Indapen. Lek moczopędny i obniżający ciśnienie tętnicze

Leki, wskazania, działanie, skutki uboczne, interakcje leków.Leki zalecane do leczenia.Środki spożywcze bezglutenowe
admin. med.

Indapen. Lek moczopędny i obniżający ciśnienie tętnicze

Post autor: admin. med. »

Co zawiera i jak działa Indapen?
Substancją czynną preparatu jest indapamid. Jest to substancja o umiarkowanym działaniu moczopędnym, powodująca zwiększenie objętości wydalanego moczu. Indapamid jest związkiem chemicznym z grupy sulfonamidów o właściwościach zbliżonych do tiazydowych leków moczopędnych. Podobnie jak diuretyki tiazydowe, powoduje zahamowanie zwrotnego transportu jonów sodu w kanalikach nerkowych, co skutkuje nasileniem wydalania sodu z moczem i zwiększeniem objętości wydalanej wody. Zwiększonemu wydalaniu sodu towarzyszy zwiększone wydalanie chloru i potasu. Zmniejsza się natomiast wydalanie wapnia. Działanie indapamidu prowadzi także do rozszerzenia naczyń krwionośnych i zmniejszenia oporu naczyniowego. Lek stosowany jest w leczeniu nadciśnienia tętniczego.

Kiedy stosować Indapen?
Preparat jest wskazany w leczeniu nadciśnienia tętniczego samoistnego.

Kiedy nie stosować tego preparatu?
Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na inne sulfonamidy. Nie możesz także stosować preparatu jeżeli występuje u Ciebie:
· ciężka niewydolność nerek, bezmocz
· ciężkie zaburzenia czynności wątroby
· encefalopatia wątrobowa
· hipokaliemia (zmniejszenie stężenia potasu we krwi).
Preparatu nie wolno stosować w ciąży o ile w opinii lekarza nie jest to bezwzględnie konieczne. Preparat jest przeciwwskazany w okresie karmienia piersią.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Indapen?
Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
Należy zachować ostrożność u chorych z zaburzeniami czynności wątroby, ponieważ leki moczopędne mogą przyspieszać rozwój encefalopatii wątrobowej (zaburzenia czynności mózgu na skutek zaburzeń czynności wątroby). W przypadku wystąpienia objawów encefalopatii wątrobowej należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem; konieczne jest natychmiastowe zaprzestanie stosowania preparatu.
Preparat, podobnie jak inne leki moczopędne, może zaburzać równowagę wodno-elektrolitową i powodować niedobory sodu, potasu, chloru. W okresie leczenia należy regularnie kontrolować stężenie tych jonów.
Preparat może powodować hiponatremię (zmniejszenie stężenia sodu we krwi). Lekarz zaleci kontrolę stężenia sodu we krwi przed rozpoczęciem stosowania leku a także regularne badania jego stężenia w trakcie leczenia. Ryzyko hiponatremii jest zwiększone u osób w podeszłym wieku, oraz u osób ze stwierdzoną marskością wątroby i w tej grupie chorych stężenie sodu należy kontrolować częściej.
Stosowanie preparatu jest związane z ryzykiem wystąpienia hipokaliemii (zmniejszenia stężenia potasu we krwi). Szczególnie narażone są osoby, u których występuje marskość wątroby, wodobrzusze i obrzęki, osoby w podeszłym wieku, niedożywione, stosujące równolegle wiele leków, z chorobą niedokrwienną serca oraz z niewydolnością serca. Hipokaliemia może być przyczyną poważnych zaburzeń rytmu serca (w tym zaburzeń typu torsades de pointes) oraz może zwiększać ryzyko toksycznego działania na serce glikozydów naparstnicy. W grupie zwiększonego ryzyka wymienionych zaburzeń znajdują się szczególnie chorzy z wydłużonym odstępem QT w zapisie EKG. W okresie stosowania preparatu należy regularnie kontrolować stężenie potasu we krwi.
Preparat zmniejsza wydalanie wapnia w moczu i może powodować nieznaczne zwiększenie stężenia wapnia we krwi (hiperkalcemię). Znaczna hiperkalcemia może być skutkiem nierozpoznanej nadczynności przytarczyc. W takim przypadku należy wykonać badania oceniające czynność przytarczyc. Przed wykonaniem badań czynnościowych przytarczyc należy przerwać stosowanie preparatu (wyłącznie po wcześniejszej konsultacji z lekarzem).
W okresie stosowania preparatu chorzy na cukrzycę powinni zachować ostrożność i monitorować stężenie glukozy. Indapamid może zmniejszyć skuteczność doustnych leków przeciwcukrzycowych oraz insuliny i może być konieczne dostosowanie ich dawkowania przez lekarza.
Preparat może powodować zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi i zwiększenie częstości napadów dny moczanowej.
Preparat jest w pełni skuteczny jeżeli czynność nerek jest prawidłowa lub nieznacznie zaburzona.
Na początku leczenia może wystąpić przemijająca niewydolność nerek (zwiększenie stężenia kreatyniny i mocznika we krwi). U osób z zaburzoną czynnością nerek może to spowodować dalsze pogorszenie już istniejących zaburzeń. U osób z prawidłową czynnością nerek nie powoduje to dalszych konsekwencji.
Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:
­ --preparat zawiera substancję, która może powodować fałszywie dodatnie wyniki testów antydopingowych (informacja dla sportowców).

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Preparat może powodować działania niepożądane związane z obniżeniem ciśnienia tętniczego (zawroty głowy, zaburzenia widzenia), które mogą upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń i maszyn. Należy zachować ostrożność, zwłaszcza na początku leczenia, oraz jeżeli równolegle stosowane są inne leki przeciwnadciśnieniowe.

Dawkowanie preparatu Indapen
Preparat ma postać tabletek powlekanych. Przeznaczony jest do stosowania doustnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem. Lekarz indywidualnie ustali dawkowanie w zależności od stanu chorego i jego reakcji na leczenie. Zwykle stosuje się:
Dorośli:
1 tabletka (2,5 mg) 1 raz na dobę, rano.
U chorych w podeszłym wieku nie ma konieczności dostosowywania dawkowania; należy jednak zachować ostrożność.
Nie należy stosować preparatu u dzieci.

Czy można stosować Indapen w okresie ciąży i karmienia piersią?
W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Preparatu nie wolno stosować w ciąży o ile w opinii lekarza nie jest to bezwzględnie konieczne. Tylko lekarz może ocenić stosunek ryzyka do korzyści w Twoim przypadku.
Nie wolno stosować preparatu w celu leczenia fizjologicznych obrzęków, występujących w czasie ciąży!
Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w okresie karmienia piersią.

Czy mogę stosować równolegle inne preparaty?
Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.
Nie należy stosować preparatu równolegle z litem. Preparat zwiększa stężenie litu we krwi i ryzyko jego toksycznego działania. Nie zaleca się równoległego stosowania soli litu, a w razie konieczności takiego leczenia skojarzonego należy kontrolować stężenie litu we krwi; w razie potrzeby lekarz dostosuje dawkowanie litu.
Z powodu ryzyka wystąpienia poważnych zaburzeń rytmu serca typu torsade de pointes należy zachować ostrożność, jeżeli preparat jest stosowany równolegle z niżej wymienionymi lekami:
· leki przeciwarytmiczne klasy Ia i III (jak np. chinidyna, hydrochinidyna, dizopiramid, amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid)
· niektóre leki przeciwpsychotyczne: pochodne fenotiazyny (chlorpromazyna, cyjamemazyna, lewomepromazyna, tiorydazyna, trifluoperazyna), benzamidy (amisulpiryd, sulpiryd, sultopryd, tiapryd), pochodne butyrofenonu (droperydol, haloperydol)
· inne leki: beprydyl, cyzapryd, dyfemanil, erytromycyna (dożylnie), halofantryna, mizolastyna, pentamidyna, sparfloksacyna, moksyfloksacyna, winkamina (dożylnie).
Jeżeli konieczne jest stosowanie powyższych leków należy kontrolować stężenie potasu i uzupełniać jego ewentualne niedobory. Należy kontrolować stężenie elektrolitów oraz wykonywać badania EKG. Hipokaliemia (zmniejszenie stężenia potasu) zwiększa ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca typu torsade de pointes. Jeżeli występuje hipokaliemia nie należy stosować leków zwiększających ryzyko tych zaburzeń równolegle z indapamidem.
Należy zachować ostrożność, jeżeli preparat jest stosowany równolegle z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (np. kwas acetylosalicylowy, ibuprofen) lub dużymi dawkami salicylanów – leki te mogą osłabiać przeciwnadciśnieniowe działanie preparatu oraz powodować zaburzenia czynności nerek i ryzyko niewydolności nerek. Należy kontrolować stan nawodnienia i czynność nerek.
Równoległe stosowanie preparatu z mineralo- i glikokortykosteroidami, tetrakozaktydem, amfoterycyną B, lekami przeczyszczającymi może zwiększać ryzyko hipokaliemii i nasilać ją (zmniejszenie stężenia potasu we krwi). Należy monitorować stężenie potasu we krwi, zwłaszcza podczas równoległego stosowania glikozydów naparstnicy Nie należy stosować leków przeczyszczających osmotycznie czynnych (np. laktuloza).
Preparat może powodować hipokaliemię, która nasila toksyczność glikozydów nasercowych. U chorych stosujących glikozydy nasercowe należy zachować ostrożność i kontrolować stężenie potasu oraz wykonywać badania EKG.
Jeżeli preparat stosowany jest równolegle z lekami przeciwnadciśnieniowymi lub innymi lekami mogącymi obniżać ciśnienie tętnicze (niektóre leki przeciwdepresyjne, nasenne, uspokajające, neuroleptyki, barbiturany, opioidy, baklofen) może wystąpić nasilenie działania przeciwnadciśnieniowego oraz ortostatyczne spadki ciśnienia tętniczego. Należy zachować ostrożność i kontrolować czynność nerek oraz stan nawodnienia.
Równoległe stosowanie preparatu z inhibitorami konwertazy angiotensyny (ACE) powoduje ryzyko nagłego obniżenia ciśnienia tętniczego oraz ryzyko ostrej niewydolności nerek (jeżeli równolegle występuje niedobór sodu, szczególnie u chorych ze zwężeniem tętnicy nerkowej). Ponieważ wcześniejsze leczenie diuretyczne może spowodować niedobór sodu lekarz zaleci:
· zaprzestanie stosowania leku moczopędnego na 3 dni przed rozpoczęciem stosowania inhibitorów ACE, a następnie, jeżeli to konieczne, powrót do przyjmowania leku moczopędnego nieoszczędzającego potasu
lub
· rozpoczęcie leczenia inhibitorami ACE od małych dawek, a następnie stopniowe ich zwiększanie.
W przypadku zastoinowej niewydolności serca lekarz rozpocznie leczenie od małych dawek inhibitorów ACE, zwykle po zmniejszeniu dawki leku moczopędnego o ile jest to możliwe. We wszystkich przypadkach lekarz zaleci monitorowanie czynności nerek (stężenia kreatyniny) przez pierwsze tygodnie leczenia inhibitorami ACE.
Należy zachować ostrożność, jeżeli preparat jest stosowany równolegle z:
· lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas (amiloryd, spironolakton, triamteren) – ryzyko hiperkaliemii (szczególnie u chorych na cukrzycę lub z niewydolnością nerek); należy kontrolować stężenie potasu
· metforminą – ryzyko kwasicy mleczanowej (nie należy stosować metforminy, jeżeli stężenie kreatyniny przekroczy 12mg/l u kobiet lub 15 mg/l u mężczyzn
· środkami kontrastowymi zawierającymi jod – ryzyko rozwoju ostrej niewydolności nerek; przed zastosowaniem takich środków kontrastujących należy zapewnić odpowiednie nawodnienie chorego
· solami wapnia – ryzyko hiperkalcemii
· cyklosporyną, takrolimusem – ryzyko zwiększenia stężenia kreatyniny we krwi
· kortykosteroidy, tetrakozaktyd (stosowany ogólnie) – osłabienie działania przeciwnadciśnieniowego indapamidu.

Jakie działania niepożądane mogą wystąpić?
Jak każdy lek, również Indapen, może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Często możliwe reakcje nadwrażliwości (wysypka grudkowo-plamista). Niezbyt często możliwe: nudności, plamica. Rzadko: zawroty i bóle głowy, uczucie zmęczenia, uczucie drętwienia lub mrowienia (parestezje), wymioty, suchość w ustach, zaparcia. Bardzo rzadko: zaburzenia hematologiczne (niedokrwistość, zmniejszenie liczby krwinek białych [leukopenia], znaczne zmniejszenie liczby granulocytów [agranulocytoza], zmniejszenie liczby płytek krwi [małopłytkowość]), zaburzenia czynności serca (zaburzenia rytmu serca, zmiany w EKG), niedociśnienie tętnicze (w tym ortostatyczne), hiperkalcemia, zapalenie trzustki, niewydolność nerek, zaburzenia czynności wątroby, reakcje anafilaktyczne, obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka, martwica toksyczna rozpływna, zespół Stevensa i Johnsona. Możliwe są także działania niepożądane, dla których nie określono częstości ich występowania: nasilenie objawów współistniejącego tocznia rumieniowatego układowego, nadwrażliwość na światło, encefalopatia wątrobowa, hipokaliemia, hiponatremia, zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi (napady dny moczanowej), hiperglikemia (zwiększenie stężenia glukozy).
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post