Stanowisko w sprawie szczepień przeciwko HPV

Różne informacje,czasem dziwne a czasem bardzo interesujące, o badaniach medycznych
Asystentka

Stanowisko w sprawie szczepień przeciwko HPV

Post autor: Asystentka »

Podsumowanie stanowiska American Society of Clinical Oncology (ASCO) w sprawie szczepień przeciwko HPV
Opracował: lek. Maksymilian Kruczała
Konsultował: dr n. med. Andrzej Nowakowski, II Oddział Ginekologii Onkologicznej, Centrum Onkologii Ziemi Lubelskiej im. św. Jana z Dukli w Lublinie oraz Centralny Ośrodek Koordynujący Programy Profilaktyczne, Zakład Profilaktyki Nowotworów, Centrum Onkologii – Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie
Zobacz komentarz konsultanta.

Skróty: ASCO – American Society of Clinical Oncology, CDC – Centers for Disease Control and Prevention, FDA – Food and Drug Administration, HPV – ludzki wirus brodawczaka, WHO – World Health Organization

Wprowadzenie
W artykule podsumowano stanowisko American Society of Clinical Oncology (ASCO) w sprawie szczepień przeciwko wirusowi brodawczaka ludzkiego (human papilloma virus – HPV) stosowanych jako metoda profilaktyki przeciwnowotworowej.
Dane epidemiologiczne

1. W skali globalnej około 10% wszystkich nowotworów jest spowodowanych infekcją wirusową.1 Zdecydowana większość tych przypadków jest związana z infekcją jednym z następujących wirusów: HPV (600 000 nowych zachorowań na nowotwory złośliwe rocznie), wirusami zapalenia wątroby typu B (380 000) i C (220 000) oraz wirusem Epsteina i Barr (110 000).2
2. Najczęstszym nowotworem związanym z infekcją HPV jest rak szyjki macicy (na świecie w 2012 r. 528 000 zachorowań na ten nowotwór i 266 000 zgonów).3,4 Infekcja tym patogenem odpowiada za niemal wszystkie przypadki raka szyjki macicy (genotypy HPV16 i 18 są przyczyną 70% zachorowań)3,5 oraz rozwój wielu innych nowotworów złośliwych.6 Nowotwory rozwijające się na podłożu infekcji HPV występują zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn.
3. Ocenia się, że w związku z zakażeniem HPV rozwija się: 99% raków szyjki macicy, 60% nowotworów jamy ustnej i gardła, 91% raków odbytu, 75% raków pochwy, 69% raków sromu, 63% raków prącia.
Skuteczność i bezpieczeństwo szczepionek przeciwko HPV

1. Szczepionki przeciwko HPV są dostępne od 2006 roku i dwie z nich (Gardasil i Cervarix) są zarejestrowane w około 100 krajach i zapewniają ochronę przed zakażeniem onkogennymi wirusami typu 16 i 18. W 2014 roku wprowadzono szczepionkę zapewniającą dodatkową ochronę przed pięcioma innymi onkotypami HPV: 31, 33, 45, 52 i 58 (Gardasil-9).
2. Okres ochrony, jaką zapewniają obie szczepionki to co najmniej 5 lat (obecnie toczy się badanie mające określić całkowity czas utrzymywania się działania szczepionek).7
3. W toku długotrwałej obserwacji (mediana >6 lat) pod kątem skuteczności i bezpieczeństwa stosowania szczepionki Gardasil u dorosłych kobiet, u których przed szczepieniem nie stwierdzono zakażenia HPV, które otrzymały wszystkie trzy dawki szczepionki, potwierdzono brak zmian śródnabłonkowych związanych z infekcją HPV 6, 11, 16 i 18 w obrębie szyjki macicy oraz zewnętrznych narządów płciowych. Zaobserwowano także utrzymującą się immunogenność oraz brak jakichkolwiek poważnych działań niepożądanych.8 Obie wymienione wyżej szczepionki charakteryzują się bardzo dobrym profilem bezpieczeństwa (działania niepożądane najczęściej łagodne i samoistnie ustępujące, np. ból i obrzęk w miejscu wkłucia, gorączka, ból głowy i uczucie zmęczenia).9
4. W przypadku szczepionki skierowanej przeciwko szczepom HPV 31, 33, 45, 52 i 58 liczba przypadków chorób szyjki macicy, sromu i pochwy związanych z zakażeniem wymienionymi onkotypami była mniejsza u osób, które otrzymały wszystkie trzy dawki i przy pierwszym podaniu szczepionki nie były zakażone HPV, w porównaniu z zaszczepionymi wyłącznie szczepionką czterowalentną.10
Aktualne zalecenia

1. Centers for Disease Control and Prevention (CDC) zaleca szczepienie wszystkich chłopców i dziewcząt w wieku 11–12 lat. W przypadku osób dorosłych, szczepienie zaleca się mężczyznom do 21. roku życia i kobietom do 26. roku życia. Ponadto CDC zaleca szczepienie mężczyzn homoi biseksualnych do 26. roku życia oraz kobiet i mężczyzn odznaczających się obniżoną sprawnością układu odpornościowego do 26. roku życia (jeśli wcześniej nie przeszli pełnego cyklu szczepień). Szczepienie jest przeciwwskazane u osób uczulonych na którykolwiek składnik szczepionki oraz u kobiet w ciąży.9
2. Dla dziewcząt i młodych kobiet zaleca się każdą z trzech dostępnych szczepionek. Dla chłopców i młodych mężczyzn zaleca się wyłącznie szczepionkę czterowalentną (Gardasil) i dziewięciowalentną (Gardasil-9).
3. Obecnie Food and Drug Administration (FDA) zaleca podanie trzech dawek (dawkę drugą należy podać po 1–2 miesiącach, a dawkę trzecią po 6 miesiącach od pierwszej dawki). Z kolei w grudniu 2014 roku World Health Organization (WHO) zaleciła szczepienie wszystkich dziewcząt w wieku 9–13 lat za pomocą dwóch dawek (w odstępie 6 miesięcy). Natomiast trzy dawki powinno się stosować w przypadku osób z obniżoną sprawnością układu odpornościowego oraz u młodych kobiet (w wieku 15 lat i starszych).11
Uwagi

1. Przegląd systematyczny badań dotyczących szczepień przeciwko HPV wykazał, że w krajach, gdzie odsetek zaszczepionych dziewcząt i młodych kobiet wynosi co najmniej 50%, nastąpiło zmniejszenie częstości zakażeń HPV 16 i 18 o 68%, a częstość występowania brodawek okolicy anogenitalnej u dziewcząt i młodych kobiet w wieku 13–19 lat zmniejszyła się o 61%. Podobne obserwacje poczyniono w innych częściach świata.12-14
2. Analizując trudności związane z wprowadzaniem szczepień przeciwko HPV stwierdzono, że dla rodziców młodych osób oraz pracowników systemu ochrony zdrowia charakterystyczne są między innymi:15-19

ograniczona wiedza na temat HPV oraz chorób związanych z zakażeniem tym wirusem (dotyczy to zwłaszcza mężczyzn);
brak wiedzy o tym, jakie znaczenie ma podanie kolejnych dawek szczepionki;
obawy dotyczące bezpieczeństwa szczepionki;
niechęć do prowadzenia rozmów na temat zachowań seksualnych;
– brak czasu na rozmowy o szczepieniu (szczególnie personel medyczny);
poczucie braku jednoznacznych wytycznych ze strony właściwych instytucji zajmujących się ochroną zdrowia;
przekonanie rodziców, że ich dziecko jest zbyt młode na szczepienie i/lub nie jest aktywne seksualnie;
obawy dotyczące kosztów szczepienia (brak refundacji).


3. W publikacjach podkreśla się konieczność wprowadzenia rozwiązań systemowych, przypominających lekarzom o możliwości szczepienia przeciwko HPV pacjentów w odpowiednim wieku.
4. Przeprowadzenie szczepienia u chłopców i dziewcząt w młodszym wieku (11–12 lat) ma wiele podstaw:

szczepionka jest najbardziej efektywna, gdy jest podana przed rozpoczęciem współżycia oraz przed ekspozycją na HPV,
obserwuje się większą immunoreaktywność i wyższe miana przeciwciał przy szczepieniu we wczesnym okresie dojrzewania,20
podanie szczepionki razem z innymi szczepionkami w wieku 11 lat pozwala na zwiększenie odsetka osób zaszczepionych.21

Zalecenia ASCO
Działania mające na celu zwiększenie odsetka osób zaszczepionych
Zalecane działania w zakresie edukacji społecznej

1. Wskazane jest rozpowszechnianie wiedzy i danych pochodzących z badań naukowych w społeczeństwie, wśród pracowników systemu ochrony zdrowia i osób podejmujących decyzje w zakresie polityki zdrowotnej, w celu poszerzenia wiedzy na temat związku pomiędzy infekcją HPV a rozwojem nowotworów złośliwych.
2. Zaleca się promowanie wiedzy o bezpieczeństwie i skuteczności dostępnych szczepionek w zakresie zapobiegania zakażeniom HPV i rozwojowi zmian przednowotworowych.
Zalecane działania w zakresie poprawy dostępności szczepień

1. Prowadzenie szczepień przeciwko HPV razem z innymi zalecanymi szczepieniami we wczesnym okresie dojrzewania.
2. Dostarczenie pacjentom informacji na temat wytycznych oraz materiałów edukacyjnych i wprowadzenie systemu wzywania pacjentów na szczepienie, prowadzenia badań kontrolnych oraz rozpowszechnianie materiałów edukacyjnych.
3. Rozprowadzanie szczepionek poprzez lekarzy pierwszego kontaktu, podmioty alternatywne (np. apteki) oraz dobrowolne lub obowiązkowe szczepienia w szkołach wraz z odpowiednim systemem finansowania w ramach ubezpieczeń prywatnych i rządowych oraz krajowych programów szczepień dzieci.
4. Zachęcanie do udziału w darmowych programach szczepień zawsze, gdy są dostępne.

Zalecane działania w zakresie badań naukowych
1. Zwiększenie liczby badań nad zapobieganiem rozwojowi nowotworów zależnych od zakażenia HPV (w szczególności poświęconych czynnikom sprzyjającym zwiększeniu odsetka osób zaszczepionych).
2. Kontynuacja monitorowania bezpieczeństwa i skuteczności szczepień przeciwko HPV, z okresowym dokonywaniem oceny wpływu szczepienia na częstość infekcji, liczbę zmian przednowotworowych i nowotworów złośliwych.
3. Podjęcie badań oceniających związek pomiędzy mianem wytworzonych przeciwciał a liczbą dawek szczepionki, czasem trwania immunizacji i wpływem wieku na stopień immunizacji.
4. Podjęcie badań oceniających relację kosztów i skuteczności różnych szczepionek (dwu-, cztero i dziewięciowalentnej) oraz schematu dawkowania (2 vs. 3 dawki).

Zalecane działania odnoszące się do onkologów

1. Rozpowszechnienie aktualnych wytycznych WHO i CDC w tej grupie specjalistów.
2. Włączenie się onkologów w działania ukierunkowane na pacjentów, lekarzy pierwszego kontaktu oraz osoby kształtujące politykę zdrowotną dotyczące zwiększenia świadomości istnienia nowotworów zależnych od zakażenia HPV oraz możliwości ich uniknięcia dzięki szczepieniu, a także mające na celu zwalczanie obaw dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności szczepionek. Ponadto należy wspierać zmiany systemowe podejmowane z intencją zwiększenia odsetka osób zaszczepionych.
źródło: mp.pl
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post