Rozpoznawanie i leczenie ostrej i przewlekłej niewydolności serca

Schorzenia i wady układ krążenia, układu sercowo-naczyniowego, nadciśnienie tętnicze, choroby tętnic i żył
Asystentka

Rozpoznawanie i leczenie ostrej i przewlekłej niewydolności serca

Post autor: Asystentka »

Rozpoznawanie i leczenie ostrej i przewlekłej niewydolności serca – cz. I. Podsumowanie wytycznych ESC 2016
Na podstawie: 2016 ESC guidelines for the diagnosis and treatment of acute and chronic heart failure: The Task Force for the diagnosis and treatment of acute and chronic heart failure of the European Society of Cardiology (ESC). Developed with the special contribution of the Heart Failure Association (HFA) of the ESC.
P. Ponikowski, A.A. Voors, S.D. Anker, H. Bueno, J.G. Cleland, A.J. Coats, V. Falk, J.R. González-Juanatey, V.P. Harjola, E.A. Jankowska, M. Jessup, C. Linde, P. Nihoyannopoulos, J.T. Parissis, B. Pieske, J.P. Riley, G.M. Rosano, L.M. Ruilope, F. Ruschitzka, F.H. Rutten, P. van der Meer
European Heart Journal, 2016 May 20; pii: ehw128

Jak cytować: Referowska M., Leśniak W.: Rozpoznawanie i leczenie ostrej i przewlekłej niewydolności serca – cz. I. Podsumowanie wytycznych European Society of Cardiology 2016. Med. Prakt., 2016; 9: 12–36

Opracowały: lek. Maria Referowska, dr n. med. Wiktoria Leśniak
Konsultował prof. dr hab. n. med. Piotr Ponikowski, Klinika Kardiologii, Ośrodek Chorób Serca, 4 Wojskowy Szpital Kliniczny we Wrocławiu

Od Redakcji: W niniejszym artykule przedstawiono wybrane praktyczne informacje i zalecenia dotyczące postępowania u chorych z niewydolnością serca. Po każdym zaleceniu podano w nawiasach kwadratowych jego siłę i jakość danych, na których je oparto, według klasyfikacji przedstawionej w tab. 1.

Skróty: ACEI – inhibitor(y) konwertazy angiotensyny, AF (atrial fibrillation) – migotanie przedsionków, AHF (acute heart failure) – ostra niewydolność serca, ALT – aminotransferaza alaninowa, ARB – bloker receptora angiotensynowego, AST – aminotransferaza asparaginianowa, AV – przedsionkowo-komorowy, BNP (B-type natriuretic peptide) – peptyd natriuretyczny typu B, ChW – choroba wieńcowa, COX – cyklooksygenaza, CRT (cardiac resynchronization therapy) – terapia resynchronizująca, EKG – elektrokardiogram, GGTP – g-glutamylotranspeptydaza, HbA1c – hemoglobina glikowana, HF (heart failure) – niewydolność serca, HFmrEF (heart failure with mid-range ejection fraction) – niewydolność serca z umiarkowanie zmniejszoną frakcją wyrzutową, HFpEF (heart failure with preserved ejection fraction) – niewydolność serca z zachowaną frakcją wyrzutową, HFrEF (heart failure with reduced ejection fraction) – niewydolność serca ze zmniejszoną frakcją wyrzutową, ICD (implantable cardioverter-defibrillator) – wszczepialny kardiowerter-defibrylator, LBBB (left bundle branch block) – blok lewej odnogi pęczka Hisa, LGE (late gadolinium enhancement) – późne wzmocnienie po podaniu gadolinu, LV (left ventricular/left ventricle) – lewa komora, LVEF (left ventricular ejection fraction) – frakcja wyrzutowa lewej komory, MR – rezonans magnetyczny, MRA (mineralocorticoid receptor antagonist) – antagonista receptora mineralokortykoidowego, NOAC (non-vitamin K antagonist oral anticoagulant) – doustny antykoagulant niebędący antagonistą witaminy K, NSLPZ – niesteroidowe leki przeciwzapalne, NT-proBNP – N-końcowy fragment propeptydu natriuretycznego typu B, NYHA – New York Heart Association, PET – pozytonowa tomografia emisyjna, POChP – przewlekła obturacyjna choroba płuc, SCD (sudden cardiac death) – nagły zgon sercowy, SPECT – tomografia emisyjna pojedynczego fotonu, TAVI (transaortic valve implantation) – przezcewnikowe wszczepienie zastawki aortalnej, TK – tomografia komputerowa, TSH – tyreotropina
Definicja

Niewydolność serca (HF) to zespół kliniczny charakteryzujący się typowymi objawami podmiotowymi (np. dusznością, zmęczeniem), którym mogą towarzyszyć objawy przedmiotowe (np. podwyższone ciśnienie w żyłach szyjnych, trzeszczenia w badaniu osłuchowym płuc, obrzęki obwodowe), spowodowany strukturalnymi i/lub czynnościowymi nieprawidłowościami serca, skutkującymi zmniejszeniem rzutu serca i/lub wzrostem ciśnień wewnątrzsercowych w spoczynku bądź podczas obciążenia. Według tej definicji jako chorych z HF klasyfikuje się osoby z objawami (w skali NYHA – tab. 2), w tym osoby, u których objawy ustąpiły w wyniku leczenia.
Nazewnictwo

Podstawowa terminologia stosowana w klasyfikacji HF opiera się na wynikach pomiaru frakcji wyrzutowej lewej komory (LVEF). Chorzy z HF mogą mieć LVEF:
1) prawidłową, tzn. ≥50%; jest to tzw. niewydolność serca z zachowaną frakcją wyrzutową (HFpEF)
2) zmniejszoną, tzn. <40%; jest to tzw. niewydolność serca ze zmniejszoną frakcją wyrzutową (HFrEF)
3) w „szarej strefie”, tzn. w przedziale 40–49%; jest to tzw. niewydolność serca z umiarkowanie zmniejszoną frakcją wyrzutową (HFmrEF).
Jeśli zmniejszonej LVEF nie towarzyszą objawy HF, to stan taki klasyfikuje się jako bezobjawowe upośledzenie czynności skurczowej lewej komory.
Przewlekła HF, tzn. występująca od pewnego czasu, może przebiegać jako:
1) stabilna – objawy podmiotowe i przedmiotowe nie zmieniają się istotnie przez co najmniej 1 miesiąc
2) zdekompensowana – jeśli doszło do nagłego albo stopniowego nasilenia choroby, co często prowadzi do hospitalizacji, która jest ważnym niekorzystnym czynnikiem rokowniczym.
Świeżo rozpoznana HF (de novo) może wystąpić jako stan ostry, na przykład wskutek świeżego zawału serca, lub podostry (rozwijać się stopniowo), na przykład u chorych z kardiomiopatią rozstrzeniową, u których objawy występują przez tygodnie lub miesiące, zanim się ustali rozpoznanie.
Zastoinowa HF to określenie, które bywa używane do opisania ostrej lub przewlekłej HF z cechami przewodnienia ustroju. Do oceny nasilenia objawów podmiotowych i stopnia nietolerancji wysiłku fizycznego służy klasyfikacja NYHA (tab. 2). Nasilenie objawów podmiotowych słabo jednak koreluje ze wskaźnikami czynności lewej komory (LV). Istnieje natomiast związek między nasileniem objawów podmiotowych a przeżyciem. Określenia „zaawansowana HF” używa się w odniesieniu do osób z ciężkimi objawami podmiotowymi, nawracającą dekompensacją krążenia i ciężką dysfunkcją serca.
Klasyfikacja American College of Cardiology Foundation i American Heart Association (ACCF i AHA) opisuje stadia HF na podstawie zmian strukturalnych i objawów podmiotowych:
A – duże ryzyko HF, ale bez choroby strukturalnej serca i bez objawów podmiotowych HF
B – choroba strukturalna serca bez objawów podmiotowych czy przedmiotowych HF
C – strukturalna choroba serca z występującymi wcześniej lub obecnie objawami podmiotowymi HF
D – HF oporna na leczenie zachowawcze, wymagająca leczenia inwazyjnego.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post