Zaburzenie psychiczne. Zespół Alicji w Krainie Czarów

Choroby obwodowego układu nerwowego i ośrodkowego układu nerwowego, Depresje i nerwice.
Asystentka

Zaburzenie psychiczne. Zespół Alicji w Krainie Czarów

Post autor: Asystentka »

Zespół Alicji w Krainie Czarów – co dolega Alicji?
L. Carroll w jednej ze swych najsłynniejszych opowieści pt. „Alicja w Krainie Czarów” przytacza sytuację gdy tytułowa bohaterka znajduje się w tajemniczym pomieszczeniu, a dziwny eliksir opatrzony sygnaturką „wypij mnie” zmniejsza kilkakrotnie jej rozmiary. Odwrotnie skutkuje zjedzenie przez małą Alicję ciastka z napisem „zjedz mnie”. Rozmiary dziewczynki zmieniają się jeszcze kilka razy podczas jej podróży. Oczywiście przytoczona scena jest jedynie fikcją literacką, ale co gdyby mogła się ona okazać prawdą?

Zespół Alicji w Krainie Czarów (z ang. Alice in Wonderland Syndrome, w skrócie AWS) jest zaburzeniem o podłożu psychosensorycznym objawiającym się pewnego rodzaju halucynacjami. Towarzyszące Zespołowi iluzje odnoszą się głównie do percepcji i postrzegania rozmiarów ciała. Zaburzenie może występować w przebiegu różnorakich chorób m.in.: migreny z aurą, padaczki, a nawet w wyniku niektórych chorób zakaźnych przebiegających z wysoką gorączką np. mononukleozy zakaźnej wywoływanej przez wirus Epsteina-Barr. Szerzej ujmując istotę problemu AWS jest zaburzeniem obrazu ciała (masy, wielkości lub kształtu) bądź położenia w przestrzeni (tzw. mikro- i makrosomatognozja). Chorzy widzą odrealnienia u siebie i w otaczającym ich świecie (ludziach, zwierzętach, przedmiotach). AWS nie jest jednak chorobą zmysłu wzroku lecz schorzeniem dotykającym widzenie w obrębie mózgu (dokładnie płata potylicznego). Mimo to czasami dochodzi do zmian w obrębie pozostałych narządów zmysłów.

Pierwszą osobą badającą schorzenie był C. Lippman. W 1952 roku przebadał on siedem osób, które twierdziły, że potrafią zmieniać kształt i rozmiar swojego ciała. Jeden z pacjentów opisał, że jego lewe ucho potrafiło powiększać się do rozmiaru ok. 15 cm. Inny pacjent dotknięty zaburzeniem twierdził, że jest wyższy od wszytskich osób mijanych na ulicy. Pozostałe przypadki opisywały nierealne rozmiary własnej głowy, wydłużające się i kurczące palce u rąk, schody i korytarze bez wyraźnego końca. Znacznie rzadszymi objawami było błędne poczucie czasu lub uczucie miękkości podłoża pod stopami. Na podstawie obserwacji Lippman ocenił, że Zespół wykazuje koneksję z innymi schorzeniami (np. z migrenowymi bólami głowy), a jego objawy występują częściej rano po przebudzeniu i częściej wśród dzieci między 5, a 10 r.ż. – większość dzieci wyrasta ze schorzenia. AWS dotyczy 4 osób na 1000 dotkniętych migrenami.

Nazwaniem schorzenia zajął się w 1955 roku inny lekarz, psychiatra John Todd, studiując literaturę zdał sobię sprawę, że przedstawiane przez pacjentów objawy podobne są do fantastycznej historii dziewczynki podróżującej po Krainie Czarów. Todd w Canadian Medical Association Journal przyrównał wizje pacjentów do obrazu widzianego w krzywych zwierciadłach. AWS jest trudną diagnostycznie jednostką, a jej leczeniem zajmuje się niewielka grupka lekarzy na świecie. Ponadto farmakoterapia skuteczna jest głównie w przypadku choroby zasadniczej, ale nie działa na symptomy Zespołu. Większość chorych nie zdaje sobie sprawy ze swojego problemu lub utożsamia swoje dolegliwości z chorobą psychiczną. Warto również dodać, że sam autor „Alicji…” cierpiał na ciężkie migreny, więc jego opowieść może nieść ze sobą elementy doświadczeń z tą specyficzną przypadłością.

Autorzy: Mateusz Grajek, Anna Rej, Sandra Kryska
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post