Bezpieczeństwo szczepionek przeciwko grypie u dzieci - cz. 3

Choroby dziecięce, opieka nad dzieckiem oraz rozwój.
Asystentka

Bezpieczeństwo szczepionek przeciwko grypie u dzieci - cz. 3

Post autor: Asystentka »

Narkolepsja

Dane z badań przeprowadzonych w różnych populacjach wskazują na związek przyczynowy pomiędzy narkolepsją a preparatem Pandemrix przeciwko grypie pandemicznej. Różnice geograficzne w wielkości tego ryzyka są spójne z rozkładem geograficznym markerów genetycznych związanych z narkolepsją. Jak dotąd nie potwierdzono zwiększonego ryzyka narkolepsji po podaniu innych szczepionek przeciwko grypie.

Narkolepsja jest przewlekłą chorobą, w przebiegu której obserwuje się nadmierną senność w ciągu dnia związaną z utratą komórek wydzielających hipokretynę w podwzgórzu. Może jej towarzyszyć katapleksja – nagła utrata napięcia mięśniowego, z możliwym osunięciem się chorego na ziemię. Pierwsze objawy narkolepsji obserwuje się zwykle u dzieci >4. roku życia, najczęściej w grupie wiekowej 10–30 lat. Częstość występowania narkolepsji jest zróżnicowana geograficznie, a roczna zapadalność mieści się w zakresie od 0,23/100 000 w Izraelu do 160/100 000 w Japonii. W patogenezie narkolepsji podkreśla się rolę czynników genetycznych – u niemal wszystkich chorych dzieci stwierdza się podtyp HLA DQB1*602, ale narkolepsja rozwija się jedynie u niewielkiego odsetka osób z takim podtypem HLA. Czynnikiem wyzwalającym wydają się być również zakażenia. Istnieje hipoteza, że narkolepsja jest chorobą autoimmunizacyjną. W jednym z badań stwierdzono, że przeciwciała przeciwko nukleoproteinie wirusa grypy mogą reagować krzyżowo z receptorem dla hipokretyny. Takie przeciwciała wykryto u pacjentów, którzy zachorowali na narkolepsję po szczepieniu przeciwko grypie.

W trakcie pandemii grypy w 2009 roku w Europie dysponowano 8 różnymi szczepionkami przeciwko grypie pandemicznej. Najwięcej dawek (ok. 39 mln) podano szczepionki Pandemrix z adiuwantem AS03. Aktywny system nadzoru nad zdarzeniami niepożądanymi w krajach prowadzących kampanie szczepień przeciwko grypie pandemicznej w większości z nich nie wychwycił nadmiernego zwiększenia liczby zachorowań na narkolepsję. Natomiast w Szwecji i Finlandii zaobserwowano znaczne zwiększenie zapadalności u dzieci. W przeprowadzonych później badaniach potwierdzono zwiększenie ryzyka wystąpienia narkolepsji u osób zaszczepionych tym konkretnym preparatem (p. tab. 1.). W Kanadzie stosowano preparat z adiuwantem AS03 tego samego producenta o nazwie handlowej Arepanrix, szczepionki te różniły się jednak procesem produkcji. Pandemrix zawierał większą ilość wirusowej nukleproteiny o zmienionej strukturze, a u dzieci chorych na narkolepsję stwierdzano większe stężenia przeciwciał przeciwko temu białku niż u dzieci z grupy kontrolnej. Ryzyko wystąpienia narkolepsji dla preparatu Arepanrix oszacowano na 1/milion zaszczepionych dzieci, a dla Pandemrix – 62,5/milion (dane z Finlandii). Wysunięto hipotezę, że różnice w ryzyku mogły wynikać z różnic w metodzie produkcji oraz predyspozycji genetycznej do zachorowania na narkolepsję. Nie zgłoszono żadnego przypadku narkolepsji u osób zaszczepionych szczepionką z adiuwantem MF59, której w Europie podano ponad 23 mln dawek. Nie przeprowadzono natomiast żadnych badań oceniających wpływ pozostałych 6 szczepionek przeciwko grypie pandemicznej stosowanych w Europie na ryzyko narkolepsji.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post