Zmiany w szczepieniu w roku 2017 w stosunku do roku 2016

Różne informacje,czasem dziwne a czasem bardzo interesujące, o badaniach medycznych
Asystentka

Zmiany w szczepieniu w roku 2017 w stosunku do roku 2016

Post autor: Asystentka »

Na podstawie: Załącznik do komunikatu Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia 31 marca 2016 r. w sprawie Programu Szczepień Ochronnych na rok 2017. Dziennik Urzędowy Ministra Zdrowia, poz. 35 (31 marca 2016 r.), Szczepienia przeciwko pneumokokom dla wszystkich dzieci urodzonych po 1 stycznia 2017 r.

Opracowała: mgr Małgorzata Ściubisz, specjalista zdrowia publicznego, redaktor „Medycyny Praktycznej – Szczepienia”

Skróty: DTPa – szczepionka przeciwko błonicy, tężcowi i krztuścowi (bezkomórkowa), DT – stosowana u dzieci szczepionka błoniczo-tężcowa adsorbowana, DTPa-IPV-Hib – wysoce skojarzona szczepionka 5-składnikowa, DTP – szczepionka przeciwko błonicy, tężcowi i krztuścowi, Hib – skoniugowana szczepionka przeciwko Haemophilus influenzae typu b, IPV – inaktywowana szczepionka przeciwko poliomyelitis, NOP – niepożądany odczyn poszczepienny, OPV – doustna szczepionka przeciwko poliomyelitis, PCV – skoniugowana szczepionka przeciwko pneumokokom (Streptococcus pneumoniae), Td – szczepionka tężcowo-błonicza adsorbowana stosowana u młodzieży i dorosłych
Część I.A Szczepienia obowiązkowe dzieci i młodzieży według wieku (p. ryc.)

1. Szczepienie przeciwko inwazyjnym zakażeniom Haemophilus influenzae typu b (Hib)

W uwagach zmieniono zapis o możliwości stosowania szczepionek przeciwko inwazyjnym zakażeniom Haemophilus influenzae typu b z innymi szczepionkami – zamiast: „Szczepionkę przeciwko inwazyjnemu zakażeniu Haemophilus influenzae typu b można stosować jednocześnie z innymi szczepionkami, na przykład DTP, IPV, WZW typu B, ale w oddzielnych iniekcjach”, jest: „Szczepionkę przeciwko inwazyjnemu zakażeniu Haemophilus influenzae typu b można stosować jednocześnie z innymi szczepionkami, na przykład DTP, IPV, WZW typu B, które należy podawać w różne miejsca ciała z użyciem oddzielnych strzykawek i igieł.”

2. Szczepienie przeciwko błonicy, tężcowi i krztuścowi

W uwagach zmieniono zapis dotyczący odstępów między dawkami przypominającymi – zamiast: „Należy zachować odstęp pomiędzy dawkami przypominającymi szczepionki zgodnie ze wskazaniem producenta szczepionki, jednak nie krótszy niż 5 lat”, jest: „Należy zachować odstęp pomiędzy dawkami przypominającymi szczepionki zgodnie ze wskazaniem producenta szczepionki.”

3. Szczepienie przeciwko poliomyelitis

Usunięto zapis: „Szczepionką atenuowaną (OPV), poliwalentną (1, 2, 3 typ wirusa) należy szczepić do wyczerpania zapasów szczepionki, lecz nie dłużej niż do dnia 31 marca 2016 r. Od dnia 1 kwietnia 2016 r. należy szczepić wyłącznie szczepionką inaktywowaną (IPV) poliwalentną (1, 2, 3 typ wirusa)”.
Należy szczepić wyłącznie szczepionką inaktywowaną (IPV) poliwalentną (1, 2, 3 typ wirusa), podając ją jednocześnie z pierwszą dawką szczepienia przypominającego przeciwko błonicy, tężcowi i krztuścowi.

4. Szczepienie przeciwko inwazyjnym zakażeniom Streptococcus pneumoniae

Dnia 31 października 2016 r. Minister Zdrowia podpisał rozporządzenie zmieniające rozporządzenie z dnia 18 sierpnia 2011 r. w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 849), które wprowadza do Programu Szczepień Ochronnych (PSO) na 2017 r. obowiązkowe szczepienia przeciwko pneumokokom dzieci urodzonych po 31 grudnia 2016 r. Zaktualizowana wersja komunikatu z dnia 31 marca 2016 r. w sprawie PSO na 2017 r. nie jest jeszcze dostępna.

I.A.1 Wariant szczepień z użyciem szczepionki skojarzonej DTPa-IPV-Hib

1. Szczepienie przeciwko błonicy, tężcowi, krztuścowi, poliomyelitis i inwazyjnemu zakażeniu Hib

Zmieniono zapis dotyczący przeciwwskazań do szczepienia przeciwko krztuścowi – zamiast: „W przypadku orzeczenia przeciwwskazania do szczepienia przeciw krztuścowi należy zastosować szczepionkę błoniczo-tężcową (DT) – według wskazań producenta szczepionki – jednocześnie ze szczepionkami przeciwko poliomyelitis (IPV) i inwazyjnemu zakażeniu Haemophilus influenzae typu b podanymi w oddzielnych iniekcjach – według wskazań producenta szczepionki”, jest: „W przypadku orzeczenia przeciwwskazania do szczepienia przeciw krztuścowi należy zastosować szczepionkę błoniczo-tężcową (DT) – według wskazań producenta szczepionki – jednocześnie ze szczepionkami przeciwko poliomyelitis (IPV) i inwazyjnemu zakażeniu Haemophilus influenzae typu b, które należy podawać w różne miejsca ciała z użyciem oddzielnych strzykawek i igieł – według wskazań producenta szczepionki.”

Część II. Szczepienia zalecane

1. Szczepienie przeciwko błonicy, tężcowi i krztuścowi

Szczepienie zaleca się młodzieży w wieku 19 lat zamiast dawki przypominającej szczepionki błoniczo-tężcowej (Td).

2. Szczepienie przeciwko inwazyjnym zakażeniom Streptococcus pneumoniae

Szczepienie zaleca się dzieciom od ukończenia 6. tygodnia życia (poprzednio od 2. mż.) do ukończenia 5. roku życia (dotyczy dzieci urodzonych przed 1 stycznia 2017 r., których nie zaszczepiono w ramach szczepien obowiązkowych) oraz dorosłym >50. roku życia.
W uwagach usunięto zapis: „szczepionka 13-walentna – od 2. miesiąca życia.”

3. Szczepienie przeciwko inwazyjnym zakażeniom Neisseria meningitidis

W uwagach usunięto zapis: „Szczepionka skoniugowana monowalentna i 4-walentna – od 2. miesiąca życia.”

Część III. Informacje uzupełniające – zasady szczepień przeciwko wybranym chorobom zakaźnym

1. Szczepienie przeciwko WZW typu B

Zmieniono treść punktu 3. – zamiast: „Szczepienia wychwytujące (brakujące szczepienia) u osób niezaszczepionych w 1. roku życia należy realizować w możliwie najwcześniejszym terminie, nie później niż do ukończenia 19 lat. Szczepienie należy wykonać dawką dla dzieci lub dla dorosłych w zależności od wieku dziecka i zgodnie ze wskazaniami producenta szczepionki według schematu 0, 1, 6 miesięcy”, jest: „Szczepienia wyrównawcze u osób niezaszczepionych w 1. roku życia należy przeprowadzić w możliwie najwcześniejszym terminie, nie później niż do ukończenia 19. roku życia. Szczepienie należy przeprowadzić dawką dla dzieci lub dla dorosłych w zależności od wieku dziecka i zgodnie ze wskazaniami producenta szczepionki według schematu 0, 1, 6 miesięcy.”
Zmieniono zasady finansowania oznaczenia stężenia przeciwciał anty-HBs u osób przewlekle chorych – jest nieodpłatne dla osób uprawnionych do świadczeń zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych i wykonywane na zasadach wynikających z przepisów o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

2. Szczepienie przeciwko poliomyelitis

Zmieniono zapis dotyczący szczepienia w 6. roku życia – zamiast: „W 6. roku życia należy podać szczepionkę przeciwko poliomyelitis inaktywowaną (IPV) poliwalentną (1, 2, 3 typ wirusa)”, jest: „W 6. roku życia należy podać szczepionkę przeciwko poliomyelitis inaktywowaną (IPV) poliwalentną (1, 2, 3 typ wirusa) – szczepienie przypominające.”
Usunięto zapis: „Zgodnie ze strategią Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) zawartą w dokumencie Endgame Strategic Plan 2013–2018, do końca 2018 r. przewidziana jest eradykacja wirusa polio. W maju 2015 r. przyjęto Rezolucję 68. Światowego Zgromadzenia Zdrowia w sprawie poliomyelitis, której jednym z najistotniejszych elementów jest wezwanie krajów członkowskich WHO do wycofania z użytku 3-walentnej „żywej” szczepionki doustnej przeciwko poliomyelitis (tOPV) i zastąpienie jej szczepionką 2-walentną (bOPV) lub rezygnacja ze szczepień szczepionką „żywą” na rzecz szczepionki inaktywowanej (IPV), co stanowi jeden z elementów programu eradykacji wirusa polio. W związku z tym wskazane jest jednoczasowe zaprzestanie stosowania atenuowanego szczepu wirusa polio typu 2 do przeprowadzania szczepień.”
Usunięto zapis: „Po dniu 31 marca 2016 r. nie wolno stosować szczepionki przeciwko poliomyelitis zawierającej żywe atenuowane szczepy wirusa polio 1, 2, 3 typ wirusa (OPV). Od dnia 1 kwietnia 2016 r. należy szczepić wyłącznie szczepionką inaktywowaną IPV poliwalentną (1, 2, 3 typ wirusa).”

3. Szczepienie przeciwko inwazyjnemu zakażeniu Haemophilus influenzae typu b

Zmieniono zapis dotyczący szczepienia preparatem skojarzonym – zamiast: „Szczepionkę przeciwko inwazyjnemu zakażeniu Haemophilus influenzae typu b można stosować w postaci preparatów skojarzonych, na przykład DTPa-Hib, DTPa-IPV-Hib, DTPa-IPV-Hib-HBV – preparaty te nie są finansowane ze środków znajdujących się w budżecie ministra właściwego do spraw zdrowia”, jest: „Alternatywnie w przypadku dostępności szczepionki skojarzonej do szczepienia podstawowego można stosować szczepionki skojarzone DTPa-IPV-Hib.”

4. Szczepienia dzieci urodzonych przedwcześnie

Zmieniono zapis dotyczący szczepień – zamiast: „Zalecane jest szczepienie dzieci urodzonych przedwcześnie zgodnie z wiekiem chronologicznym”, jest: „Zalecane jest szczepienie dzieci urodzonych przedwcześnie zgodnie z ich wiekiem chronologicznym, tj. liczonym od momentu narodzin.”
Zmieniono zapis dotyczący momentu rozpoczęcia szczepień – zamiast: „Zalecane jest podanie pierwszych szczepień (BCG, WZW typu B, DTPa, IPV, Hib, PCV) u stabilnych dzieci urodzonych <32. tygodnia ciąży w trakcie hospitalizacji”, jest: „Zalecane jest podanie pierwszych szczepień (BCG, WZW typu B, DTPa, IPV, Hib, PCV) u dzieci urodzonych <32. tygodnia ciąży w trakcie hospitalizacji, o ile pozwala na to ich stan kliniczny.”

Część IV. Ogólne zasady przeprowadzania i organizacji szczepień

Przy przeprowadzaniu szczepień ochronnych należy przestrzegać następujących zasad:
1) Odstęp między dwiema różnymi szczepionkami zawierającymi żywe drobnoustroje nie powinien być krótszy niż 4 tygodnie.
2) Odstęp między różnymi szczepionkami niezawierającymi żywych drobnoustrojów jest dowolny, z zachowaniem niezbędnego odstępu dla uniknięcia nałożenia się ewentualnego niepożądanego odczynu poszczepiennego (NOP) na kolejne szczepienie.
3) Odstęp między szczepionką zawierającą żywe drobnoustroje a szczepionką niezawierającą żywych drobnoustrojów jest dowolny, z zachowaniem niezbędnego odstępu dla uniknięcia nałożenia się ewentualnego NOP na kolejne szczepienie.
4) Odstęp między kolejnymi dawkami tej samej szczepionki powinien być zgodny ze wskazaniami producenta szczepionki dotyczącymi schematu szczepienia. Może on ulec wydłużeniu, ale nie powinien być skracany.
5) W przypadku jednoczesnego podawania kilku szczepionek wstrzyknięcia należy wykonywać w różne okolice ciała za pomocą oddzielnych strzykawek i igieł.
Szczepienia wyrównawcze

1) U dzieci i młodzieży objętych obowiązkowym szczepieniem ochronnym zgodnie z przepisami o obowiązkowych szczepieniach ochronnych, u których z różnych przyczyn (np. długotrwałe odroczenie terminu szczepienia, niedopełnienie obowiązku szczepień, przesłanki epidemiologiczne lub organizacyjne w zakresie szczepień) nie przeprowadzono obowiązkowych szczepień ochronnych w terminach wskazanych w Komunikacie Głównego Inspektora Sanitarnego w sprawie Programu Szczepień Ochronnych, należy jak najszybciej przeprowadzić szczepienia wyrównawcze, aby zminimalizować ryzyko ich zachorowania.
2) Szczepienia wyrównawcze należy prowadzić według indywidualnego planu szczepień – indywidualnego kalendarza szczepień.
3) Szczepienia przeprowadzone w ramach indywidualnego kalendarza mają prowadzić co najmniej do uodpornienia przeciwko chorobom zakaźnym, które są objęte obowiązkowymi szczepieniami ochronnymi, a ponadto za zgodą rodziców, opiekunów prawnych lub osoby szczepionej również przeciwko innym chorobom zakaźnym.
4) W indywidualnym kalendarzu szczepień lekarz planuje terminy przeprowadzenia szczepień ochronnych przeciwko chorobom zakaźnym z zastosowaniem dostępnych szczepionek i odpowiednich schematów szczepień przewidzianych dla danej osoby (z uwzględnieniem jej wieku i stanu zdrowia) oraz z uwzględnieniem Charakterystyki Produktu Leczniczego (ChPL) tych szczepionek.
5) W ramach indywidualnego kalendarza szczepień można stosować szczepionki zakupione przez rodziców, opiekunów prawnych lub osobę szczepioną.
6) Plan indywidualnego kalendarza szczepień wpisuje się do dokumentacji medycznej.
7) Lekarz informuje rodziców, opiekunów prawnych lub osoby szczepione o rodzaju i terminach przeprowadzenia szczepień przewidzianych w indywidualnym kalendarzu, a także o przesłankach jego zastosowania. W dokumentacji medycznej lekarz zapisuje informację o rozmowie.
8) W odniesieniu do szczepień obowiązkowych przeprowadzanych w ramach indywidualnego kalendarza szczepień w schematach wielodawkowych, w przypadku ukończenia przez osobę szczepioną wieku, dla którego szczepienie jest obowiązkowe, już po rozpoczęciu szczepienia podstawowego, w ramach kolejnych dawek szczepienia podstawowego można zastosować szczepionki zakupione ze środków publicznych – te same, którymi rozpoczęto szczepienie podstawowe.
9) U osób, u których nie udokumentowano przeprowadzenia szczepienia podstawowego, należy przeprowadzić szczepienie podstawowe. W przypadku wątpliwości, co do stanu uodpornienia, przeprowadzenie szczepienia można poprzedzić oznaczeniem poziomu swoistych przeciwciał.
10) U osób, u których udokumentowano przeprowadzenie szczepienia podstawowego w niepełnym zakresie, niezależnie od odstępu czasu od podania ostatniej udokumentowanej dawki szczepienia, nie należy ponawiać pełnego szczepienia podstawowego, lecz jedynie uzupełnić brakujące dawki. U osób z niedoborem immunologicznym mogą obowiązywać odrębne wytyczne w tym zakresie.
11) Mimo braku udokumentowania przeprowadzenia szczepienia przeciwko gruźlicy, nie należy go przeprowadzać u osoby z blizną poszczepienną lub która chorowała na gruźlicę albo miała styczność z chorym na gruźlicę. W przypadku wątpliwości dotyczących kwalifikacji do szczepienia można się skonsultować w poradni specjalistycznej przeprowadzającej szczepienia ochronne.
12) W odniesieniu do szczepień obowiązkowych indywidualny kalendarz szczepień powinien przewidywać terminy przeprowadzenia szczepień przed ukończeniem wieku, do ukończenia którego dane szczepienie jest obowiązkowe i wymagane prawem. Po ukończeniu wieku, dla którego dane szczepienie jest obowiązkowe, szczepienie to staje się szczepieniem jedynie zalecanym i nie może być wymagane.
Obowiązek szczepień ochronnych dzieci i młodzieży jest wymagany w przedziałach wieku jak podano niżej:

przeciwko błonicy, tężcowi, krztuścowi i poliomyelitis – od 7. tygodnia życia do ukończenia 19. roku życia
przeciwko odrze, śwince i różyczce – od 13. miesiąca życia do ukończenia 19. roku życia
przeciwko WZW typu B – od dnia urodzenia do ukończenia 19. roku życia
przeciwko gruźlicy – od dnia urodzenia do ukończenia 15. roku życia
przeciwko inwazyjnemu zakażeniu Hib – od 7. tygodnia życia do ukończenia 6. roku życia
przeciwko inwazyjnym zakażeniom Streptococus pneumoniae (wskazania te ulegną zmianie w związku z obowiązkowymi szczepieniami wszystkich dzieci urodzonych po 31 grudnia 2016 r.; stosowna informacja pojawi się w serwisie mp.pl/szczepienia oraz w Med. Prakt. Szczep. 1/2017 po opublikowaniu zaktualizowanej wersji komunikatu w sprawie PSO na 2017 r.):
a) dzieci od 2. miesiąca życia do ukończenia 5. roku życia:
– po urazie lub z wadą ośrodkowego układu nerwowego przebiegającymi z wyciekiem płynu mózgowo-rdzeniowego
– zakażone HIV
– po przeszczepieniu szpiku, przed przeszczepieniem lub po przeszczepieniu narządów wewnętrznych lub przed wszczepieniem lub po wszczepieniu implantu ślimakowego
b) dzieci od 2. miesiąca życia do ukończenia 5. roku życia chorujące na:
– przewlekłe choroby serca
– choroby immunologiczno-hematologiczne, w tym małopłytkowość idiopatyczną, ostrą białaczkę, chłoniaki, sferocytozę wrodzoną, asplenię wrodzoną, dysfunkcję śledziony, po splenektomii lub po leczeniu immunosupresyjnym
– przewlekłą niewydolność nerek i nawracający zespół nerczycowy
– pierwotne zaburzenia odporności
– choroby metaboliczne, w tym cukrzycę
– przewlekłe choroby płuc, w tym astmę
c) od 2. miesiąca życia do ukończenia 12. miesiąca życia – w odniesieniu do dzieci urodzonych przed ukończeniem 37. tygodnia ciąży lub urodzonych z masą ciała <2500 g
przeciwko ospie wietrznej:
a) dzieci do ukończenia 12. roku życia:
– z upośledzeniem odporności obarczonym zwiększonym ryzykiem ciężkiego przebiegu choroby
– z ostrą białaczką limfoblastyczną w okresie remisji
– zakażone HIV przed leczeniem immunosupresyjnym lub chemioterapią
b) dzieci do ukończenia 12. roku życia z otoczenia osób określonych w podpunkcie „a”, które nie chorowały na ospę wietrzną
c) dzieci do ukończenia 12. roku życia, inne niż wymienione w podpunktach „a” i „b” przebywające w zakładach pielęgnacyjno-opiekuńczych, zakładach opiekuńczo-leczniczych, rodzinnych domach dziecka, domach dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży, domach pomocy społecznej, placówkach opiekuńczo-wychowawczych, regionalnych placówkach opiekuńczo-terapeutycznych, interwencyjnych ośrodkach preadopcyjnych
d) dzieci inne niż wymienione w podpunktach „a–c” przebywające w żłobkach lub klubach dziecięcych.

Szczepienia pracownicze

Szczepienia pracownicze określone w:

rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 3 stycznia 2012 r. w sprawie wykazu rodzajów czynności zawodowych oraz zalecanych szczepień ochronnych wymaganych u pracowników, funkcjonariuszy, żołnierzy lub podwładnych podejmujących pracę, zatrudnionych lub wyznaczonych do wykonywania tych czynności (Dz. U. poz. 40)
rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 22 kwietnia 2005 r. w sprawie szkodliwych czynników biologicznych dla zdrowia w środowisku pracy oraz ochrony zdrowia pracowników zawodowo narażonych na te czynniki (Dz. U. poz. 716 oraz z 2008 r. poz. 288) są finansowane w całości przez pracodawców, z wyjątkiem szczepień przeciwko WZW typu B pracowników wykonujących zawody medyczne, które są finansowane ze środków publicznych.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post