Artroskopia stawu ramiennego,badanie,operacja i rehabilitacj

Rozpoznanie, leczenie, zabiegi-operacje chirurgiczne, transplantologia, korekcji nosa i piersi, liposukcja i lifting. leczenie żylaków nóg
admin. med.

Artroskopia stawu ramiennego,badanie,operacja i rehabilitacj

Post autor: admin. med. »

Staw ramienny – Objawy
• uczucie niestabilności stawu
• powtarzające się zwichnięcia stawu ramiennego
• utrzymujące się dolegliwości bólowe zwłaszcza nasilające się w nocy
• stopniowo lub nagle występujące ograniczenie zakresu ruchu
• uczucie przeskakiwania w stawie
Staw ramienny – Wskazania
Wskazaniem do artroskopii są objawy przedstawione powyżej utrzymujące się pomimo leczenia nieoperacyjnego.
Diagnostyka przedoperacyjna
Diagnostyka przedoperacyjna obejmuje dokładny wywiad odnośnie okoliczności doznanego urazu i innych powodów dolegliwości, dotychczasowy przebieg choroby oraz badanie ortopedyczne. Uzupełnieniem badania lekarskiego jest zdjęcie rentgenowskie stawu ramiennego a w wybranych przypadkach badanie ultrasonograficzne stawu, tomografia komputerowa (TK) lub tomografia rezonansu magnetycznego (NMR). Badanie lekarskie uzupełniane jest o podstawowe badania laboratoryjne i elektrokardiograficzne (EKG). W przygotowaniu do operacji może zachodzić konieczność wykonania konsultacji lekarzy innych specjalności.
Staw ramienny – Przygotowanie do operacji
• przez 6 godzin poprzedzających operacje nie wolno jeść i pić
• przyjęcie stale stosowanych leków należy ustalić indywidualnie z lekarzem
• zalecany prysznic i ew. ogolenie okolicy operowanej
Znieczulenie
Celem znieczulenia jest zapewnienie choremu bezbolesnego, pozbawionego stresu a co najważniejsze bezpiecznego przebycia czasu operacji. Przygotowaniem do znieczulenia jest badanie i rozmowa z lekarzem anestezjologiem poszerzona o wypełnienie ankiety dotyczącej stanu zdrowia. W tym czasie lekarz anestezjolog poznaje oczekiwania pacjenta odnośnie znieczulenia. Jest to także okazja dla chorego do zadania pytań odnośnie premedykacji czyli przygotowania do operacji samego znieczulenia i okresu pooperacyjnego.
Rodzaj znieczulenia wybierany jest w zależności od stanu zdrowia chorego, zakresu planowanej operacji i czasu jej trwania oraz indywidualnych oczekiwań chorego. Staw ramienny operuje się w znieczuleniu miejscowym, przewodowym lub ogólnym. Znieczulenie miejscowe polega na podaniu leku znieczulającego w okolicę wprowadzenia artroskopu i narzędzi artroskopowych oraz do jamy stawu. Znieczulenie przewodowe to podanie leków znieczulających w okolicę splotu barkowego unerwiającego staw ramienny. Znieczulenie ogólne polega na uśpieniu chorego na czas wykonywania operacji artroskopowej. Stosuje się też łączenie wielu metod znieczulenia.
Czas operacji stawu ramiennego
Czas operacji artroskopowej zależy w znacznej mierze od jej zakresu, średnio waha się od 30 minut do 1,5 godziny.
Czas pobytu w szpitalu
Chory zgłasza się do szpitala w dniu operacji. Pobyt pooperacyjny zależy od rodzaju wykonanej operacji. Po mniejszych operacjach takich jak np. usunięciu ciała wolnego chory może opuścić szpital w około 6 godzin po operacji. W przypadku, gdy operacja dotyczy tkanek dobrze ukrwionych, operowany staw wymaga obserwacji, która trwa od kilku godzin do kilku dni. Podczas ustalania rodzaju i zakresu operacji artroskopowej omawia się przewidywany czas pooperacyjnej obserwacji szpitalnej.
Rekonwalescencja poszpitalna
W bezpośrednim okresie pooperacyjnym ogranicza się używanie kończyny. Od pierwszych dni po opuszczeniu szpitala prowadzi się ćwiczenia stawów. Zalecane jest stosowanie schładzających okładów, które zmniejszają dolegliwości bólowe bez konieczności stosowania leków oraz przyspieszają proces gojenia. Szwy usuwa się po 10 do 14 dniach.
Rehabilitacja
Po operacjach artroskopowych stawu ramiennego ustala się indywidualny program rehabilitacji. Program zależy od przyczyny dolegliwości oraz zastosowanego leczenia operacyjnego. Program obejmuje stosowanie miękkiego unieruchomienia z jednoczesnym wykonywaniem ćwiczeń. Ćwiczenia są stopniowo rozszerzane w kolejnych tygodniach po operacji. Program rehabilitacji określa sposób wykonywania ćwiczeń i ich dopuszczalny zakres. Program wyznacza również cele jakie powinny być osiągnięte w kolejnych tygodniach po operacji. Ćwiczenia obejmują także pozostałe stawy kończyny co przyspiesza powrót jej sprawności. Większość ćwiczeń można wykonać samodzielnie w warunkach domowych. W określonych przypadkach może zaistnieć potrzeba pomocy fizykoterapeuty.
Rodzaje operacji artroskopowych barku:
• diagnostyka urazów, zespołów przeciążeniowych i chorób przewlekłych
• operacja niestabilności stawu ramiennego
• naprawa uszkodzenia obrąbka panewki
• operacja zerwania mięśni pierścienia rotatorów
• operacja zespołu ciasnoty podbarkowej
• usuniecie ciał wolnych
• naprawa ubytków chrząstki stawowej
Diagnostyka urazów, zespołów przeciążeniowych i chorób przewlekłych
Postępowanie diagnostyczne po przebytym urazie lub w przewlekłym zespole przeciążeniowym obejmuje: dokładne zebranie wywiadu dotyczącego mechanizmu przebytego urazu lub okoliczności powstania dolegliwości, badanie kliniczne, badanie rentgenowskie, badanie ultrasonograficzne, badania laboratoryjne, tomografia komputerowa i tomografia rezonansu magnetycznego. Postawienie prawidłowego rozpoznania pozwala na podjecie skutecznego leczenia. Pomimo wykonania wszystkich powyższych czynności pozostają niekiedy dolegliwości lub ograniczenie zakresu ruchu, których przyczyny nie udaje się ustalić. Badanie artroskopowe stawu ramiennego pozwala wówczas na postawienie rozpoznania i rozpoczęcie leczenia. Jest to badanie inwazyjne ale pozwala ono, w części przypadków, na rozpoznanie i jednoczasowe podjęcie leczenia. Po artroskopii diagnostycznej nie jest wymagane specjalne postępowanie rehabilitacyjne. Ćwiczenia poprawiające zakres ruchu stosuje się w przypadku przedoperacyjnego i utrwalonego przykurczu stawu oraz w celu wzmocnienia mięśni obręczy barkowej.
Operacja niestabilności stawu ramiennego
Staw ramienny jest dużym stawem człowieka o największym zakresie ruchu. Nieznaczne nawet anomalie anatomiczne lub przebyty uraz mogą doprowadzić do powstania stanu nazywanego zwichnięciem nawykowym lub nawracającym. Urazowe zwichnięcie doprowadza często do trwałego uszkodzenia takich struktur stabilizujących staw jak torba stawowa, więzadła, obrąbek stawowy czy mięśnie. Do uszkodzeń zaburzających stabilność stawu może dojść nawet pomimo prawidłowego leczenia zwichnięcia pierwotnego. Kolejne powtarzające się zwichnięcia powodują powstanie choroby zwyrodnieniowej obejmującej nawet nieuszkodzone części stawu. Zadaniem operacji artroskopowej jest odtworzenie tych elementów stawu, których uszkodzenie jest odpowiedzialne za utratę stabilności. Operacja artroskopowa polega na odtworzeniu połączenia obrąbka panewki wraz z więzadłami z samą panewką łopatki. Używa się do tego „kotwic-implantów” mocowanych do panewki łopatki. Obecnie używa się implantów biowchłanialnych tj. takich, które po spełnieniu swojego zadania ulegają wchłonięciu. Okres wchłaniania wynosi około 2 lat. Operacja artroskopowa pozwala na skrócenie pobytu chorego w szpitalu do 1-3 dni, pozostawia niewielkie blizny oraz pozwala na wczesne leczenie usprawniające. Zakres rehabilitacji jest ustalany indywidualnie dla każdego chorego. Po okresie unieruchomienia w miękkiej ortezie stosuje się ćwiczenia, których zadaniem jest uzyskanie dobrego zakresu ruchu stawu i wzmocnienie mięśni.
Naprawa uszkodzenia obrąbka panewki
Uszkodzenie obrąbka panewki może towarzyszyć nawykowemu zwichnięciu stawu ale może tez występować samoistnie i dawać odczuwalne a niekiedy bolesne przeskakiwanie w stawie ramiennym (SLAP syndrom). Operacja naprawcza polega na artroskopowym zeszyciu i przymocowaniu z użyciem „kotwic-implantów” uszkodzonego obrąbka wraz ze ścięgnem głowy długiej mięśnia dwugłowego ramienia do panewki łopatki.
Operacja zerwania mięśni pierścienia rotatorów
Mięśnie pierścienia rotatorów stanowią niezmiernie ważny element prawidłowej funkcji stawu. Przerwanie ciągłości tej grupy mięśni pozbawia staw ramienny czynnego odwodzenia w zakresie początkowym tego ruchu. Uszkodzenie może nastąpić zarówno podczas dużego urazu mechanicznego, a także podczas długo utrzymującego się stanu zapalnego i choroby zwyrodnieniowej stawu. Operacja artroskopowa polega na przymocowaniu za pomocą „kotwic-implantów” zerwanych mięśni, zwłaszcza nadgrzebieniowego, do miejsca przyczepu anatomicznego na guzku większym kości ramieniowej.
Operacja zespołu ciasnoty podbarkowej
Anatomicznym kostnym ograniczeniem ruchu w stawie ramiennym jest wyrostek barkowy łopatki. Pomiędzy głową kości ramieniowej a dolną powierzchnia wyrostka barkowego znajduje się kaletka podbarkowa. Długo utrzymujący się stan zapalny kaletki podbarkowej, przebyte urazy, zmiany zwyrodnieniowe lub anomalie anatomiczne mogą prowadzić do stopniowego ograniczenia zakresu ruchu w stawie ramiennym. Proces ten postępuje czasami w sposób niezauważalny dla chorego, gdyż powstające ograniczenie ruchu w stawie ramiennym kompensuje on ruchem całej obręczy barkowej. Zespołowi temu towarzyszą często dolegliwości bólowe promieniujące do obwodowej części kończyny, łopatki lub w stronę karku. Nasilenie bólu występuje często nocą. Po wyczerpaniu możliwości leczenia zachowawczego pozostaje leczenie operacyjne. Polega ono na usunięciu tkanek bliznowatych wraz z kaletką z okolicy podbarkowej, przerośniętego więzadła barkowo – kruczego oraz części wyrostka barkowego wchodzącego w konflikt z guzkiem większym kości ramieniowej (akromioplastyka). Wczesne leczenie usprawniające warunkuje powodzenie tego typu operacji.
Usuniecie ciał wolnych i toaleta stawu
Ciała wolne kostno-chrzęstne lub chrzęstne powstają w jamie stawu ramiennego w przebiegu chorób przewlekłych np. jałowa martwica kostno-chrzęstna, choroby błony maziowej doprowadzające do wytworzenia ciał chrzęstnych lub jako wynik urazu a zwłaszcza zwichnięcia stawu. Ciała wolne mogą być przyczyną dolegliwości bólowych, przeskakiwania w stawie oraz powodować powstanie zmian wtórnych zwyrodnieniowych. Wczesne, małoinwazyjne artroskopowe usunięcie ciał wolnych pozwala uniknąć tych poważnych następstw.
Naprawa ubytków chrząstki stawowej
Urazom stawu ramiennego a zwłaszcza zwichnięciom towarzyszy często uszkodzenie chrząstki stawowej. Nawykowe zwichnięcie powoduje powstanie znacznego ubytku chrząstki na powierzchni stawowej głowy kości ramieniowej. Jeśli ubytek jest duży może być przyczyną dolegliwości bólowych i powodować powstanie zmian zwyrodnieniowych. Jedną z metod uzupełnienia ubytku chrząstki jest plastyka mozaikowa. Operacja taka polega na przeniesieniu niewielkich przeszczepów kostno chrzęstnych z okolic nieobciążonych powierzchni stawu kolanowego w miejsce ubytku powierzchni stawowej głowy kości ramieniowej (tzw. plastyka mozaikowa).
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post