Migotanie przedsionków różne objawy

Schorzenia i wady układ krążenia, układu sercowo-naczyniowego, nadciśnienie tętnicze, choroby tętnic i żył
Asystentka

Migotanie przedsionków różne objawy

Post autor: Asystentka »

Migotanie przedsionków różne ma oblicza
lek. Marcin Wita1
dr hab. n. med. Krzysztof Szydło2
Szanowni Państwo, drodzy Czytelnicy!

Już trzy razy w ciągu ostatnich 4 lat pisaliśmy o migotaniu przedsionków (AF – atrial fibrillation). To temat wciąż – a właściwie zawsze – aktualny, nie tylko ze względu na ostatnie zalecenia European Society of Cardiology (ESC), jakie ukazały się w sierpniu 2016 r.1 AF nie jest, jak często się mówi, arytmią łagodną! Może mieć postać niemą lub jawną, ale przebieg choroby oraz jej potencjalne powikłania są takie same. O diagnostyce i trudnościach związanych z wykrywaniem niemego AF pisaliśmy już na łamach „Kardiologii po Dyplomie”.2

Liczba chorych z AF zwykle podawana jest w odsetkach – szacuje się, że ta arytmia występuje u ok. 1,5-2% populacji. Oznaczałoby to, że w Polsce choruje lub może chorować mniej więcej 600-800 tys. osób. Kluczowe w tym wypadku wydaje się słowo „może” – odnosi się ono do trudnej do określenia ilościowego populacji z niemym, występującym sporadycznie AF. Dlatego liczba chorych z AF może sięgać nawet 1 mln. Różny czas trwania arytmii, jej często niemy przebieg, przypadkowość w występowaniu epizodów i różny czas ich trwania powodują, że diagnostyka AF jest niezwykle trudna. Co za tym idzie, sukces w wychwyceniu epizodu arytmii to nierzadko czysty przypadek.

W ostatnich zaleceniach ESC warto zwrócić uwagę na kilka kwestii. Po pierwsze, szacuje się, że 20-30% udarów niedokrwiennych łączy się z AF. Podkreśla się, że rośnie liczba udarów związanych z występowaniem niemego AF. Każdego roku hospitalizowanych jest ok. 10-40% pacjentów z AF. U 20-30% chorych występują cechy dysfunkcji lewej komory, często będące powikłaniem arytmii, nasilającej również niewydolność serca u chorych z wyjściowo już upośledzoną wydolnością serca.

Po drugie, zapis elektrokardiograficzny AF jest niezbędny, aby rozpoznać AF i wdrożyć właściwe postępowanie (klasa zaleceń IB). Jak to zrobić? O tym pisaliśmy uprzednio, w aktualnych zaleceniach doprecyzowano jednak, że u wszystkich chorych z przebytym incydentem przemijającego niedokrwienia mózgu (TIA – transient ischemic attack) lub udarem niedokrwiennym zaleca się wykonanie standardowego zapisu EKG, aby potwierdzić obecność arytmii (AF). W przypadku wyniku negatywnego zaleca się przedłużony zapis 72-godzinny (klasa zaleceń IB). Ponadto w tej grupie chorych można rozważyć inne, dłuższe formy monitorowania EKG, w tym metody telemetryczne z obserwacją 30-dniową i dłuższą (klasa zaleceń IIa).

Jasne jest, że udokumentowanie AF, a tym samym jego rozpoznanie nastręcza trudności. Istnieją jednak sposoby, aby sobie pomóc. Podkreśla się rolę edukacji chorego w zakresie samodzielnego badania tętna i – w przypadku wykrycia jego niemiarowości – konieczność wizyty u lekarza. Ponadto rekomenduje się wykonywanie przesiewowych badań EKG, zwłaszcza u chorych >65 r.ż. Takie są zalecenia ESC – naszym zdaniem wynikają one z gruntownych przemyśleń ekspertów. Poniższe przypadki potwierdzają, że takie schematy postępowania są jak najbardziej uzasadnione.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post