Różne dysfunkcje a leczenie ruchem

Rozpoznawanie, profilaktyka i leczenie chorób wewnętrznych, choroby wieku starszego, choroby zakaźne, układu oddechowego, diabetologia, alergie.
admin. med.

Różne dysfunkcje a leczenie ruchem

Post autor: admin. med. »

Leczenie ruchem osób w starszym wieku z różnymi dysfunkcjami
dr hab. prof. nadzw. Marek Żak
Kierownik Zakładu Rehabilitacji w Reumatologii i Geriatrii, Katedra Rehabilitacji Klinicznej, Akademia Wychowania Fizycznego w Krakowie
Artykuł ukazał się w biuletynie Geriatria 1/2016
Wstęp

Jak wynika z badań naukowych, ćwiczenia fizyczne stanowią ważny element procesu leczenia i usprawniania osób starszych. U osób starszych ćwiczenia wykorzystywane są w leczeniu chorób przewlekłych i w zapobieganiu ich następstwom. Zwiększa się również zapotrzebowanie na wiedzę z zakresu umiejętnego i skutecznego stosowania ćwiczeń w tej grupie wiekowej. Ta oparta na faktach naukowych wiedza oraz umiejętne jej wykorzystanie stanowi wyzwanie dla całego zespołu terapeutycznego pracującego z osobą starszą, a zwłaszcza dla lekarza, który stoi na czele tego zespołu.
Przyczyny utraty sprawności funkcjonalnej osób w starszym wieku

Choć przyczyny utraty sprawności funkcjonalneji niepełnosprawności wśród osób starszych są często wieloczynnikowe, w procesie tym największy udział mają choroby przewlekłe i ich następstwa. Wśród najczęściej występujących chorób przewlekłych ograniczających sprawność funkcjonalną w tej grupie wiekowej wymienia się choroby narządu ruchu, choroby układu krążenia i oddechowego, cukrzycę oraz stany po przebytych incydentach mózgowych. Jak pokazują badania naukowe, to właśnie u osób z tymi dysfunkcjami leczenie ruchem z wykorzystaniem ćwiczeń fizycznych daje najlepsze rezultaty.
Choroby narządu ruchu a ćwiczenia
Choroba zwyrodnieniowa stawów a ćwiczenia

Choroba zwyrodnieniowa stawów jest jedną z najczęściej występujących chorób przewlekłych wśród osób starszych – dotyczy ponad połowy osób po 65. roku życia. Do niedawna odradzano ćwiczenia w związku z chorobą zwyrodnieniową, gdyż istniały obawy, że mogą one zwiększyć ból i przyspieszyć destrukcję stawów, prowadząc do urazu. Jak wynika z oświadczenia wydanego wspólnie przez National Institutes of Health i American Geriatrics Society, ćwiczenia fizyczne są skuteczną metodą leczenia i usprawniania oraz zapobiegania konsekwencjom w przypadku choroby zwyrodnieniowej stawów. Według raportów zmniejszenie wydolności tlenowej powstałe wskutek bezczynności u pacjentów objętych badaniem zostało skutecznie poprawione dzięki programowi marszowemu, jeździe na rowerze stacjonarnym i ćwiczeniom w wodzie. Zwiększenie siły można również osiągnąć przez ćwiczenia z oporem o małej i dużej częstotliwości, z przewagą wyników na korzyść ćwiczeń o większej intensywności.

Co ciekawe, pozytywny efekt dostrzeżono zarówno u osób, które wykonywały program ćwiczeń grupowych, jak i u osób ćwiczących samodzielnie w domu. Wyniki badań wskazują, że wprowadzenie ćwiczeń fizycznych przyczynia się do zmniejszenia ograniczeń wynikających z choroby zwyrodnieniowej stawów. Można zatem przyjąć, że ćwiczenia u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów są bezpieczne, a odpowiednio prowadzone nie tylko nie nasilają odczuć bólowych, ale wręcz je łagodzą.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post