § 12 ust. 4 OWU określają niezbędną zawartość informacji z AOS wskazując, że powinna obejmować dane o rozpoznaniu, sposobie leczenia, rokowaniu, ordynowanych lekach, środkach spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego i wyrobach medycznych, w tym o okresie ich stosowania i sposobie dawkowania oraz wyznaczonych wizytach kontrolnych5. Informacja ta jest rodzajem dokumentacji indywidualnej zewnętrznej6 i jest uzasadnieniem kontynuacji w POZ farmakoterapii u seniora. W systemie finansowania świadczeń przez NFZ wprowadzono formularz wzoru informacji dla lekarza POZ7. Od 1 stycznia 2016 r., z dniem wejścia w życie nowych OWU, o konieczności wystawienia informacji z AOS nie decyduje już tylko upływ 12 miesięcy od wystawienia poprzedniej informacji, lecz zaistnienie jednej z poniższych okoliczności (§ 12 ust. 5 OWU):
1) świadczeniobiorca objęty leczeniem specjalistycznym wymaga okresowego monitorowania lub zmiany leczenia lub
2) kierujący lekarz ubezpieczenia zdrowotnego lub felczer ubezpieczenia zdrowotnego lub lekarz POZ nie ma możliwości samodzielnego zweryfikowania zasadności ordynowanych, w ramach leczenia specjalistycznego, leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego i wyrobów medycznych.

Informacja z AOS nie jest więc wystawiana, jeśli pacjent nie wymaga okresowego monitorowania lub zmiany leczenia albo lekarz POZ ma możliwości samodzielnego zweryfikowania zasadności ordynowanych, w ramach leczenia specjalistycznego, leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego i wyrobów medycznych. Przepisy nie określają okresu ważności informacji z AOS, a więc to stan zdrowia pacjenta jest tu decydujący – w razie jakichkolwiek wątpliwości lekarz POZ powinien skierować pacjenta do konsultacji specjalistycznej (czasem w informacji dla lekarza POZ podawany jest termin kolejnej konsultacji specjalistycznej).

Przepisy § 12 ust. 4 OWU wprowadzają wymóg sporządzenia informacji dla lekarza POZ w formie pisemnej. Przepisy prawa nie regulują jednak trybu przekazania lekarzowi POZ w/wym. informacji z AOS8. Tymczasem kontrakt z NFZ, jak każda inna umowa cywilnoprawna, powinien być wykonywany w sposób odpowiadający jego celowi społeczno-gospodarczemu, zasadom współżycia społecznego, a jeśli istnieją w tym zakresie ustalone zwyczaje – także w sposób odpowiadający tym zwyczajom9. Należy więc przyjąć za dopuszczalne wszelkie zwyczajowo przyjęte tryby komunikacji między lekarzem specjalistą i lekarzem POZ pozwalające na zachowanie poufności danych o stanie zdrowia i zachowanie narzuconej prawem pisemnej formy informacji. Informację można więc przekazać do POZ nie tylko listem poleconym pocztą lub kurierem, a także za pośrednictwem personelu przychodni lub z udziałem pacjenta. Wybór trybu przekazania informacji należy do świadczeniodawcy realizującego kontrakt w zakresie AOS, bo na tym podmiocie ciąży obowiązek informowania. W praktyce najprostszą i najtańszą formą komunikacji między lekarzem specjalistą i lekarzem POZ jest wydanie pisemnej informacji do rąk pacjenta. Najczęściej bowiem lekarz AOS nie zna danych lekarza POZ wybranego przez pacjenta.

Z nowych OWU obowiązujących od 1 stycznia 2016 r. usunięto warunek, zgodnie z którym lekarz POZ może kontynuować leczenie farmakologiczne świadczeniobiorcy zastosowane przez lekarza w poradni specjalistycznej, jeżeli posiada informację od lekarza ubezpieczenia zdrowotnego leczącego świadczeniobiorcę w poradni specjalistycznej. W ten sposób usunięto z OWU regulację budząca wątpliwości, czy należy honorować w POZ informację wystawioną przez lekarzy specjalistów nie mających statusu lekarzy ubezpieczenia zdrowotnego (leczących pacjenta prywatnie). Jednocześnie z dniem 23 grudnia 2015 r. przykładowy wykaz rodzajów indywidualnej dokumentacji zewnętrznej został poszerzony o w/wym. informację, tzn., że taką informację w postaci zaświadczenia mogą wystawiać dla POZ także lekarze spoza sytemu świadczeń finansowanych ze środków publicznych.

Przepływ informacji niezbędnej lekarzowi POZ w kontynuacji farmakoterapii rozpoczętej przez specjalistę leczącego pacjenta prywatnie, poza systemem świadczeń z NFZ, może więc zostać zapewniony dzięki dokumentacji medycznej z leczenia udostępnionej do POZ z inicjatywy pacjenta lub lekarza POZ. Specjalista leczący pacjenta prywatnie nie ma jednak obowiązku z własnej inicjatywy wystawienia informacji dla lekarza POZ. Oczywiście pacjent zawsze ma nieograniczony dostęp do dokumentacji medycznej ze swojego leczenia i może wystąpić o jej udostępnienie. Także lekarz POZ może wnioskować o udostępnienie mu historii choroby z AOS swoich podopiecznych na podstawie ustawy o prawach pacjenta w zakresie niezbędnym dla kontynuacji leczenia10 w POZ - wówczas specjalista nie może bezpodstawnie odmówić wydania dokumentacji.

Udostępnienie dokumentacji z poradni specjalistycznej może mieć formę odpłatnych kopii lub wydruków historii choroby albo wyciągów i odpisów z historii choroby tylko tych danych, które są niezbędne dla kontynuacji farmakoterapii w POZ (np. zgodnych z zakresem wymaganym przez OWU). Warto wiedzieć, że z dniem 12 grudnia 2015 r. wprowadzono dodatkową, nieodpłatną formę udostępniania dokumentacji medycznej za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej11. Przepisy prawne umożliwiają również udostępnienie elektronicznej dokumentacji medycznej seniora do Systemu Informacji Medycznej (SIM) i stamtąd pobranie jej przez lekarza POZ12.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post