ForumMedyczne.edu.pl

Dabigatran - czyli lek z grupy bezpośrednich inhibitorów trombiny - nowość na rynku leków. Jego przewaga nad lekami z grupy antagonistów wit. K wynika z braku konieczności kontroli INR i dużo prostszego dawkowania. Jak każdy nowy lek, tak i dabigatran wymaga wnikliwego spojrzenia na korzyści i wady jego stosowania. Wykazano jego skuteczność w zapobieganiu powikłaniom zakrzepowo-zatorowym w migotaniu przedsionków (badanie RE-LY). Logiczne wydawało się zastosowania leku dla pacjentów z mechaniczną zastawką serca- do ocenić miało badanie RE-ALIGN. Zakończyło się ono przed zaplanowanym końcem, z powodu znacznego zwiększenia ilości powikłań zakrzepowo-zatorowych w grupie leczonej dabigatranem. Jak widać- nie jest możliwe bezpośrednie przeniesienie zaleceń do stosowania antagonistów wit. K na bezpośrednie inhibitiory trombiny- każde nowe zalecenie wymaga przeprowadzenia badań.
Dabigatran (eteksylan dabigatranu w postaci mesylanu) (opis profesjonalny)
Działanie

Nieaktywny prolek, który w osoczu i wątrobie ulega przemianie do dabigatranu w wyniku katalizowanej przez esterazę hydrolizy. Dabigatran jest silnym kompetycyjnym, odwracalnym, bezpośrednim inhibitorem trombiny. Zahamowanie trombiny zapobiega powstawaniu zakrzepów poprzez uniemożliwienie przemiany fibrynogenu w fibrynę; dabigatran hamuje również wolną trombinę, trombinę związaną z fibryną oraz indukowaną fibryną aktywację płytek. Siła działania przeciwzakrzepowego jest proporcjonalna do stężenia dabigatranu w osoczu. Po podaniu p.o. eteksylan dabigatranu ulega szybkiej i całkowitej przemianie do dabigatranu. Bezwzględna dostępność biologiczna wynosi 6,5%, tmax u zdrowych ochotników wynosi 0,5–2 h, a u chorych po zabiegu operacyjnym – w dniu operacji 6 h, a w następnych dniach – 2 h. Pokarm nie wpływa na dostępność biologiczną dabigatranu, natomiast wydłuża czas do uzyskania stężenia maks. o 2 h. Dostępność biologiczna po podaniu p.o. może zwiększyć się o 75%, jeśli peletki są przyjmowane bez otoczki kapsułki; należy pouczyć pacjentów, aby przyjmowali kaps. w całości, bez otwierania. Dabigatran wiąże się z białkami osocza w 34–35%, t1/2 jest niezależny od dawki, u zdrowych ochotników wynosi 12–14 h. Dabigatran wydalany jest w 85% z moczem, głównie w postaci niezmienionej, a w 6% z kałem. Lek ulega sprzęganiu z powstawaniem czynnych farmakologicznie acyloglukuronidów; każdy z czterech izomerów pozycyjnych (1-O, 2-O, 3-O i 4-O-acyloglukuronid) odpowiada za 10% aktywności dabigatranu. U chorych z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny 50–30 ml/min) wpływ dabigatranu na organizm jest ok. 2,7 razy większy niż u osób bez niewydolności nerek. U chorych z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min) wpływ dabigatranu na organizm jest ok. 6 razy większy, a t1/2 ok. 2 razy dłuższy niż u osób z prawidłową czynnością nerek. U osób w podeszłym wieku stwierdzono zwiększenie AUC o 40–60% i zwiększenie cmax o 25% w porównaniu z pacjentami młodymi.
Wskazania

Zapobieganie żylnym powikłaniom zakrzepowo-zatorowym u dorosłych chorych po planowej aloplastyce całkowitej stawu kolanowego lub biodrowego. Prewencja udarów i zatorowości systemowej u dorosłych pacjentów z niezastawkowym migotaniem przedsionków z jednym lub więcej następujących czynników ryzyka: przebyty udar lub przemijający napad niedokrwienny, niewydolność serca II–IV klasy wg NYHA, wiek >=75. rż., cukrzyca, nadciśnienie tętnicze. Leczenie zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej oraz prewencja ich nawrotów.
Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, ciężkie zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min), czynne, istotne klinicznie krwawienie, zmiany narządowe lub choroby wiążące się z ryzykiem krwawienia (w tym czynne lub występujące w przeszłości owrzodzenie w obrębie przewodu pokarmowego, nowotwory złośliwe obarczone dużym ryzykiem krwawienia, niedawny uraz mózgu lub rdzenia kręgowego, niedawny zabieg chirurgiczny mózgu, rdzenia kręgowego lub okulistyczny, niedawne krwawienie śródczaszkowe, stwierdzone lub podejrzewane żylaki przełyku, malformacje tętniczo-żylne, tętniaki naczyniowe lub istotne nieprawidłowości naczyniowe w obrębie rdzenia kręgowego lub mózgu), zaburzenia czynności wątroby lub jej choroba o potencjalnym niekorzystnym wpływie na przeżycie, wszczepienie sztucznej zastawki wymagające leczenia przeciwzakrzepowego, leczenie skojarzone ze stosowanymi układowo ketokonazolem, cyklosporyną, itrakonazolem i dronedaronem, leczenie skojarzone z jakimikolwiek lekami przeciwzakrzepowymi np. niefrakcjonowaną heparyną, heparynami drobnocząsteczkowymi (enoksaparyna, dalteparyna, itp.), pochodnymi heparyny (fondaparynuks itp.), doustnymi antykoagulantami (warfaryna, rywaroksaban, apiksaban itp.) z wyjątkiem okoliczności związanych z zamianą leczenia na dabigatran lub z dabigatranu albo kiedy heparyna niefrakcjonowana jest podawana w dawkach niezbędnych do podtrzymania drożności cewników w naczyniach centralnych żylnych lub naczyniach tętniczych. Ze względu na brak odpowiednich danych nie zaleca się stosowania u chorych ze zwiększoną aktywnością enzymów wątrobowych przekraczającą 2-krotnie górną granicę normy. Należy zachować ostrożność i ściśle obserwować pacjentów podczas stosowania eteksylanu dabigatranu w przypadku chorób lub innych czynników związanych ze zwiększonym ryzykiem krwawienia (np. wrodzone lub nabyte zaburzenia krzepliwości, małopłytkowość, zaburzenia czynności płytek krwi, niedawna biopsja, duży uraz, bakteryjne zapalenie wsierdzia, zapalenie błony śluzowej przełyku lub żołądka, refluks żołądkowo-przełykowy), jak również w przypadku równoległego stosowania leków, mogących wpływać na hemostazę poprzez hamowanie czynności płytek krwi. W przypadku niewyjaśnionego zmniejszenia stężenia hemoglobiny i/lub hematokrytu lub ciśnienia tętniczego powinno się poszukiwać miejsca krwawienia. Wiek >=75. rż., klirens kreatyniny 30–50 ml/min, mała masa ciała (<50 kg), równoległe stosowanie słabych lub umiarkowanych inhibitorów P-gp (np. amiodaron, chinidyna, werapamil) są czynnikami zwiększającymi stężenie eteksylanu dabigatranu w osoczu – zwiększone ryzyko krwawienia, zachować ostrożność. Interakcje farmakodynamiczne z niektórymi lekami (np. kwas acetylosalicylowy, inne NLPZ, klopidogrel), jak również występowanie zapalenia żołądka lub przełyku albo refluksu żołądkowo-przełykowego mogą powodować zwiększone ryzyko krwotoku z przewodu pokarmowego – zachować ostrożność, rozważyć zmniejszenia dawkowania u pacjentów z migotaniem przedsionków, zakrzepicą żył głębokich lub zatorowością płucną oraz podawanie inhibitora pompy protonowej. Ryzyko krwawień może się zwiększać również w przypadku równoległego stosowania selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny lub selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego noradrenaliny – zachować ostrożność. Podczas stosowania eteksylanu dabigatranu na ogół nie ma konieczności rutynowego monitorowania działania przeciwzakrzepowego, jednak oznaczenie działania przeciwzakrzepowego może być pomocne w celu uniknięcia nadmiernej ekspozycji na lek w przypadku występowania dodatkowych czynników ryzyka. U pacjentów leczonych eteksylanem dabigatranu oznaczenie INR nie jest wiarygodne (zgłaszano przypadki uzyskania wyników fałszywie podwyższonych), dlatego nie należy go wykonywać; przydatne informacje można uzyskać na podstawie badań czasu trombinowego krzepnięcia w rozcieńczonym osoczu (dTT), ekarynowego czasu krzepnięcia (ECT) i badania czasu kaolinowokefalinowego (aPTT), badania te nie są jednak standaryzowane, zatem uzyskane wyniki należy interpretować z zachowaniem ostrożności. Najniższe progowe wartości badań krzepnięcia, które mogą wskazywać na zwiększone ryzyko krwawienia w przypadku prewencji pierwotnej żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej wynoszą: dTT >67, ECT – brak danych, aPTT >1,3; najniższe progowe wartości badań krzepnięcia, które mogą wskazywać na zwiększone ryzyko krwawienia w przypadku prewencji udarów mózgu w migotaniu przedsionków oraz w leczeniu zakrzepicy żył glębokich i zatorowości płucnej wynoszą: dTT >200, ECT >3, aPTT >2. Przed rozpoczęciem leczenia oraz w jego trakcie należy kontrolować czynność nerek; w przypadku wystąpienia ostrej niewydolności nerek lek należy odstawić. W przypadku wystąpienia ciężkiego krwawienia leczenie należy natychmiast przerwać i zidentyfikować źródło krwawienia. Nie należy stosować dabigatranu w skojarzeniu z lekami zwiększającymi ryzyko krwawienia lub należy je stosować z zachowaniem ostrożności. W leczeniu ostrego udaru niedokrwiennego mózgu można rozważać zastosowanie leków fibrytolitycznych, jeśli wyniki badań dTT, ECT lub aPTT nie przekraczają górnej granicy normy zgodnie z lokalnym zakresem wartości referencyjnych. Należy unikać równoległego stosowania z lekami zwiększającymi aktywność P-gp (np. ryfampicyna, preparaty ziela dziurawca). Zabiegi chirurgiczne mogą wymagać doraźnego przerwania leczenia eteksylanem dabigatranu, należy zachować ostrożność oraz uwzględnić wydłużenie czasu eliminacji leku u osób z niewydolnością nerek. W przypadku osób z wysokim ryzykiem krwawienia lub poddawanych dużemu zabiegowi chirurgicznemu należy przerwać podawanie leku 2 dni przed zabiegiem u osób z klirensem kreatyniny >=80 ml/min, 2–3 dni przed zabiegiem u osób z klirensem kreatyniny 50–80 ml/min lub 4 dni przed zabiegiem u osób z klirensem kreatyniny 30–50 ml/min. W przypadku osób ze standardowym ryzykiem krwawienia należy przerwać podawanie leku 24 h przed zabiegiem u osób z klirensem kreatyniny >=80 ml/min, 1–2 dni przed zabiegiem u osób z klirensem kreatyniny 50–80 ml/min lub 2–3 dni (>48 h) przed zabiegiem u osób z klirensem kreatyniny 30–50 ml/min. W przypadku konieczności nagłego zabiegu, należy doraźnie przerwać stosowanie eteksylanu dabigatranu, opóźniając w miarę możliwości zabieg chirurgiczny co najmniej o 12 h po podaniu ostatniej dawki; jeśli zabiegu chirurgicznego nie można opóźnić ryzyko krwawienia może być zwiększone; należy rozważyć stosunek ryzyka krwawienia do stopnia pilności zabiegu; można kontynuować stosowanie eteksylanu dabigatranu podczas kardiowersji. Ryzyko krwiaków zewnątrzoponowych lub rdzeniowych może się zwiększać w przypadku urazowego lub wielokrotnego nakłucia oraz przez długotrwałe stosowanie cewnika zewnątrzoponowego. Lek można podać najwcześniej 2 h po usunięciu cewnika zewnątrzoponowego, a pacjentów należy ściśle obserwować pod kątem zaburzeń neurologicznych. Brak danych dotyczących stosowania leku u chorych operowanych z powodu złamania szyjki kości udowej – stosowanie niezalecane. U pacjentów po zabiegach chirurgicznych ze zwiększonym ryzykiem krwawienia lub narażonych na nadmierną ekspozycję na lek (np. osoby z niewydolnością nerek) należy zachować ostrożność, a leczenie wznowić po uzyskaniu całkowitej hemostazy. U pacjentów z grupy zwiększonego ryzyka zgonu na skutek zabiegu chirurgicznego oraz z wewnętrznymi czynnikami ryzyka występowania epizodów zakrzepowo-zatorowych należy zachować ostrożność. W badaniu klinicznym obserwowano większą częstotliwość występowania zawału serca u osób stosujących eteksylan dabigatranu w porównaniu z osobami otrzymującymi warfarynę. Nie zaleca się stosowania u osób do 18. rż. Zawarty w kapsułkach barwnik może wywoływać reakcje alergiczne.

Interakcje

Lek nie jest metabolizowany przez enzymy cytochromu P-450 ani nie wykazuje wpływu na enzymy cytochromu. W trakcie jednoczesnego krótkotrwałego podawania NLPZ w znieczuleniu okołooperacyjnym z eteksylanem dabigatranu nie obserwowano zwiększonego ryzyka krwawienia; podczas stosowania przewlekłego z NLPZ o t1/2 przekraczającym 12 h należy obserwować pacjentów ze względu na zwiększone ryzyko krwawienia. W przypadku jednoczesnego stosowania z niefrakcjonowanymi heparynami (z wyjątkiem dawek stosowanych w celu utrzymania drożności cewnika w żyle centralnej lub tętnicy), pochodnymi heparyny i heparynami drobnocząsteczkowymi, fondaparynuksem, desirudyną, lekami trombolitycznymi, antagonistami receptora GP IIb/IIIa, klopidogrelem, kwasem acetylosalicylowym, tiklopidyną, prasugrelem, tikagrerolem, dekstranem, sulfinpirazonem, rywaroksabanem, antagonistami wit. K może występować zwiększone ryzyko krwawienia. Eteksylan dabigatranu jest substratem glikoproteiny P. Inhibitory tego transportera błonowego mogą zwiększać narażenie na równocześnie podawany eteksylan dabigatranu. Stosowanie układowe ketokonazolu, cyklosporyny, itrakonazolu, dronedaronu równolegle z eteksylanem dabigatranu jest przeciwwskazane; nie zaleca się równoległego stosowania takrolimusu; w przypadku innych silnych inibitorów P-glikoproteiny zaleca się ścisłe monitorowanie kliniczne w kierunku objawów krwawienia lub niedokrwistości. Należy zachować ostrożność w przypadku umiarkowanych i słabych inhibitorów P-glikoproteiny (np. pozakonazol, amiodaron, chinidyna lub werapamil). Należy zmniejszyć dawkę dabigatranu podczas stosowania w zapobieganiu powikłaniom zakrzepowo-zatorowym u osób po planowej aloplastyce stawu biodrowego lub kolanowego równolegle z amiodaronem, chinidyną lub werapamilem a także zmniejszyć dawkę dabigatranu podczas stosowania równolegle z werapamilem w prewencji udarów i zatorowości systemowej u dorosłych z niezastawkowym migotaniem przedsionków z czynnikami ryzyka. Podczas równoległego stosowania eteksylanu dabigatranu i klarytromycyny powinno się ściśle monitorować stan pacjenta, szczególnie pod kątem krwawień, zwłaszcza w przypadku osób z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek. Unikać skojarzonego stosowania z substancjami aktywującymi glikoproteinę P: ryfampicyna, karbamazepina, fenytoina i ziele dziurawca mogą zmniejszyć narażenie na dabigatran. Inhibitory proteazy, w tym rytonawir mogą indukować lub hamować glikoproteinę P; nie zaleca się jednoczesnego stosowania. Równoległe stosowanie z inhibitorami zwrotnego wychwytu serotoniny lub noradrenaliny może powodować zwiększone ryzyko krwawień. Podczas stosowania dabigatranu z pantoprazolem obserwowano zmniejszenie AUC dabigatranu o ok. 30%; w badaniach klinicznych, w których stosowano eteksylan dabigatranu z pantoprazolem, innymi inhibitorami pompy protonowej lub z ranitydyną nie obserwowano wpływu na skuteczność leczenia. Podczas równoległego stosowania z digoksyną nie zaobserwowano istotnych klinicznie interakcji.
Działania niepożądane

Najczęstszym działaniem niepożądanym jest krwawienie. W badaniach częstotliwość występowania działań niepożądanych różniła się w zależności od wskazań i schematu dawkowania. Często: niedokrwistość, krwawienie z nosa, krwotok z przewodu pokarmowego, ból brzucha, biegunka, niestrawność, nudności, krwotok do skóry, krwotok z dróg moczowo-płciowych, krwiomocz. Niezbyt często: zmniejszenie stężenia hemoglobiny, małopłytkowość, nadwrażliwość na lek, wysypka, świąd, krwotok śródczaszkowy, krwiak, krwotok, krwioplucie, krwawienie z odbytnicy, krwawienie z guzków krwawniczych, owrzodzenie żołądka i dwunastnicy, zapalenie żołądka i przełyku, choroba refluksowa przełyku, wymioty, dysfagia, nieprawidłowe parametry czynności wątroby, nieprawidłowa czynność wątroby, zwiększona aktywność AST i ALT, , wyciek po zabiegu chirurgicznym, wydzielina z rany, krwotok z rany. Rzadko: zmniejszony hematokryt, reakcje anafilaktyczne, obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka, zwiększona aktywność enzymów watrobowych, hiperbilirubinemia, wylew krwi do stawu, krwotok w miejscu wstrzyknięcia lub w miejscu wprowadzenia cewnika, krwotok pourazowy, krwotok w miejscu nacięcia. Ponadto: skurcz oskrzeli, zawał serca. W przypadku przedawkowania zwiększa się ryzyko krwawienia. Brak swoistego antidotum. Należy przerwać stosowanie leku, utrzymać prawidłową diurezę i w razie konieczności wykonać hemostazę chirurgiczną lub przetoczyć osocze; można rozważyć podanie aktywowanego koncentratu kompleksu czynników zespołu protrombiny lub rekombinowanego czynnika VIIa lub koncentratu czynników krzepnięcia II, IX i X lub w przypadku małopłytkowości – koncentratu płytek. Lek można usuwać za pomocą dializy, ale przydatność tej metody nie została zbadana.
Ciąża i laktacja

Nie stosować w okresie ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Kobiety leczone eteksylanem dabigatranu powinny stosować skuteczną antykoncepcję. Podczas leczenia dabigatranem nie należy karmić piersią.
Dawkowanie

P.o., z posiłkiem lub na czczo. Zapobieganie powikłaniom zakrzepowo-zatorowym u dorosłych po przebytej planowej aloplastyce całkowitej stawu kolanowego lub biodrowego. Dorośli. Podawać 1 ×/d, pierwszą dawkę należy podać w ciągu 1–4 h po zakończeniu zabiegu. 1. dawka 110 mg, następnie 220 mg 1 ×/d. Jeżeli nie jest zapewniona pełna hemostaza, rozpocząć stosowanie leku następnego dnia po operacji od dawki 220 mg/d. Chorzy z zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny 30–50 ml/min), chorzy w podeszłym wieku (>=75. rż.) oraz podczas równoległego stosowania z amiodaronem, chinidyną lub werapamilem – 1. dawka 75 mg, następnie 150 mg 1 ×/d; w takim przypadku leki te powinny być przyjmowane jednocześnie z eteksylanem dabigatranu. W skojarzeniu z werapamilem u osób z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek rozważyć zmniejszenie dawki do 75 mg/d. Jeśli po zabiegu nie została osiągnięta pełna hemostaza, leczenie należy odroczyć; jeśli nie można podać leku w dniu zabiegu, należy pominąć podanie mniejszej dawki początkowej i rozpocząć leczenie dawką pełną. Po aloplastyce stawu kolanowego leczenie kontynuować 10 dni, a po aloplastyce stawu biodrowego – 28–35 dni. Zmiana leczenia na lek przeciwzakrzepowy podawany pozajelitowo – nowy lek podać 24 h po ostatniej dawce eteksylanu dabigatranu. Zmiana leczenia z leku przeciwzakrzepowego podawanego pozajelitowo na eteksylan dabigatranu – eteksylan dabigatranu należy podać 0–2 h przed zaplanowanym terminem podania następnej dawki pozajelitowego leku przeciwzakrzepowego lub w czasie przerwania stosowania w przypadku leczenia ciągłego. W przypadku pominięcia dawki zaleca się kontynuację stosowania pozostałych dawek dobowych eteksylanu dabigatranu o tej samej porze następnego dnia. Prewencja udarów i zatorowości systemowej u dorosłych pacjentów z niezastawkowym migotaniem przedsionków z jednym lub więcej czynnikami ryzyka. Leczenie zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej oraz prewencja ich nawrotów. Dorośli. 150 mg 2 ×/d. W prewencji udarów i zatorowości systemowej leczenie kontynuować długoterminowo. W leczeniu zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej oraz prewencji ich nawrotów stosować po pozajelitowym podawaniu leku przeciwzakrzepowego przez przynajmniej 5 dni; czas leczenia ustalić indywidualnie; decyzja o leczeniu krótkoterminowym (przynajmniej 3 mies.) powinna się opierać na przejściowych czynnikach ryzyka (np. przebyta niedawno operacja, uraz, unieruchomienie), natomiast leczenie długoterminowe powinno się stosować w przypadku obecności stałych czynników ryzyka lub idiopatycznej zakrzepicy żył głębokich lub zatorowości płucnej. Osoby >=80 rż.oraz osoby otrzymujące werapamil – 110 mg 2 ×/d (w takim przypadku werapamil powinien być przyjmowany jednocześnie z eteksylanem dabigatranu). U osób 75.–80. rż., osób z umiarkowaną niewydolnością nerek (klirens kreatyniny 30–50 ml/min), osób z zapaleniem błony śluzowej żołądka, zapaleniem błony śluzowej przełyku, refluksem żołądkowo-przełykowym, a także innych osób ze zwiększonym ryzykiem krwawień decyzję o wyborze dawki 300 mg/d lub 220 mg/d należy podjąć indywidualnie. Osoby 75.–80. rż. z małym ryzykiem zakrzepowo-zatorowym i wysokim ryzykiem krwawienia – można zastosować dawkę 110 mg 2 ×/d. Pacjentów ze zwiększonym ryzykiem krwawienia należy ściśle monitorować; w przypadku pogorszenia wyników badań krzepliwości zalecana dawka wynosi 110 mg 2 ×/d; w przypadku wystąpienia klinicznie znaczącego krwawienia, należy przerwać stosowanie leku; u pacjentów z zapaleniem żołądka, przełyku lub refluksem żołądkowo-przełykowym należy rozważyć stosowanie dawki 110 mg 2 ×/d ze względu na zwiększone ryzyko dużego krwawienia z przewodu pokarmowego. U pacjentów z umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny 30–50 ml/min), u których jednocześnie występuje zwiększone ryzyko krwawień, należy rozważyć zmniejszenie dawki do 110 mg 2 ×/d. Podczas równoległego stosowania z amiodaronem lub chinidyną dostosowanie dawki nie jest konieczne; w przypadku stosowania z werapamilem dawkę eteksylanu dabigatranu należy zmniejszyć do 110 mg 2 ×/d, a oba leki przyjmować jednocześnie. Zmiana leczenia na lek przeciwzakrzepowy podawany pozajelitowo – nowy lek podać 12 h po ostatniej dawce eteksylanu dabigatranu. Zmiana leczenia z leku przeciwzakrzepowego podawanego pozajelitowo na eteksylan dabigatranu – eteksylan dabigatranu należy podać 0–2 h przed zaplanowanym terminem podania następnej dawki pozajelitowego leku przeciwzakrzepowego lub w czasie przerwania stosowania w przypadku leczenia ciągłego. Zmiana leczenia na antagonistę witaminy K – u osób z klirensem kreatyniny >=50 ml/min rozpocząć stosowanie antagonisty witaminy K 3 dni, a u osób z klirensem kreatyniny <50 ml/min 2 dni przed przerwaniem stosowania eteksylanu dabigatranu (pomiaru INR można dokonać po upływie co najmniej 2 dni od czasu zakończenia leczenia eteksylanem dabigatranu). Zmiana leczenia z antagonisty witaminy K – zaprzestać podawania leku, a podawanie eteksylanu dabigatranu rozpocząć, gdy INR osiągnie wartość <2,0. Pominiętą dawkę eteksylanu dabigatranu można przyjąć do 6 h przed kolejną zaplanowaną dawką; jeśli do kolejnej zaplanowanej dawki pozostało mniej niż 6 h, nie należy przyjmować pominiętej dawki. Można kontynuować stosowanie eteksylanu dabigatranu podczas kardiowersji.
Preparaty na rynku polskim zawierające dabigatran (eteksylan dabigatranu w postaci mesylanu)
Pradaxa 75 mg (kapsułki twarde)
Pradaxa 110 mg (kapsułki twarde)
Pradaxa 150 mg (kapsułki twarde)