Zapalenie kaletki łokciowej

Rozpoznanie, leczenie, zabiegi-operacje chirurgiczne, transplantologia, korekcji nosa i piersi, liposukcja i lifting. leczenie żylaków nóg
admin. med.

Zapalenie kaletki łokciowej

Post autor: admin. med. »

Kaletka łokciowa znajduje się z tyłu łokcia, bezpośrednio pod skórą na warstwie ścięgien mięśni prostowników łokcia przyczepiających się do wyrostka łokciowego. Jej funkcją jest poprawa ślizgu (zmniejszenie tarcia) tkanek tej okolicy. Jednak jej powierzchowne położenie czyni ją podatną na urazy i infekcje. Zdrowa kaletka jest przestrzenią zbudowaną z błony maziowej produkującej płyn do jej wnętrza. Jej tkanka i płyn są tak cienkie, że bez obecności patologii nie można jej wybadać manualnie. Kiedy jednak dojdzie do jej podrażnienia, wypełnia się płynem co manifestuje się wyraźnym, lokalnym obrzękiem.

Zapalenie kaletki łokciowej jest dość powszechną dolegliwością, choć dokładne badania epidemiologiczne nie zostały wykonane. Ze względu na swoją etiologię zapalenia można podzielić na aseptyczne (niebakteryjne) i septyczne (bakteryjne). Szacuje się, że zapalenia niebakteryjne kaletki łokciowej stanowią 2/3 wszystkich jej zapaleń. Częstość pojawiania się przypadków o etiologii bakteryjnej wynosi około 10/100 000/rok (Kanada) i zdecydowanie częściej występuje u mężczyzn.

Przyczyny zapalenia to najczęściej:
- uraz (upadek z podparciem na łokciu, stłuczenie);
- mikrourazy – podparcie podczas pisania, sporty kontaktowe (zapasy, jujitsu);
- skaleczenie, rana w okolicy łokcia (bakteryjne);
- inne (układowe).

Głównym objawem zapalenia kaletki łokciowej jest obrzęk. Jest on wyraźnie ograniczony, występuje w tylnej okolicy łokcia i kształtem przypomina kurze jajo. Może on być bolesny lub bezbolesny. Tkliwość podczas badania manualnego jest obecna częściej w zapaleniach bakteryjnych. Wiedząc o tym, należy dokładnie wypytać pacjenta o urazy i początek dolegliwości. Stan zapalny bakteryjny w większości przypadków skojarzony jest z wcześniejszymi skaleczeniami okolicy kaletki, które stają się wrotami infekcji. Charakterystyczne jest to, że pacjent nie przypomina sobie znacznego urazu, który mógłby doprowadzić do patologii. Dodatkowo podczas zakażenia, w okolicy mogą pojawić się zmiany skórne, również zapalne. Zwykle widoczne jest zaczerwienienie, obrzęk, obecny jest ból miejscowy. Często stan ogólny pacjenta ulega pogorszeniu (gorczyczka, dreszcze). Rozpoznanie zapalenia infekcyjnego przed podjęciem leczenia jest kluczowe ze względu na wskazania do farmakoterapii (septyczne – antybiotyk, aseptyczne – leki przeciwzapalne). W przypadkach wątpliwych, przed zastosowaniem leczenia powinno się przebadać płyn pobrany z kaletki podczas punkcji. W przypadku infekcji, przedwczesne zaaplikowanie sterydu w okolicę zapalenia może mieć negatywne skutki.

Podczas badania ruchomości łokcia zwykle nie ma ograniczeń. Ruchom czynnym i biernym nie towarzyszy ból. Niewielkie zaburzenie ruchomości pod koniec zgięcia w wyniku bólu może być wynikiem kompresji opuchniętej kaletki. Jeśli pojawiają się wyraźne ograniczenia, w szczególności jednak z bólem, to oznaczać to może, że patologia dotyczy samego stawu (zapalenie, złamanie, inne) i wymaga dalszego badania.

W przypadku przewlekłych dolegliwości lub lokalnego podrażnienia kaletki obrzęk nie musi być tak wyraźny. Wyczuwalne mogą (ale nie muszą) być niewielkie zgrubienia w tkance podskórnej na poziomie tylnej części łokcia. W takiej sytuacji pacjent zgłasza dolegliwości niestałe, podczas podpierania się na łokciu, przy pewnym ustawieniu, pojawia się ostry, piekący ból. Jest to wynik kompresji podrażnionej kaletki na tkance kostnej. Najczęściej dotyczy to pacjentów z przeciążeniami wynikającymi z podporów na łokciach (mikrourazy).

Zapalenie kaletki łokciowej może również pojawić się na przebiegu wielu chorób reumatoidalnych, autoimmunologicznych. W tym kontekście, w celu wykluczenia procesu układowego, ważny jest wywiad rodzinny, zbadanie innych stawów, zmian skórnych, guzków reumatoidalnych oraz innych symptomów.
Przy rozpoznaniu przydatne są badania krwi, dzięki którym można określić charakter patologii (septyczna, zapalna-pourazowa, reumatoidalna). Podstawowym badaniem obrazowym jest USG, które z łatwością potwierdzi obecność płynu w kaletce i wykluczy inne patologie (np.: cystę maziówkową). W celu wykluczenia złamań wykonuje się badanie RTG. Badanie rezonansem magnetycznym stosuje się tylko w sytuacjach wątpliwych, w celu określenia charakteru płynu, tkanek.

Leczeniem z wyboru jest punkcja, w czasie której ewakuuje się płyn z przestrzeni kaletki. W przypadkach aseptycznych zwykle wystarcza jedna lub dwie i dodatkowe zabiegi fizjoterapeutyczne. W przypadkach infekcyjnych punkcję stosuje się częściej, a leczenie oparte jest na odpowiednio dobranych antybiotykach.
Przy zapaleniach aseptycznych leczenie zachowawcze obejmuje, poza punkcją, ćwiczenia, techniki mobilizacyjne oraz całą gamę zabiegów fizykoterapeutycznych. Dodatkowo stosuje się chłodzenie (pacjent we własnym zakresie), odciążenie kończyny (unikanie podparć i prowokacji bólu), opaskę uciskową (po punkcji). W przypadkach urazowych można nie wykonywać punkcji i zobaczyć jak będzie postępować leczenie. Zwykle obrzęk wycofuje się w ciągu kilku tygodni. W przypadkach bólowych i dużego obrzęku można zastosować iniekcję sterydową, ale tylko w przypadku zapaleń aseptycznych. Po ostrzyknięciu może pojawić się nasilenie objawów, jeśli steryd zacznie działać po kilku dniach, a wcześniej przestanie działać środek znieczulający. Pacjent musi być o tym poinformowany na wypadek, gdyby taka sytuacja faktycznie zaistniała.

Leczenie chirurgiczne stosuje się w przypadkach opornych na leczenie. Pierwszym z wariantów jest drenaż kaletki, nieco inny niż podczas punkcji. W tym wypadku wykonuje się nacięcie skóry i kaletki oraz zakłada się dren, którym wypływa płyn z kaletki.

Jeśli zapalenia kaletki nawracają, usuwa się ją. Po kilku do kilkunastu dni odrasta ona w formie nieprzerośniętej. Podczas operacji chirurg nie wchodzi do jamy stawu łokciowego ze względu na to, że kaletka jest strukturą powierzchowną. Zabieg ten, mimo iż technicznie nie jest skomplikowany, stosuje się w ostateczności.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post