Sezonowe zaburzenia afektywne

Choroby obwodowego układu nerwowego i ośrodkowego układu nerwowego, Depresje i nerwice.
admin. med.

Sezonowe zaburzenia afektywne

Post autor: admin. med. »

Psycholog Arleta Balcerek
Zaburzenia afektywne, czyli zaburzenia nastroju mogą dotknąć każdego człowieka, bez względu na jego status materialny, wykształcenie, płeć czy pochodzenie. Zwykle ich pojawienie wiąże się z przeżyciem silnego stresu, który staje się wyzwalaczem zaburzenia. W takim przypadku nastrój może się znacząco obniżyć (depresja) lub podwyższyć (mania). Obie te zmiany są poważne i niosą ze sobą wiele problemów związanych z funkcjonowaniem społecznym. W przebiegu depresji mogą występować myśli i tendencje samobójcze.

Rozpoznawanie zaburzeń afektywnych

Myśli samobójcze mogą stanowić bezpośrednie zagrożenie dla osoby cierpiącej na obniżenie nastroju. Myśli samobójcze są także charakterystyczne dla przebiegu innych zaburzeń psychicznych, m.in. zaburzeń osobowości, zespołu abstynencyjnego, u osób uzależnionych od alkoholu, ale też w psychozach i kryzysach życiowych.

Diagnozę zaburzeń afektywnych musi przeprowadzić lekarz psychiatra. Depresja jest poważnym problemem, który objawia się przede wszystkim znacznym i trwałym obniżeniem nastroju. Innymi charakterystycznymi objawami są lęk, spowolnienie psychomotoryczne oraz objawy somatyczne.

Przez obniżenie nastroju można rozumieć pogorszenie się samopoczucia psychicznego oraz nasilenie takich emocji, jak smutek, niepokój, przygnębienie. Osoba cierpiąca na zaburzenia depresyjne wycofuje się z codziennych aktywności, staje się apatyczna i wyizolowana z otoczenia. Pojawia się też lęk, który może paraliżować i odbierać motywację do działania.

Występują także charakterystyczne spowolnienia ruchów oraz procesów poznawczych – trudności w zapamiętywaniu i przypominaniu sobie informacji, zaburzenia koncentracji uwagi oraz myślenia.
Rytm dobowy zostaje zaburzony, przez co osoba w depresji śpi nadmiernie lub ma problemy z zasypianiem i wypoczynkiem. Sen często nie jest regenerujący, stąd budząc się osoba taka wciąż odczuwa zmęczenie. Mogą pojawiać się również objawy somatyczne – bóle głowy, zmniejszenie apetytu i spadek masy ciała, wysychanie błon śluzowych, problemy trawienne.

Myśli samobójcze – towarzysze problemów psychicznych

W przebiegu zaburzeń psychicznych, oprócz objawów charakterystycznych, na podstawie których można dokonać diagnozy problemu, mogą występować także inne problemy. W depresji takim problemem są myśli i tendencje samobójcze.

Osoby cierpiące z powodu zaburzeń afektywnych przejawiają skłonność do odbierania przeszłości, teraźniejszości i przyszłości w ciemnych barwach. Ich przewidywania na przyszłość są zaciemnione przez zmianę nastroju. W takich sytuacjach mogą pojawiać się myśli samobójcze, które wiążą się z tworzeniem planów samobójczych i wprowadzaniem ich w realne działanie.

Ukierunkowanie swojego myślenia na tak drastyczne wyjście zazwyczaj wynika z zawężenia możliwości rozwiązań, które spowodowane jest przeżywaniem dużego stresu oraz negatywnym postrzeganiem świata. Samobójstwo wydaje się być jedynym skutecznym sposobem zmiany sytuacji, a co za tym idzie, także uwolnieniem się od przeżywanych problemów oraz cierpienia psychicznego. Takie myślenie może prowadzić do tworzenia planów samobójczych.

Ryzyko popełnienia samobójstwa u osób cierpiących na depresję
Myśli samobójcze są zawsze poważnym problemem i nie należy ich bagatelizować. W przypadku nakierowania myślenia na czyn samobójczy, osoba taka wymaga odpowiedniej pomocy. Brak reakcji z otoczenia może spowodować, że myśli zamienią się w plany, a plany w konkretne próby pozbawienia się życia.

Osobom cierpiącym na depresję, czy mającym problemy psychiczne mogące wywoływać myśli samobójcze, należy zapewniać odpowiednie wsparcie i pomoc specjalistyczną. Ryzyko popełnienia samobójstwa wzrasta wraz z pogłębianiem się problemów i brakiem reakcji z otoczenia.

Pomoc osobie przejawiającej myśli i tendencje samobójcze w przebiegu zaburzeń psychicznych
Zapewnienie odpowiedniej opieki osobie cierpiącej na depresję może pozwolić jej powracać do równowagi wewnętrznej w sprzyjających warunkach. Osoby, którym taka pomoc nie zostanie zapewniona są narażone na nasilanie się objawów i wycofywanie się z życia społecznego.

W przebiegu depresji, kiedy pojawiają się myśli samobójcze, pomoc jest szczególnie ważna. W zależności od indywidualnych potrzeb pacjenta, wsparcia ze strony bliskich osób oraz przebiegu zaburzenia mogą zostać wprowadzone różne formy pomocy specjalistycznej. Choremu, który ma zapewnioną odpowiednią opiekę i wsparcie ze strony najbliższych, łatwiej jest wracać do zdrowia. Natomiast osoby, u których zaburzenia przybierają bardzo ciężką postać, a pomoc otoczenia jest nikła mogą wymagać leczenia szpitalnego.

Pobyt w szpitalu psychiatrycznym najczęściej spowodowany jest wystąpieniem dużego ryzyka popełnienia przez pacjenta samobójstwa. W takich warunkach ma on zapewnioną całodobową pomoc oraz dostęp do terapii, a możliwość samobójstwa jest wyeliminowana. W przypadku depresji bardzo ważne jest odpowiednie dostosowanie metod leczenia – farmakoterapii i psychoterapii. Dzięki uczestnictwu w psychoterapii i stosowaniu leków w przebiegu depresji można zmniejszać ryzyko wystąpienia próby samobójczej i pomagać choremu zmieniać zaburzone schematy myślenia, które mogą wpływać na powstawanie myśli samobójczych.
źródło:medico-brain.pl
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post