W prawidłowych warunkach pomiędzy zębem a dziąsłem jest niewielka szczelina (głębokości do 2 mm), której podstawę tworzy fragment więzadeł (przyczep nabłonkowy) znajdujący się na wysokości szyjki zęba i blokujących przedostawanie się resztek jedzenia i bakterii w głąb do zębodołu tzn. pomiędzy kość a korzeń zęba.
Gdy oczyszczanie zębów z płytki nazębnej jest nieskuteczne, nawarstwiające się resztki pokarmow zaczynają być przesuwane coraz głęniej w szczelinę pomiędzy dziąsłem a zębem. Wynikiem tego zjawiska jest niszczenie przyczepu nabłonkowego stanowiącego jej dno, co skutkuje natomiast pogłębieniem się tej szczeliny i powstaniem kieszeni patologicznej. Z czasem dochodzi również do cofania się dziąsła i odsłonięcia powierzchni korzenia.
Jeżeli pacjent nie zgłosi się w odpowiednim momencie do stomatologa kieszeń patologiczna znajdująca się przy zębie będzie się pogłębiać (gdyż płytka nazębna i kamień będą się nawarstwiać) powodując coraz większe odsłonięcie powierzchni korzenia, a w konsekwencji rozchwianie zęba (!!).
Kieszenie patologiczne są objawem rozwinięcia się choroby przyzębia.