ForumMedyczne.edu.pl

Kodeks Etyki Lekarskiej. Odcinek 29: Tajemnica lekarska i jej znaczenie nawet po śmierci chorego
18.01.2016
dr n. hum. Marek Olejniczak, Zakład Etyki, Gdański Uniwersytet Medyczny
Skróty: KEL - Kodeks Etyki Lekarskiej

Olejniczak M.: Kodeks Etyki Lekarskiej: odcinek 29: tajemnica lekarska i jej znaczenie nawet po śmierci chorego. Med. Prakt., 2015; 12: 124–126

Art. 23. Lekarz ma obowiązek zachowania tajemnicy lekarskiej. Tajemnicą są objęte wiadomości o pacjencie i jego otoczeniu uzyskane przez lekarza w związku z wykonywanymi czynnościami zawodowymi. Śmierć chorego nie zwalnia od obowiązku dochowania tajemnicy lekarskiej.
Art. 24. Nie jest naruszeniem tajemnicy lekarskiej przekazanie informacji o stanie zdrowia pacjenta innemu lekarzowi, jeżeli jest to niezbędne dla dalszego leczenia lub wydania orzeczenia o stanie zdrowia pacjenta.

Co w przypadku kiedy pacjent nie chce aby informować kogokolwiek z najbliższej rodziny o swoich stanie zdrowie (np. żonę / męża)?
Co w sytuacji jeśli pacjent nie będzie w stanie podjąć decyzji o dalszym leczeniu np. operacji. Czy wtedy lekarz podejmuje decyzje czy zwraca się do najbliższej rodziny pomimo, że pacjent zakazał ich informowania?

kruczonska pisze:Co w przypadku kiedy pacjent nie chce aby informować kogokolwiek z najbliższej rodziny o swoich stanie zdrowie (np. żonę / męża)?

to nie będą informowani

kruczonska pisze:Co w sytuacji jeśli pacjent nie będzie w stanie podjąć decyzji o dalszym leczeniu np. operacji.

Tu jest problem szerszy i zależny od pacjentów wymienionych w ustawie a tych jest kilka.
W tym pytani można zastosować upoważnienie ustawowe.Zgodnie z prawem

lekarz jest upoważniony do działania bez zgody przedstawiciela ustawowego albo zgody sądu opiekuńczego, gdy zwłoka spowodowana postępowaniem w sprawie uzyskania zgody groziłaby pacjentowi utratą życia, ciężkim uszkodzeniem ciała lub ciężkim rozstrojem zdrowia.

dotyczy to również stanu w trakcie operacji

"jeżeli lekarz operujący stwierdzi po otwarciu jamy brzusznej inny stan rzeczy, niż wynikał z badań klinicznych, może on w pewnych wypadkach przekroczyć zakres zgody udzielony przez pacjenta.

Powyższe ustalenia reguluje
art. 19 ust. 1 pkt 3 ustawy z 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. nr 91, poz. 408 z późn. zm.) oraz art. 32 ust. 1 ustawy z 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza (Dz. U. z 1997 r. nr 28, poz. 152 z późn. zm.; dalej - ustawa).
Również wyrok SN z 29 grudnia 1969 r. (sygn. akt II CR 551/69)