Wkładka antykoncepcyjna wewnątrzmaciczna - IUD

Profilaktyką, choroby żeńskiego układu płciowego, zaburzenia miesiączkowania, antykoncepcja hormonalna, mechaniczna, naturalna, ciąża, niepłodność, nowotwory narządów rodnych, porady intymne
admin. med.

Wkładka antykoncepcyjna wewnątrzmaciczna - IUD

Post autor: admin. med. »

Wkładka antykoncepcyjna jest popularnym środkiem antykoncepcyjnym. Należy do mechanicznych środków zapobiegania ciąży. Jest to przedmiot wykonany z elastycznego tworzywa sztucznego, obojętnego dla organizmu ludzkiego, zakończony kilkoma lub jedną nitką, umieszczany w dnie jamy macicy. Obecnie znane są 3 rodzaje wkładek: obojętne, zawierające jony metali (miedzi ? najczęściej stosowana, srebra, złota, platyny) oraz uwalniające hormon (lewonorgestrel - LNG). Wkładki obojętne używane są już sporadycznie ze względu na większą ilość przypadków niedostatecznego działania antykoncepcyjnego, w związku z tym, iż są one znacznie mniejsze aniżeli pozostałe, a ich działanie ogranicza się do efektu antyimplantacyjnego. Miedź oraz hormony zwiększają skuteczność antykoncepcyjną wkładki. Ze względu na nieco różny mechanizm działania wkładek zawierających miedź oraz uwalniających hormony (wewnątrzmaciczny system hormonalny - uzupełnienie działania tradycyjnej wkładki o uwalnianie hormonu) w literaturze omawiane są one często jako odrębne formy antykoncepcji. Początkowo wkładki hormonalnie czynne zawierały czysty progesteron. Obecnie stosuje się pochodną progesteronu ? lewonorgestrel. Udostępnienie tego rodzaju wkładek uznane zostało za największy postęp w odwracalnej antykoncepcji od czasu wynalezienia klasycznej pigułki. Wkładka ta składa się z ramki wykonanej z polietylenu w kształcie litery T, na ramieniu której znajduje się zbiornik z 52 mg lewonorgestrelu.

Wybór IUD jako metody zapobiegania ciąży
Przed podjęciem decyzji o założeniu wkładki należy skonsultować się z lekarzem, który ma obowiązek przedstawić wszelkie wady i zalety danej metody. Jeżeli nie istnieją bezwzględne przeciwwskazania wkładka może być zakładana każdej kobiecie, jeżeli tylko po przedstawieniu jej wszystkich możliwych form antykoncepcji wyrazi ona taką chęć. Nie zaleca się jej jednak nieródkom oraz młodym kobietom ze względu na możliwe powikłania w trakcie jej stosowania, mogące w przyszłości upośledzać płodność. Najczęściej polecana jest kobietom, po 35 roku życia, które już rodziły lub nie wyrażają chęci posiadania potomstwa. To lekarz wybiera rodzaj i kształt wkładki, która musi być dopasowana indywidualnie do każdej kobiety. Sprzedawana jest wyłącznie na receptę. Wkładka stanowi alternatywną metodę antykoncepcyjną dla kobiet, które z różnych przyczyn nie mogą stosować tabletek antykoncepcyjnych.

Skuteczność:
Skuteczność antykoncepcyjna wkładki uzależniona jest zarówno od umiejętnego jej założenia, techniki umieszczenia wkładki, wieku, jak również od długości i prawidłowości jej użytkowania przez kobietę. Duże znaczenie ma również kształt, rodzaj oraz odpowiednie dobranie wkładki dla danej kobiety, a także skrupulatność przestrzegania zaleceń dotyczących stosowania tej metody. W zależności od rodzaju wkładki, jej skuteczność szacuje się na okres 5 ? 7 lat. Okres działania antykoncepcyjnego podawany jest przez producenta w ulotce informacyjnej dołączonej do opakowania. W porównaniu z innymi (prócz hormonalnej) metodami zapobiegania niechcianej ciąży cechuje się ona stosunkowo dużą skutecznością. Wskaźnik Pearla (liczba niepożądanych ciąż/100 kobiet stosujących tę metodę), w zależności od rodzaju stosowanej wkładki wynosi około 0,6 ? 0,8. Dla wkładek uwalniających hormony wskaźnik Pearla jest znacznie korzystniejszy i wynosi 0,1 ? 0,2.

Zalety:
Podstawową zaletą wkładki antykoncepcyjnej jest jej duża skuteczność. Nie wymaga od kobiety systematyczności i dyscypliny, jak w przypadku doustnej antykoncepcji hormonalnej. Jest ona niewidoczna ?gołym okiem?, w przeciwieństwie do plastrów antykoncepcyjnych, a także daje kobietom dużą swobodę nie zaburzając aktywności seksualnej. Nie wykazuje niepożądanych działań ogólnoustrojowych i daje całkowitą odwracalność efektu antykoncepcyjnego. Wkładka antykoncepcyjna może być wyciągnięta w każdej chwili, bez względu na dzień trwania cyklu, a płodność powraca bezpośrednio po jej usunięciu. Czynność gonad oraz endometrium szybko powracają do stanu fizjologicznego. Wkładka zawierająca miedź oraz obojętna może być stosowana u kobiet karmiących piersią. Może być założona już w 6 tygodni po porodzie fizjologicznym bądź cięciu cesarskim. Nie bez znaczenia jest również koszt wkładki. Jest to jedna z teoretycznie najdroższych form antykoncepcji, jednak należy wziąć pod uwagę fakt, że decydując się na wkładkę wydatek jest jednorazowy, a zabezpieczenie zapewnione przez kilka lat. Wkładka uwalniająca lewonorgestrel zmniejsza objawy endometriozy, rzadziej tworzą się mięśniaki macicy, zmniejsza również utratę krwi miesiączkowej, przez co zwiększa poziom żelaza we krwi. Wykazuje także korzystny wpływ na krwawienia (zmniejsza je), zapobiega przerostom endometrium a także może być stosowana jako uzupełnienie w HTZ. Daje ona efekt nie tylko antykoncepcyjny, ale również terapeutyczno-leczniczy.

Działanie:
Główne działanie wkładki wewnątrzmacicznej uzależnione jest od jej rodzaju. Polega na blokowaniu zapłodnienia poprzez stwarzanie przeszkody dla plemników, upośledzeniu ich ruchliwości oraz wywołuje efekt antyimplantacyjny, czyli uniemożliwia ewentualne zagnieżdżenia się zapłodnionej komórki jajowej poprzez zmiany, jakie wywołuje w endometrium (błonie śluzowej macicy). Założona wkładka wywołuje wiele zmian w narządzie rodnym. Obserwuje się je zarówno na poziomie komórkowym, jak i biochemicznym. Po założeniu wkładki następuje znaczny wzrost poziomu leukocytów w błonie śluzowej macicy, a także w płynie macicznym i jajowodowym. Jest to typowa reakcja organizmu na tzw. ?ciało obce?. Reakcja ta ulega wzmocnieniu w przypadku wkładek zawierających miedź, wpływając tym samym na układy enzymatyczne oraz receptory hormonalne. Zawarta w tego typu wkładkach miedź jest także toksyczna zarówno dla samych plemników, jak i dla tworzącej się blastocysty oraz komórek jajowych. W pierwszym miesiącu od założenia wkładki z miedzią stężenie tego pierwiastka w jamie macicy osiąga wartości embriotoksyczne. Zawarte w wydzielinach dróg rodnych komórki zapalne zaburzają również transport plemników oraz zapłodnienie.

Nieco inaczej na drogi rodne wpływają wkładki uwalniające hormon. Z umieszczonego zbiornika zawierającego hormon zostaje on cyklicznie uwalniany do śluzówki jamy macicy. Najpopularniejszą wkładką jest wkładka uwalniająca lewonorgestrel. Zawiera ona niewielką dawkę hormonu, która działa wyłącznie w miejscu podania i powoduje, że śluzówka macicy przestaje reagować na estrogeny. Jednorazowo uwalniane jest 20 mikrogramów lewonorgestrelu na dobę. Hormon ten prócz hamowania owulacji (w około połowie przypadków), zmniejsza przepuszczalność śluzu szyjkowego dla plemników, powoduje zgrubienie śluzówki szyjki macicy, zmienia morfologię błony śluzowej macicy, zapobiega rozrastaniu się endometrium, a także blokuje receptory estragenowe oraz progesteronowe. Pobudza także produkcję glikodeliny A, która uniemożliwia połączenie plemnika z komórką jajową.źrodło:
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post