Powikłania po inwazyjnym leczeniu żył układu głębokiego

Rozpoznanie, leczenie, zabiegi-operacje chirurgiczne, transplantologia, korekcji nosa i piersi, liposukcja i lifting. leczenie żylaków nóg
Asystentka

Powikłania po inwazyjnym leczeniu żył układu głębokiego

Post autor: Asystentka »

dr n. med. Adam Zieliński
Centrum Medyczne doktorA

Dzięki postępowi, jaki dokonał się w chirurgii układu żylnego, powikłania po zabiegach w obrębie żył są rzadsze i łagodniejsze.
Wstęp

W ostatnich latach dzięki nowym metodom terapeutycznym w leczeniu chorób układu żylnego dokonał się ogromny postęp. Z nowymi metodami terapeutycznymi wiążą się jednak niespotykane wcześniej powikłania. Obecnie niedowład stopy wskutek uszkodzenia nerwu strzałkowego po usunięciu pnia żyły odstrzałkowej jest rzadkim powikłaniem, coraz częściej z kolei zdarza się przerwanie ciągłości żył układu głębokiego w czasie angioplastyki i implantacji stentu.
Leczenie chirurgiczne

Powikłania po zabiegach chirurgicznych w układzie głębokim dotyczą obecnie w dużej części operacji, w czasie których podejmowane są próby leczenia zespołu pozakrzepowego. Należą do nich walwuloplastyka wewnętrzna (wg Kistnera) i zewnętrzna, zakładanie opasek zewnętrznych, przeszczepienie fragmentu żyły lub zastawek, a także wytworzenie zastawek z tkanki własnej chorego. Wyniki tych operacji, wykonywanych w wyspecjalizowanych ośrodkach, są obiecujące.1 Najczęstsze komplikacje po tego typu operacjach to: zakrzepica w okolicy rekonstruowanych zastawek, wtórne zwężenie żyły w miejscu zabiegu, nawrót niewydolności zastawek. Na zmniejszenie częstości występowania powikłań największy wpływ ma doświadczenie operatora, dlatego ważne jest tworzenie wyspecjalizowanych centrów wykonujących takie operacje.2

W części ośrodków zajmujących się chirurgią naczyniową przeprowadza się również rutynowo operacje udrożnienia żył biodrowych i udowych w przypadku ich ostrej zakrzepicy. Dobre wczesne i odległe wyniki zabiegów mogą zachęcać, by kwalifikować pacjentów do ich przeprowadzenia, szczególnie gdy nie ma możliwości udrożnienia naczyń metodami wewnątrzżylnymi.3,4 Najgroźniejszym powikłaniem po operacyjnym usunięciu zakrzepicy żył proksymalnych kończyn dolnych jest zatorowość płucna, która rozwija się śródoperacyjnie lub we wczesnym okresie pooperacyjnym jako konsekwencja przedostania się fragmentów skrzeplin do żyły głównej dolnej i do serca. Aby zapobiec temu powikłaniu, w czasie trombektomii należy w odpowiedni sposób zablokować przepływ przez dogłowowy fragment układu żylnego. Można to zrobić cewnikami balonowymi o właściwej średnicy oraz techniką płukania naczyń.

Znacznie częściej niż zatorowość płucna jako powikłanie po operacyjnej trombektomii pojawiają się powikłania zakrzepowe w miejscu udrażnianego naczynia lub obwodowo do niego. Częstość tych powikłań można zredukować, umieszczając stent w miejscach wykrytych zwężeń światła żyły, wszywając łatę z materiału ksenogenicznego, wytwarzając czasową przetokę tętniczo-żylną oraz stosując odpowiednio duże dawki leków przeciwkrzepliwych, w tym heparyny niefrakcjonowanej podawanej bezpośrednio do układu żylnego podudzia (żyła piszczelowa tylna).

Inną grupę powikłań stanowią komplikacje po operacjach naprawczych żył uszkodzonych w wyniku urazów (w tym jatrogennych), po pobraniu żyły udowej w celu wykonania spiralnego przeszczepu do układu tętniczego lub po innych zabiegach na układzie żył głębokich kończyn. Należą do nich: uszkodzenie tętnic udowych, powstanie zbiornika chłonki (lymphocele), chłonkotok z uszkodzonych naczyń lub węzłów chłonnych w okolicy pachwiny i w górnej części uda, powstanie krwiaków oraz zakażenie rany pooperacyjnej.

Przystępując do zabiegu w układzie żylnym odcinka biodrowo-udowego, trzeba pamiętać, że okolica pachwiny jest rejonem szczególnie delikatnym, konieczne jest więc zachowanie dużej ostrożności w preparowaniu tkanek, użycie atraumatycznych narzędzi i materiałów szewnych, szycie struktur w taki sposób, aby nie wytworzyć napięcia skutkującego niedokrwieniem. Należy także zwrócić uwagę na możliwy bezpośrednio po operacji lub kilka dni po niej obrzęk uda i podudzia. W takich sytuacjach wskazana jest elewacja kończyny oraz wczesna czynna rehabilitacja (w tym przerywany ucisk pneumatyczny). W rzadkich przypadkach, jeśli dojdzie do powstania zespołu ciasnoty przedziałów powięziowych, trzeba rozważyć wykonanie odpowiedniego rodzaju przecięcia powięzi kończyny (fasciotomia). Należy też pamiętać o zastosowaniu właściwie dostosowanych dawek leków przeciwzakrzepowych.
Leczenie wewnątrznaczyniowe cd..podyplomie.pl
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post