Czy rutynowa płynoterapia w ostrej zatorowości płucnej przyn

Różne informacje,czasem dziwne a czasem bardzo interesujące, o badaniach medycznych
Asystentka

Czy rutynowa płynoterapia w ostrej zatorowości płucnej przyn

Post autor: Asystentka »

Czy rutynowa płynoterapia w ostrej zatorowości płucnej przynosi korzyści?
Podsumowanie panelu dyskusyjnego A patient with pulmonary embolism and high pulmonary pressure: is anticoagulation enough? Rzym 2016 (ESC 2016).

Podstawą leczenia stabilnego hemodynamicznie pacjenta z ostrą zatorowością płucną jest antykoagulacja. Leczenie wspomagające obejmuje m.in. stosowanie tlenu i utrzymanie odpowiedniego bilansu płynów. Dotychczas nie ma silnych rekomendacji dotyczących rutynowego modyfikowania obciążenia wstępnego prawej komory. Możliwe interwencje obejmują płynoterapię dożylną (zwiększenie obciążenia wstępnego) lub zmniejszanie objętości wewnątrznaczyniowej za pomocą diuretyków (zmniejszanie obciążenia wstępnego).

U pacjentów z ostrą zatorowością płucną podawanie płynów w pewnym zakresie pozwala zwiększać rzut serca zgodnie z prawem Franka i Starlinga. Dożylny wlew 500 ml soli fizjologicznej powodował zwiększenie indeksu minutowego z 1,6 do 2,0 l/m2/min jednak kosztem zwiększenia średniego ciśnienia w prawym przedsionku (z 9 do 17 mm Hg) oraz średniego ciśnienia w tętnicy płucnej (z 31 do 35 mm Hg)1. Obciążenie płynami zgodnie z tą zasadą może doprowadzić do nadmiernego mechanicznego rozciągnięcie prawej komory oraz nasilenia jej obciążenia objętościowego i w efekcie niewydolności. Ternacle i wsp. retrospektywnie ocenili 70 stabilnych hemodynamicznie pacjentów z ostrą zatorowością płucną oraz powiększeniem prawej komory2. Spośród nich 40 pacjentów leczonych było furosemidem i.v. (78±42 mg w ciągu 24 h), a u 30 stosowano dożylną płynoterapię (1,6±0,9 l w ciągu 24 h). W grupie, która otrzymała furosemid, zaobserwowano istotne zmniejszenie stosunku wymiaru prawej do lewej komory (RV/LV), zwiększenie wartości skurczowego ciśnienia tętniczego oraz zmniejszenie wskaźnika wstrząsowego (shock index). Zależności te nie występowały w grupie obciążonej płynami, wręcz notowano trend odwrotny we wszystkich mierzonych parametrach.

Dotychczas jednak jakość dostępnych danych była zbyt niska, aby rekomendować rutynowe stosowanie diuretyków pętlowych. W celu rozstrzygnięcia tego problemu klinicznego grupa Galleta w 2015 r. rozpoczęła randomizowane badanie DiPER oceniające skuteczność diuretyków pętlowych w porównaniu z placebo. Aktualnie do badania nadal rekrutowani są pacjenci, a planowane zakończenie szacowane jest na grudzień 2017 r.

Opracował lek Marcin Waligóra na podstawie panelu dyskusyjnego: A patient with pulmonary embolism and high pulmonary pressure: is anticoagulation enough? źródło: mp.pl
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post