Cardilopin. Nadciśnienie, choroba niedokrwienna serca, miże

Leki, wskazania, działanie, skutki uboczne, interakcje leków.Leki zalecane do leczenia.Środki spożywcze bezglutenowe
admin. med.

Cardilopin. Nadciśnienie, choroba niedokrwienna serca, miże

Post autor: admin. med. »

Cardilopin. Nadciśnienie, choroba niedokrwienna serca, miże być stosowanych m.in dla chorych na cukrzycę
Działanie:

Lek obniżający ciśnienie tętnicze krwi. Zawiera amlodypinę, będącą długodziałającym blokerem kanału wapniowego. Cardilopin rozszerza tętniczki, również obwodowe, powodując zmniejszenie ich oporu naczyniowego oraz zmniejszenie obciążenia następczego serca. Amlodypina rozszerza tętnice i tętniczki wieńcowe w ukrwionych prawidłowo oraz w niedokrwionych obszarach mięśnia sercowego. Zmniejsza zużycie energii i zapotrzebowanie włókien sercowych na tlen. U pacjentów z niedokrwieniem mięśnia sercowego oraz z dolegliwościami bólowymi w klatce piersiowej pochodzenia sercowego korzystne działanie leku polega przede wszystkim na zapobieganiu nadmiernemu obciążeniu serca. Preparat Cardilopin nie wpływa na przewodzenie bodźców oraz na kurczliwość mięśnia sercowego. Lek ten poprzez działanie na receptory lipidowe zapobiega miażdżycy. Jednorazowa dawka dobowa leku powoduje obniżenie ciśnienia krwi trwające nawet do 24 h. Cardilopin działa dopiero po kilku godzinach od podania, dlatego nie jest on wskazany do leczenia ostrych napadów dławicy piersiowej. U chorych z nadciśnieniem tętniczym amlodypina podawana raz dziennie powoduje istotne klinicznie obniżenie ciśnienia tętniczego, zarówno w pozycji stojącej jak i leżącej. U osób z chorobą wieńcową amlodypina wydłuża łączny czas wykonywanego wysiłku, skraca czas do pojawienia się bólu dławicowego oraz zmniejsza częstość napadów dławicowych. Po doustnym podaniu wchłania się dość powoli, lecz prawie całkowicie, z przewodu pokarmowego. Preparat jest metabolizowany w wątrobie, a wydalany z moczem i kałem. Maksymalne stężenie amlodypiny we krwi występuje po upływie 6-12 h po podaniu. Cardilopin jest dobrze tolerowany przez ludzi w podeszłym wieku.
Wskazania:

Nadciśnienie tętnicze łagodne i umiarkowane w monoterapii lub w leczeniu skojarzonym z innymi lekami stosowanymi w terapii nadciśnienia tętniczego. Choroba niedokrwienna serca w monoterapii lub w leczeniu skojarzonym z nitratami lub beta-adrenolitykami, stabilna choroba wieńcowa, angina Prinzmetala. Preparat Cardilopin może być bezpiecznie stosowany u osób chorujących na cukrzycę, dnę moczanową i astmę oskrzelową.
Przeciwwskazania:

Uczulenie na składniki preparatu Cardilopin lub inne podobne związki pochodne. Nagłe i ostre ataki dusznicy bolesnej (silny ból w klatce piersiowej, tuż za mostkiem), ciąża oraz okres karmienia piersią. Nie zaleca się podawania dzieciom i młodzieży poniżej 18 rż. Należy podawać ostrożnie u osób z upośledzoną czynnością wątroby.
Działania uboczne:

Objawy niepożądane występują zwykle sporadycznie, są przejściowe i zazwyczaj nie wymagają odstawienia leku. Dość często mogą pojawić się obrzęki, bóle głowy, zaczerwienienie twarzy, zmęczenie, osłabienie, kołatanie serca. Rzadziej mogą wystąpić zmiany nastroju, niedociśnienie, bóle zamostkowe, bradykardia, tachykardia, zaparcie, biegunka, bóle stawów, bezsenność, świąd i wysypka skórna, przerost dziąseł, bóle brzucha, bóle mięśni, częstsze oddawanie moczu, zaburzenia widzenia. W przypadku przedawkowania preparatu najważniejszym, a zarazem najbardziej niebezpiecznym objawem jest nadmierne rozszerzenie tętnic i tętniczek obwodowych z możliwością wystąpienia nadmiernego i długotrwałego niedociśnienia. W takim przypadku skuteczne może być płukanie żołądka, ze względu na powolne wchłanianie się amlodypiny. Nadmierny spadek ciśnienia krwi (niedociśnienie), spowodowane przedawkowaniem preparatu, wymaga natychmiastowego zastosowania leków podtrzymujących układ krążenia krwi (powodujących wzrost ciśnienia krwi).
Interakcje:

Amlodypina zawarta w preparacie Cardilopin może być bezpiecznie łączona z tiazydowymi lekami moczopędnymi, z alfa- oraz beta-adrenolitykami, inhibitorami konwertazy angiotensyny, azotanami lub nitrogliceryną, niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, antybiotykami i doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi. Preparat nie wpływa istotnie na sposób działania alkoholu na organizm oraz na wiązanie digoksyny, warfaryny, fenytoiny czy indometacyny przez białka znajdujące się w osoczu krwi. Mimo braku istotnych interakcji z innymi substancjami zawsze należy poinformować lekarza o każdymi innym stosowanym preparacie.
Dawkowanie:

Lek podaje się osobom dorosłym. W początkowym okresie leczenia stosuje się zazwyczaj 5 mg raz na dobę, w nadciśnieniu tętniczym oraz w dławicy piersiowej stosuje się dawki od 2,5 do 10 mg/d. Należy zwrócić szczególną uwagę na modyfikację dawki u osób z chorobami i niewydolnością wątroby. Podaje się wówczas 2,5-5 mg/d. i dawka ta zapewnia na ogół pożądany efekt leczenia. U osób z niską masą ciała lub w podeszłym wieku dawka początkowa wynosi zwykle 2,5 mg/d. Spożywanie pokarmu podczas przyjmowania leku nie upośledza jego wchłaniania. U pacjentów z niewydolnością nerek nie jest wymagana zmiana dawkowania preparatu.
Uwagi:

Amlodypiny nie da się usunąć z organizmu na drodze dializy. Preparatu nie należy stosować podczas karmienia piersią, a w czasie ciąży może być podawany wyłącznie w wyjątkowych okolicznościach, jeśli tak zaleci lekarz prowadzący. Leku nie należy podawać dzieciom oraz młodzieży do lat 18. Dotychczas nie stwierdzono, by amlodypina w jakikolwiek sposób ograniczała zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych, jednak należy zachować ostrożność.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post