Stosowanie leków przeciwhistaminowych w leczeniu pokrzywki

Choroby skóry, włosów, paznokci, nowotwory (czerniak złośliwy, rumień guzowaty)
Chorób, przenoszone drogą płciową,HIV
admin. med.

Stosowanie leków przeciwhistaminowych w leczeniu pokrzywki

Post autor: admin. med. »

Zastosowanie leków przeciwhistaminowych w leczeniu pokrzywki

Pokrzywka jest stosunkowo często występującą chorobą. Uważa się, że 15-25% społeczeństwa choć jeden raz w życiu będzie miało objawy tej choroby. U wielu osób przebiegnie bez powikłań i uciążliwości, ale u około 40% osób wysiewom bąbli pokrzywkowych będzie towarzyszyć obrzęk naczynio-ruchowy .

Najważniejszymi komórkami efektorowymi w pokrzywce są mastocyty, które występują m.in. w skórze i błonach śluzowych, a na ich powierzchni zlokalizowane są receptory o wysokim powinowactwie do IgE. W wyniku zadziałania bodźców immunologicznych lub nieimmunologicznych dochodzi do degranulacji komórek tucznych i uwalniania wielu mediatorów zapalenia, przede wszystkim histaminy, ale również leukotrienów, prostaglandyn, a w końcowym efekcie obserwuje się rozszerzenie naczyń krwionośnych, przesięk osocza i powstanie na skórze rumienia, świądu, obrzęku oraz bąbli pokrzywkowych. W późniejszym etapie uwalniane są cytokiny prozapalne, m.in. czynnik martwicy nowotworów-alfa (TNF-alfa), interleukina 4 i 5, które podtrzymują stan zapalny i mogą aktywować inne komórki, m.in. limfocyty T oraz granulocyty obojętnochłonne. Pod koniec pierwszej fazy reakcji immunologicznej, w której histamina odgrywa kluczowa rolę, oraz w fazie późnej zapalenia alergicznego, poza wymienionymi białkami uwalniany jest również czynnik aktywujący płytki (platelet activating factor, PAF). Wpływa on na podtrzymywanie procesu zapalnego i utrzymywanie się objawów klinicznych.

Istnieje wiele podziałów pokrzywki, w zależności od czasu trwania choroby oraz bodźców i mechanizmów ja wywołujących. Pokrzywka ostra, występująca najczęściej, utrzymuje się do 6 tygodni i zazwyczaj nie sprawia problemów diagnostyczno-terapeutycznych. Istotnym problemem staje się pokrzywka przewlekła, definiowana jako postać, w której bąble pokrzywkowe utrzymują się stale bądź z krótkimi przerwami przez okres powyżej 6 tygodni. Osobną, niestety wciąż mało poznaną grupą pokrzywek są pokrzywki fizykalne do których zalicza się m.in. dermografizm, pokrzywkę z zimna, z ciepła, ucisku lub słoneczną. Pokrzywki fizykalne mają tendencję do długiego utrzymywania się zmian chorobowych oraz często niesatysfakcjonującej odpowiedzi na stosowane leczenie.

Pokrzywka przewlekła zdecydowanie częściej występuje u osób dorosłych niż dzieci, częściej u kobiet niż mężczyzn. Choć w części przypadków można ustalić czynnik etologiczny, najczęściej rozpoznajemy jej dwie formy: pokrzywkę autoimmunologiczną i idiopatyczną. Należy pamiętać, że w rzadkich przypadkach pokrzywka idiopatyczna może być manifestacją skórną choroby układowej, np. nowotworowej lub zakaźnej (np. zakażenia wirusem HIV) .
Rozpoznanie pokrzywki ustala się na podstawie obrazu klinicznego i wywiadu. Badania diagnostyczne są jedynie uzupełnieniem, pomagającym określić ewentualne podłoże występowania zmian. Najważniejszym aspektem terapeutycznym w każdej postaci pokrzywki jest zalecenie unikania czynników wywołujących zmiany.
Lekami pierwszego rzutu w leczeniu wszystkich postaci są leki przeciwhistaminowe II generacji. Niekiedy, w przypadkach opornych, konieczne jest włączenie leczenia immunosupresyjnego/immunomodulujacego z zastosowaniem krótkich kursów z glikokortykosteroidów bądź terapii cyklosporyną .

Leki przeciwhistaminowe

Leki przeciwhistaminowe II generacji blokujące receptory H1 stanowią w świetle obowiązującej wiedzy pierwszą linię terapii u chorych na pokrzywkę. Obecnie stosuje się leki II generacji ze względu na brak działania sedatywnego oraz wpływu na układ krążenia. Do grupy tych leków zalicza się cetyryzynę, loratadynę, lewocetyryzyne, desloratadynę, feksofenadynę, bilastyne i rupatadynę.

Rupatadyna jest zarejestrowana w leczeniu objawowym alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa i pokrzywki. Jest długo działającym antagonistą histaminy i czynnika aktywującego płytki (PAF), z czego wynika jej unikatowy mechanizm działania. Jak wszystkie leki przeciwhistaminowe, nie jest zalecana kobietom w ciąży, jednakże w prowadzonych do tej pory badaniach i obserwacjach, nie stwierdzono jej szkodliwego działania na przebieg ciąży i płód. Ze względu na możliwość jej przenikania do mleka matki, należy szczególnie rozważnie zalecać jej stosowanie kobietom karmiącym piersią. Należy pamiętać, że łączne stosowanie rupatadyny z inhibitorami CYP3A4, do których m.in. należą ketokonazol i erytromycyna oraz sok grejpfrutowego mogą zwiększać stężenie rupatadyny. Zaleca się również ostrożne stosowanie jej ze statynami, które są metabolizowane przez CYP3A4. W prowadzonych badaniach klinicznych wykazano bardzo wysoka skuteczność rupatadyny w terapii pokrzywki oraz alergicznego nieżytu nosa. U wszystkich leczonych pacjentów obserwowano wysoki profil bezpieczeństwa.
prof. Joanna Narbutt - Katedra i Klinika Dermatologii i Wenerologii UM w Łodzi
źródło: medumedu.pl
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post