Ile powinna wynosić dawka analogu długo działającego
dr n. med. Barbara Katra
Klinika Chorób Metabolicznych Collegium Medicum UJ, Kraków
Dane z badań przeprowadzonych w grupie osób chorych na cukrzycę wskazują na konieczność stosowania dużych dawek długo działającego analogu insuliny.
Zazwyczaj dawka długo działającego analogu insuliny u chorych na cukrzycę to od kilkunastu do około 40 jednostek na dobę. Czasem zdarzają się pacjenci, którzy są leczeni dużą dawką insuliny, np. 60 jednostek na dobę, podawaną w jednym wstrzyknięciu.
Jaka dawka długo działającego analogi insuliny jest właściwa? Jakie są dane z publikacji?
Dawka stosowanej insuliny była głównym celem cytowanych badań, bez dokładnej analizy innych danych.
Cukrzyca typu 1
W badaniu Vague’a porównującym insulinę detemir z insuliną NPH w aspekcie kontroli glikemii oraz ryzyka hipoglikemii u chorych na cukrzycę typu 1 leczonych doposiłkowymi wstrzyknięciami insuliny aspart średnia dobowa dawka insuliny detemir wyniosła 27,4+/-12,5 jednostek, a dobowa dawka insuliny NPH 25,2+/-13,7 jednostek. BMI osób badanych w grupie insuliny detemir i insuliny NPH to odpowiednio 24,5+/-3,2 kg/m2 i 24,6+/-3,4 kg/m2.
W badaniu Ratnera oceniającym częstość hipoglikemii u chorych na cukrzycę typu 1 leczonych w modelu intensywnej insulinoterapii z zastosowaniem insuliny glargine w stosunku do terapii insuliną NPH, średnia dawka insuliny glargine wyniosła 23,8+/-3,1 jednostki na dobę, średnia dawka insuliny NPH wyniosła 31,3+/-9,8 jednostki w jednym lub dwóch wstrzyknięciach. BMI w grupie leczonej insuliną glargine wynosiło 25,63+/-4,01 kg/m2, a grupie leczonej insuliną NPH 25,93+/-4,55 kg/m2.
Jak wynika z powyższych badań, dawki insulin w leczeniu chorych na cukrzycę typu 1 odzwierciedlają te stosowane w codziennej praktyce lekarskiej.
Cukrzyca typu 2
W metaanalizie badań z 2010 roku, z zastosowaniem insuliny detemir i glargine w skojarzeniu z doustnymi lekami hipoglikemizującymi, dotyczącej wpływu dawki tych insulin na wartość hemoglobiny glikowanej (HbA1c) oraz masę ciała u chorych na cukrzycę typu 2, dawka insuliny glargine wyniosła od 23 do 68 jednostek na dobę, natomiast dawka insuliny detemir – od 37 do 71 jednostek. Wyjściowe BMI w analizowanych badaniach wyniosło dla chorych leczonych insuliną glargine od 24,8 do 34,6 kg/m2, natomiast leczonych insuliną detemir od 28,9 do 30,6 kg/m2.
W badaniu LANMET przeprowadzonym w grupie chorych na cukrzycę typu 2, oceniającym terapię metforminą i pochodną sulfonylomocznika w skojarzeniu z insuliną glargine w stosunku do połączenia metforminy z insuliną NPH, stosowane dawki insuliny glargine wyniosły średnio 68+/-5 jednostek na dobę, a dawki insuliny NPH 70+/-6 jednostek dziennie. Przeliczając na kilogram, dawka insuliny glargine wyniosła 0,69+/-0,05 jednostki na dzień, a insuliny NPH 0,66+/-0,04 jednostki na dzień.
BMI w grupie insuliny glargine wyniosło 31,3+/-0,7 kg/m2, a w grupie insuliny NPH 32+/-0,8 kg/m2. Zwiększenie masy ciała po 9 miesiącach terapii wyniosło odpowiednio 2,6+0,6 kg i 3,5+/-0,7 kg. Wyrównanie metaboliczne mierzone odsetkiem HbA1c w obu grupach nie różniło się statystycznie. Częstość epizodów hipoglikemii była statystycznie znamiennie mniejsza w pierwszych 3 miesiącach terapii u leczonych insuliną glargine, w kolejnych miesiącach badania znamiennych różnic nie wykazano.
W publikacji nie ma danych na temat techniki wstrzykiwania tak dużych dawek insuliny – nie wiadomo, czy była to jedna iniekcja, czy dawkę dzielono. Głównymi determinantami zapotrzebowania na insulinę po 9 miesiącach terapii była wyjściowa masa ciała, aktywność ALT i stężenie HbA1c. Aktywność ALT odzwierciedla stopień stłuszczenia wątroby i wątrobową oporność na insulinę.
Podobnie duże dobowe zapotrzebowanie na długo działające analogi insuliny detemir i glargine w skojarzeniu z doposiłkowymi wstrzyknięciami insuliny aspart u chorych na cukrzycę typu 2 wykazało badanie Raskina. Masa ciała badanych osób w grupie leczonej insuliną detemir wyniosła średnio 94,4 (18,1) kg, a w grupie leczonej insuliną glargine 97,8 (18,3) kg. Liczba jednostek insuliny na kg macy ciała w grupie insuliny detemir wyniosła 0,81+/-0,456 jednostek, a grupie glargine 0,75+/-0,324 jednostek (p=0,1).
Porównując dane dotyczące dawki długo działających analogów insuliny i insuliny NPH z codzienną praktyką (brak EBM na 20-letnie doświadczenia własne w diabetologii), należy zadać sobie pytanie – czy stosowane dotychczas dawki nie są za małe?
źródło: mp.pl
Ile powinna wynosić dawka analogu długo działającego w cukrz
-
- Podobne tematy
- Odpowiedzi
- Odsłony
- Ostatni post
-
-
Długodziałającego analogu insuliny detemir dla dziecka
autor: Asystentka » 27 lis 2016, o 18:51 » w Pediatria, Neonatologia - 0 Odpowiedzi
- 1106 Odsłony
-
Ostatni post autor: Asystentka
27 lis 2016, o 18:51
-
-
-
Levemir długodziałającego analogu insuliny detemir dla dzieci
autor: Asystentka » 3 gru 2016, o 18:38 » w Pediatria, Neonatologia - 0 Odpowiedzi
- 901 Odsłony
-
Ostatni post autor: Asystentka
3 gru 2016, o 18:38
-
-
-
Od nowego roku najniższa emerytura ma wynosić tysiąc złotych
autor: admin. med. » 4 sie 2016, o 09:08 » w Porady ZUS, przydatne informacje, adresy do stron pomocnych, o seniorach - 0 Odpowiedzi
- 1186 Odsłony
-
Ostatni post autor: admin. med.
4 sie 2016, o 09:08
-
-
-
Od przyszłego roku płaca minimalna może wynosić ponad 2049 z
autor: Asystentka » 30 kwie 2017, o 08:21 » w Porady ZUS, przydatne informacje, adresy do stron pomocnych, o seniorach - 0 Odpowiedzi
- 1099 Odsłony
-
Ostatni post autor: Asystentka
30 kwie 2017, o 08:21
-
-
-
Trzecia dawka szczepionki
autor: dimedicus » 6 mar 2022, o 11:51 » w Co ciekawego w świecie służby zdrowia - 0 Odpowiedzi
- 447 Odsłony
-
Ostatni post autor: dimedicus
6 mar 2022, o 11:51
-