Złamanie obojczyka

Rozpoznanie, leczenie, zabiegi-operacje chirurgiczne, transplantologia, korekcji nosa i piersi, liposukcja i lifting. leczenie żylaków nóg
admin. med.

Złamanie obojczyka

Post autor: admin. med. »

Złamanie obojczyka najczęściej powstaje jako uraz pośredni spowodowany upadkiem na wyciągniętą rękę lub bark. Ten typ urazu jest stosunkowo częsty u noworodków podczas porodu. W miejscu złamania kości pojawia się ból, obrzęk, trudno unieść rękę. Po tym, jak obrzęk ustąpił, można wyczuć złamanie przez skórę. Pacjent może mieć mdłości, zawroty głowy i tak zwane mroczki przed oczami. Pęknięcie kości następuje przeważnie w miejscu, w którym obojczyk wygina się do przodu. Rzadko dochodzi do uszkodzenia splotu barkowego i tętnicy podobojczykowej.

1. Powikłania po złamaniu obojczyka

Jak przy każdym złamaniu, należy liczyć się z ryzykiem powikłań. Możliwe są wymienione wcześniej uszkodzenia splotu barkowego lub tętnicy podobojczykowej. Ten drugi uraz stanowi realne zagrożenie dla życia pacjenta, ponieważ odłamki kości mogą wywołać krwotok wewnętrzny.

Prognoza dla pacjenta dotycząca czasu zrostu kości jest uzależniona od wieku, stanu zdrowia, stopnia złożoności złamania i jego lokalizacji. Dorośli muszą przygotować się na minimum 3-4 tygodnie unieruchomienia kości. W tym okresie zaczyna się proces gojenia. Nastolatki potrzebują niewiele mniej czasu na zrost kości, a dzieci takie same efekty osiągają w ciągu dwóch tygodni. Potem nastepuje rehabilitacja po złamaniu obojczyka. Zaczyna się ona od ćwiczeń pasywnych, następnie pacjent przechodzi do ćwiczeń aktywnych.

Pełne zrośnięcie kości ma miejsce zwykle po 16 tygodniach u dorosłych i po niewiele krótszym okresie u dzieci i młodzieży. Pacjenci, którzy przeszli rehabilitację, w ciągu 6-9 tygodni osiągają ponad 85% zakres ruchu, a do roku po złamaniu wracają do pełni sił. Przez kilka miesięcy po złamaniu możliwe jest wyczuwanie guza pod skórą w miejscu urazu. Jest to naturalne zjawisko, którym nie warto się przejmować.

2. Diagnostyka i leczenie złamanego obojczyka

Złamanie obojczyka wymaga unieruchomienia, które nie pozwoli przesuwać się odłamkom. Rękę należy podwiesić na temblaku lub obandażować zgiętą kończynę w łokciu do tułowia. W leczeniu stosuje się opatrunek ósemkowy (plecakowy) przez 4-5 tygodni.
zlamanie-obojczyka-widoczne-na-zdjeciu-rentgenowskim.jpg
Złamanie obojczyka - RTG Na zdjęciu rentgenowskim widać miejsce złamania kości obojczykowej
Przez ten czas kość zrasta się. U ponad 90% pacjentów ze złamanym obojczykiem takie bezoperacyjne leczenie kończy się sukcesem. Czasami jednak konieczna jest interwencja chirurga. Operacja jest niezbędna, gdy doszło do złamania w kilku miejscach, gdy obojczyk jest wysunięty do przodu, przy złamaniu otwartym, w przypadku uszkodzenia nerwów, a także gdy po kilku miesiącach od złamania kość obojczyka pozostaje niezrośnięta.

Standardową metodą diagnozowania złamania obojczyka jest wykonanie zdjęcia rentgenowskiego, jednak w przypadku dzieci bardziej efektywna może być tomografia komputerowa. Ponadto lekarz sprawdza, czy nerwy i naczynia krwionośne nie uległy uszkodzeniu. Takie obrażenia są rzadkie, ale warto upewnić się, ponieważ wymagają one interwencji lekarskiej.

Jak żyć po złamaniu obojczyka? Należy pamiętać, że przez około 12 tygodni konieczne jest zachowanie ostrożności. Ból ustępuje w ciągu kilku tygodni od urazu, ale warto traktować go jak swego rodzaju drogowskaz. Jeśli pacjent odczuwa dyskomfort i dolegliwości bólowe, na przykład podczas kierowania samochodem, powinien na jakiś czas zrezygnować z tej czynności. Stopniowo można wracać do pełnej aktywności w życiu codziennym.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post