Teofilina jako dodatkowe leczenie u chorych na POChP przyjmu

Choroby obwodowego układu nerwowego i ośrodkowego układu nerwowego, Depresje i nerwice.
Asystentka

Teofilina jako dodatkowe leczenie u chorych na POChP przyjmu

Post autor: Asystentka »

Teofilina jako dodatkowe leczenie u chorych na POChP przyjmujących GKSw i LABA?
Opracował: dr n. med. Filip Mejza
Omówienie badania: Cosío B.G., Shafiek H., Iglesias A. i wsp.: Oral low-dose theophylline on top of inhaled fluticasone-salmeterol does not reduce exacerbations in patients with severe COPD: a pilot clinical trial.
Teofilina jako dodatkowe leczenie u chorych na POChP przyjmujących GKSw i LABA?

Z powodu wąskiego zakresu stężeń terapeutycznych, konieczności dostosowywania dawkowania i dużego ryzyka skutków ubocznych teofilinę coraz rzadziej stosuje się w przypadku obturacyjnych chorób płuc. Wytyczne kładą coraz mniejszy nacisk na jej stosowanie, szczególnie w krajach, takich jak Polska, gdzie dostępność i cena leków wziewnych nie stanowią problemu. Teofilina bywa stosowana u chorych na POChP z powodu działania przeciwzapalnego i wpływu na napęd oddechowy. Wykazano, że małe dawki teofiliny mogą zmniejszać ryzyko zaostrzeń u chorych na POChP nieprzyjmujących żadnych innych leków oraz może nasilać efekt działania glikokortykosteroidów. Autorzy omawianej pracy postanowili sprawdzić, czy dołączenie tego leku w małej dawce do GKSw/LABA przyniesie jakikolwiek efekt kliniczny oraz czy wpłynie na nasilenie procesu zapalnego.

Do badania zakwalifikowano chorych na ciężką POChP (FEV1 <50% wn. oraz ≥1 hospitalizacja z powodu zaostrzenia w czasie poprzednich 12 mies.), leczonych GKSw i LABA. Chorych losowo przydzielano do grup, w których otrzymywali:

teofilinę 100 mg 2 x dz.
placebo.

Do badania włączono 70 chorych. Po 52 tygodniach leczenia w grupie, w której stosowano teofilinę w porównaniu z chorymi przyjmującymi placebo stwierdzono:

podobne ryzyko zaostrzeń POChP
podobne stężenie markerów stanu zapalnego (m.in. IL 6, IL-7, IL-1β, TNF-α) we krwi i w plwocinie
podobną aktywność deacetylazy histonowej w monocytach izolowanych z krwi i makrofagach w plwocinie
podobne ryzyko skutków ubocznych.

Autorzy wyciągnęli wniosek, że oceniane leczenie nie miało wpływu na skuteczność przeciwzapalną GKSw (nasilenie procesu zapalnego), nie miało też istotnego wpływu na stan kliniczny chorych.
źródło: mp.pl
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post