Postępy w leczeniu IBD: Wiemy coraz więcej
Coraz bardziej rozumiemy historię i patogenezę IBD oraz mechanizm działania tzw. starych leków, co pozwala na lepsze monitorowanie leczenia także w odniesieniu do terapii biologicznych oraz tiopurynami. Pojawiają się też leki nowe, co do których są wątpliwości i pytania, ale też coraz więcej informacji – mówi dr hab. Piotr Eder z Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu.
Postępy w leczeniu IBD przejawiają się poprzez poprawę jakości terapii tzw. lekami starymi, ale też są zauważalne dzięki dostępności nowych leków. Monitorowanie leczenia odbywa się za pomocą metod endoskopowych i markerów biochemicznych przy udziale technik radiologicznych, ale pojawia się także nowość – monitorowanie farmakokinetyczne, które odnosi się zarówno do leczenia biologicznego jak i tiopuryn.
Monitorowanie leczenia biologicznego rozumiemy jako ocenę stężenia leków anty TNF, można wykrywać także obecność przeciwciał neutralizujących leki biologiczne. Strategie monitorowania można podzielić na dwie grupy: monitorowanie reaktywne, jeśli obserwujemy utratę odpowiedzi na leczenie oraz proreaktywne, które pozwala przewidzieć dalsze losy pacjenta – zapobiec utracie odpowiedzi na leczenie biologiczne. Przy strategii proreaktywnej uzyskamy odpowiedź na pytanie, czy zintensyfikować leczenie anty TNF, kontynuować terapię TDM za 6-12 miesięcy, deeskalować terapię anty TNF.
- Ocena stężeń leków dobrze odzwierciedla skuteczność leczenia i daje wiarygodne prognozy na przyszłość – mówi dr hab. Piotr Eder. – Pozwala na optymalizację leczenia w zależności do losów terapii biologicznej u konkretnego chorego. Ocena ADAs dobrze odzwierciedla brak skuteczności terapii anty-TNF – dodaje ekspert.
W przypadku tiopuryn dobrze są już poznane szlaki enzymatyczne i metaboliczne, którymi następuje metabolizowanie tych substancji. Ocena aktywności TPMT jest przydatna, ponieważ niska aktywność lub jej brak niesie ryzyko mielosupresji, czyli powikłań hematologicznych. W razie bardzo dużej aktywności TPMT istnieje ryzyko efektu hepatotoksycznego.
- Z nowymi lekami jest tymczasem tak, jak z prezentami pod choinkę: niecierpliwie na nie czekamy, ale czas weryfikuje ich przydatność – zauważa ekspert, dodając, że te przydatne leki, albo niosące duże nadzieje to wedolizumab, ustekinumab, mongersen oraz ozanimod. Pytania i wątpliwości dotyczące nowych leków obejmują: koszty, bezpieczeństwo, miejsce nowych leków w algorytmach terapeutycznych oraz ich dostępność.
Wykład został wygłoszony podczas konferencji Postępy w Gastroenterologii w Poznaniu.
Postępy w leczeniu Nieswoistego zapalenia jelit
-
- Podobne tematy
- Odpowiedzi
- Odsłony
- Ostatni post
-
-
Kwas masłowa w leczeniu nieswoistego zapalenia jelita grubeg
autor: Asystentka » 28 paź 2016, o 17:54 » w Gastroenterologia, gastrologia, hepatologia, proktologia - 0 Odpowiedzi
- 987 Odsłony
-
Ostatni post autor: Asystentka
28 paź 2016, o 17:54
-
-
-
Postępy w leczeniu wirusowego zapalenia wątroby typu C
autor: Asystentka » 8 mar 2017, o 18:14 » w Co ciekawego w świecie służby zdrowia - 0 Odpowiedzi
- 1013 Odsłony
-
Ostatni post autor: Asystentka
8 mar 2017, o 18:14
-
-
-
Postępy w leczeniu niedokrwistości aplastycznej
autor: Asystentka » 7 lis 2016, o 17:59 » w Onkologia, Chirurgia Onkologiczna - 0 Odpowiedzi
- 887 Odsłony
-
Ostatni post autor: Asystentka
7 lis 2016, o 17:59
-