Niedowład ograniczona zdolność ruchu

Choroby obwodowego układu nerwowego i ośrodkowego układu nerwowego, Depresje i nerwice.
Asystentka

Niedowład ograniczona zdolność ruchu

Post autor: Asystentka »

Niedowładem określa się ograniczoną zdolność ruchu dotyczącą mięśnia lub grupy mięśni, co skutkuje osłabieniem ich siły oraz spowolnieniem ruchu. Niedowłady powodowane mogą być przez uszkodzenie dróg nerwowych lub komórek nerwowych – neuronów mózgu lub też rdzenia. Rozróżnić można:

Niedowład wiotki – jest wynikiem uszkodzenia komórek ruchowych, co ma między innymi miejsce w chorobie Heinego-Medina, popularnie określanej jako polio. W czasie przed porażennym choroba objawia się ogólną bezsilnością mięśni, bolesnymi skurczami oraz osłabieniem odruchów. Niedługo po tym, a często nawet równocześnie pojawiają się porażenia ustępujące najczęściej po 48-72 godzinach.
Niedowłady lub porażenia kurczowe – mają związek z uszkodzeniami, do których doszło w okresie okołoporodowym (rozwój płodowy, poród lub okres po porodzie) lub też na skutek zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych. Porażenia te najczęściej obejmują wszystkie kończyny, jednak najbardziej nasilone symptomy dotyczą kończyn dolnych.

Wyróżnia się także:

Mononeuropatię – niedowład wynikający z uszkodzenia jednego nerwu na poziomie nerwów obwodowych. Mononeuropatie powodowane są najczęściej przez urazy lub też choroby ograniczone do miejsca w którym przebiega nerw, np. przy przerośnięciu więzadła, czego skutkiem jest ucisk nerwu. Wyróżnić można także mononeuropatię mnogą nazywaną również mononeuropatią multiplex charakteryzującą się niesymetrycznym zajęciem kilku różnych nerwów.
Polineuropatię – jest niedowładem obejmującym kończyny symetrycznie po obu stronach najczęściej w odcinkach obwodowych. Wśród przyczyn polineuropatii wymienia się przede wszystkim choroby takie jak cukrzyca lub też mocznica. Do objawów polineuropatii należą wiotkie niedowłady mięśni, a także ich zanik. Szczególnie dotyczy to mięśni rąk oraz przedramion, a także podudzi i stóp, czego skutkiem jest opadanie rąk i stóp. Innymi objawami są także upośledzone czucie dotyczące głównie stóp oraz rąk, mrowienie, palenie i drętwienie.

Przyczyny powstawania

Przyczyną niedowładów są zmiany obejmujące dany mięsień lub też zmiany organiczne dotyczące ośrodkowego lub obwodowego układu nerwowego. Niedowład stanowi jeden z objawów sugerujący rozwój patologicznych procesów w układzie nerwowym. Wskazuje na konkretne miejsce, w którym doszło do uszkodzenia układu nerwowego, a często pokazuje również jak rozległy jest ten proces. W zależności od tego, która część ciała została objęta niedowładem (prawa lub lewa ręka, noga itp.) wywnioskować można w jakim miejscu uszkodzona została droga ruchowa. Możliwe uszkodzenia drogi ruchowej to mózg oraz rdzeń kręgowy, nerwy obwodowe, mięśnie, a także styk nerwowo-mięśniowy. W przypadku gdy osłabienie siły mięśniowej dotyczy w taki sam sposób ręki oraz nogi znajdujących się po tej samej stronie ciała (niedowład połowiczny), to jego przyczyn dopatrywać się można w głęboko umiejscowionej patologii dotyczącej jednej z półkul mózgu. Przy niedowładzie obejmującym wszystkie cztery kończyny (tetrapareza) uszkodzenie znajduje się w pniu mózgu. Natomiast niedowład obejmujący obie kończyny dolne (parapareza) najczęściej powoduje uszkodzenie w rdzeniu kręgowym. Niedowłady charakteryzować się mogą różnym zasięgiem, mogą także posiadać różne charakterystyczne cechy. Zdarza się, że niedowład może być skutkiem zaburzeń psychicznych, takich jak histeria i wówczas ma jedynie czynnościowy charakter.

Szybkość z jaką niedowład narasta także może dostarczyć wiele cennych informacji o powstałym uszkodzeniu. Gdy niedowład powstaje nagle, np. w ciągu kilku minut lub godzin, to jego przyczyną najczęściej jest naczyniowe uszkodzenie mózgu. Natomiast jeżeli niedowład narasta powoli, to do jego powstania przyczyniać się może, np. guz mózgu.
Niedowłady powstawać mogą w przebiegu niektórych chorób, między innymi w:

chorobach mózgu naczyniowego pochodzenia, np. przy udarach mózgu,
chorobie Parkinsona,
przejściowym niedokrwieniu mózgu,
stwardnieniu rozsianym,
polineuropatii alkoholowej,
zespole Guillaina-Barrego,
migrenie,
wzmożonym ciśnieniu śródczaszkowym,
zespole Sudecka,
ropniu mózgu,
gruźliczym zapaleniu ośrodkowego układu nerwowego.

Leczenie niedowładu

Leczenie niedowładów opiera się przede wszystkim na stosowaniu odpowiedniej rehabilitacji wykorzystującej specjalistyczną pomoc. W zależności od rodzaju, a także od rozległości niedowładu i ogólnego stanu zdrowia pacjenta konieczne jest przygotowanie przystosowanego programu ćwiczeń. Regularna rehabilitacja powinna zostać wprowadzona w krótkim czasie po postawieniu diagnozy. Może mieć postać czynną lub bierną, może być też połączona z masażem lub gorącymi kąpielami.

Przy niedowładach lub porażeniach kurczowych prowadzone zabiegi rehabilitacyjne mają na celu złagodzenie i z czasem usunięcie nieprawidłowych odruchów oraz napięć mięśniowych. Niektóre przypadki niedowładów wymagają zastosowania zabiegów ortopedycznych (tj. wydłużanie ścięgien lub przesuwanie przyczepów mięśni) lub też neurochirurgicznych (tj. przecięcie części włókien nerwowych) . Często osiągnięcie oczekiwanych rezultatów za pomocą rehabilitacji wymaga wykonywania regularnych ćwiczeń przez wiele lat. Z tego względu w czasie terapii bardzo ważną rolę odgrywają bliscy osoby chorej, którzy powinni brać czynny udział w rehabilitacji.

W niedowładach wiotkich konieczne jest wprowadzenie wczesnej rehabilitacji polegającej na:

stosowaniu masaży wibracyjnych,
wykonywaniu ruchów biernych oraz czynnych,
ochronie przed przykurczami oraz przed nadmiernym rozciągnięciem mięśni i ścięgien,
stosowaniu gorących kąpieli i okładów, które mają zmniejszać bóle mięśniowe.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post