Rak brodawki Vatera. Klasyfikacja TNM

Choroby nowotworowe, ich rozpoznawanie oraz leczenie.
admin. med.

Rak brodawki Vatera. Klasyfikacja TNM

Post autor: admin. med. »

Artykuł redakcyjny na podstawie aktualizacji klasyfikacji TNM z 2010 roku
Przygotowali: dr med. Andrzej L. Komorowski1, dr med. Wojciech M. Wysocki2

1 Servicio de Cirugia General, Hospital Virgen del Camino, Sanlúcar de Barrameda-Kadyks (Hiszpania)
2 Klinika Chirurgii Onkologicznej, Centrum Onkologii – Instytut im. M. Skłodowskiej-Curie, Oddział w Krakowie

Od Redakcji: Artykuł ten jest kontynuacją prezentacji aktualnej klasyfikacji nowotworów złośliwych zgodnej z upublicznionym w styczniu 2010 roku 7. wydaniem klasyfikacji TNM, przygotowanym przez American Joint Committee on Cancer (AJCC).

Skróty: CEA – antygen rakowo-płodowy, EUS – ultrasonografia endoskopowa, FAP – zespół polipowatości rodzinnej, FDG-PET - pozytonowa tomografia emisyjna z użyciem fluorodeoksyglukozy, MRCP - cholangiopankreatografia techniką rezonansu magnetycznego, TK - tomografia komputerowa

Uwagi na temat nowej klasyfikacji TNM

1) W bieżącej edycji klasyfikacji TNM nie wprowadzono istotnych zmian w porównaniu z jej poprzednim wydaniem.
2) Kliniczne i patologiczne odróżnienie raka brodawki Vatera od raka obwodowych dróg żółciowych powstającego na odcinku wewnąrztrzustkowym oraz od raka głowy trzustki może nastręczać znaczne trudności.
3) Konieczne jest odróżnienie raka brodawki Vatera od raka dwunastnicy wtórnie naciekającego brodawkę.
4) Rak brodawki Vatera oraz okolicy okołobrodawkowej występują częściej u osób z zespołem polipowatości rodzinnej (familial adenomatous polyposis - FAP).

Ocena zaawansowania

1) Oceny zaawansowania patologicznego dokonuje się na podstawie badania materiału operacyjnego. Ponieważ w przypadku raka brodawki Vatera nawet guzy sklasyfikowane jako T4 są zazwyczaj miejscowo operacyjne, dlatego u zdecydowanej większości chorych analiza preparatu operacyjnego jest podstawą oceny zaawansowania.
2) Oceny zaawansowania klinicznego dokonuje się na podstawie wyników endoskopowej ultrasonografii (EUS) i tomografii komputerowej (TK). Dodatkowych informacji mogą dostarczyć: cholangiopankreatografia techniką rezonansu magnetycznego (magnetic resonanse cholangiopancreatography – MRCP) oraz pozytonowa tomografia emisyjna z użyciem fluorodeoksyglukozy (fluoro-deoxyglucose positron emisson tomography - FDG-PET) (przy czym ta ostatnia służy głównie do oceny obecności przerzutów odległych). Dodatkowym źródłem informacji pozwalających na ocenę zaawansowania klinicznego może być wynik laparoskopii zwiadowczej.
3) Chorzy, u których wykonuje się radykalną operację (pankreatoduodenektomię) z powodu raka brodawki Vatera odznaczają się lepszym rokowaniem niż chorzy poddawani tej samej operacji z powodu raka trzustki o podobnym zaawansowaniu.
4) Aby ocena zaawansowania choroby była optymalna, w preparacie uzyskanym po wykonaniu pankreatoduodenektomii powinno się znaleźć ≥12 węzłów chłonnych (jeśli jednak w preparacie stwierdza się mniejszą liczbę węzłów, wszystkie bez przerzutów, uprawnione jest ustalenie zaawansowania węzłowego jako pN0). W badaniu patologicznym należy odnotować całkowitą liczbę usuniętych węzłów oraz liczbę węzłów zajętych przez przerzuty.

Czynniki rokownicze

Informacje, które nie są konieczne do określenia stopnia zaawansowania klinicznego, ale uważa się je za istotne klinicznie i zaleca się ich gromadzenie to:
stężenie antygenu Ca-19-9,
stężenie antygenu rakowo-płodowego (carcino-embryonic antigen – CEA),
wielkość guza.

Tabela 1. Guz pierwotny – cecha T

TX Nie można ocenić guza pierwotnego.
T0 Nie stwierdza się guza pierwotnego.
Tis carcinoma in situ
T1 guz ograniczony do brodawki Vatera lub zwieracza Oddiego
T2 guz naciekający ścianę dwunastnicy
T3 guz naciekający trzustkę
T4 guz naciekający tkanki okołotrzustkowe lub inne niż trzustka sąsiadujące narządy/struktury

Tabela 2. Regionalne węzły chłonne – cecha N

NX Nie można ocenić regionalnych węzłów chłonnych.
N0 Nie stwierdza się przerzutów w regionalnych węzłach chłonnych.
N1 Stwierdza się przerzuty w regionalnych węzłach chłonnycha
a Do regionalnych węzłów chłonnych zalicza się węzły okołotrzustkowe (m.in. żyły wrotnej i tętnicy wątrobowej).

Tabela 3. Przerzuty odległe – cecha M

M0 Nie stwierdza się przerzutów odległych.
M1 Stwierdza się przerzuty odległe.

Tabela 4. Stopnie zaawansowania klinicznego nowotworu

Stopień zaawansowania Cecha T-----Cecha N----Cecha M
0 ---------------------------Tis-----------N0------------M0
IA ---------------------------T1-----------N0-------------M0
IB ---------------------------T2-----------N0-------------M0
IIA ---------------------------T3-----------N0-------------M0
IIB ---------------------------T1-3---------N1-------------M0
III ---------------------------T4-------dowolne N---------M0
IV -------------------dowolne T-------dowolne N---------M1
źródło mp,pl
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post