Stwardnienie rozsiane nowa metoda leczenia

Rehabilitacja: osób z uszkodzonym słuchem, pulmonologiczna, psychiatryczna, wirtualna rehabilitacja – innowacyjna metoda rehabilitacji z wykorzystaniem technologii komputerowych, fizjoterapia, zabiegi usprawniające
admin. med.

Stwardnienie rozsiane nowa metoda leczenia

Post autor: admin. med. »

Stwardnienie rozsiane (SM) jest przewlekłą chorobą zapalną polegającą na demielinizacji i rozpadzie aksonów centralnego układu nerwowego. Destrukcyjnym procesem objęte zostają zarówno neurony, jak i oligodendrocyty oraz mikroglej. Choroba przebiega wielofazowo i prowadzi do postępującego inwalidztwa. Naukowcy z Northwestern University w USA stworzyli biodegradowalne nanocząteczki mogące stanowić środek transportu antygenów powstrzymujących system odpornościowy przed niszczeniem osłonek mielinowych neuronów. Badania na gryzoniach laboratoryjnych dowiodły skuteczności metody w walce z remitująco-nawracającym stwardnieniem rozsianym.

Stwardnienie rozsiane jest chorobą dotyczącą głównie osób między 20, a 40 rokiem życia i jest jedną z najczęstszych przyczyn niepełnosprawności osób młodych.
Wiele czynników ryzyka ma wpływ na wystąpienie SM, jednak bezpośrednia przyczyna powstawania choroby pozostaje nieuchwytna. Najpopularniejszym obecnie kierunkiem badań jest potwierdzenie teorii autoimmunologicznej, w której organizm zwalcza własne własne tkanki w nadmiernej i nieadekwatnej odpowiedzi na drażniące czynniki środowiskowe. Przypuszcza się, że choroba jest niebywale złożona i wpływ na nią mają nie tylko mechanizmy autoimmunologiczne, ale również predyspozycje genetyczne i czynniki środowiskowe. Podobnie jak w przypadku wielu innych chorób autoimmunologicznych, stwardnienie rozsiane występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn. Znaczenie czynników genetycznych w rozwoju tej choroby wydaje się również nie bez znaczenia: choroba pojawia się u ok 4% rodzeństwa osób chorych, u bliźniąt w 50% a także przekazywane jest z rodziców na potomstwo w 2,5% przypadków.

Naukowcy, pomimo wciąż nieuchwytnej przyczyny wystąpienia zaburzeń, dogłębnie poznali procesy prowadzące do uszkodzenia mieliny. Substancja tłuszczowa pokrywająca aksony komórek rozpoznawana jest przez limfocyty T jako substancja obca. Następująca odpowiedź zapalna prowadzi do zaangażowania kolejnych komórek układu odpornościowego i uszkodzenia bariery krew mózg. Dalsza działalność makrofagów, cytokin i metaloproteinaz prowadzi do stopniowego postępującego uszkodzenia osłonek mielinowych – w desperackiej próbie naprawy tkanek oligodendrocyty podejmują początkowo liczne próby remielinizacji, odkładając coraz gorszej jakości mielinę aż wokół aksonu wytworzy się blaszka na kształt blizny, niezdolna do prawidłowego pełnienia funkcji osłonki.

Leczenie SM sprowadza się do łagodzenia skutków choroby i opóźniania jej rozwoju poprzez stosowanie leków immunomodulujących, wdrożenia rehabilitacji i farmakoterapii objawowej. W trakcie rzutów choroby podaje się najczęściej kortykosteroidy w celu immunosupresji i zmniejszenia destrukcyjnego działania układu odpornościowego na osłonki mielinowe. Jednak takie działanie prowadzi do obniżenia ogólnej odporności organizmu, prowadząc do częstych infekcji i zwiększając ryzyko wystąpienia nowotworu.

Naukowcy w Chicago opracowali metodę z wykorzystaniem biodegradowalnych nanocząsteczek, których stosowanie nie wpływa na całkowitą wydolność systemu odpornościowego. nanocząsteczki, zaaprobowane już przez FDA stanowią przenośniki dla antygenów mieliny. W badaniach na gryzoniach laboratoryjnych wstrzykiwanie nowego leku zapobiegło nawrotom choroby do 100 dni – co odpowiadałoby kilku latom u ludzi.

Nanocząsteczki mają wiele zalet: stosunkowo tanią produkcję, standaryzację, przez co mogą być szerzej dostępne do użytku na całym świecie. Produkowane są z PLG, który obecnie stosowany jest jako popularny, biodegradowalny materiał do szycia ran. W badaniach naukowcy dołączyli antygeny mieliny do nanoczasteczek, które po dożylnym podaniu bez problemu przedostawały się do śledziony, gdzie pochłaniane były przez makrofagi. Makrofagi następnie prezentowały na swojej powierzchni otrzymane antygeny, które na tym etapie odbierane były przez organizm jako normalne białko powstające w rozpadzie naturalnych komórek ciała. Wyindukowano w ten sposób tolerancję antygenową na mielinę, poprzez inhibicję limfocytów T za walkę z mieliną, oraz zwiększenie liczby limfocytów T regulatorowych, które redukowały szkodliwą odpowiedź immunologiczną. W ten sposób inhibicji ulegała jedynie ta część systemu odpornościowego, która odpowiedzialna była za atakowanie własnych osłonek mielinowych, nie upośledzając funkcji całego układu immunologicznego.

Badania kliniczne nad pacjentami z SM w fazie I i II obejmują podobną terapię, z tą różnicą, że zamiast nanocząsteczek w użyciu są własne leukocyty pacjenta. Wyodrębnienie takiego przenośnika jest trudniejsze i bardziej kosztowne od syntezy nanocząsteczek w oparciu o PLG, jednak tak samo skuteczne w terapii stwardnienia rozsianego. Introdukcja biodegradowalnych nanocząsteczek jest krokiem do popularyzacji terapii i wdrożenia nowo odkrytej terapii stwardnienia rozsianego w szpitalach na całym świecie. Na celowniku naukowcy mają również choroby takie jak astma, cukrzyca typu I czy alergie pokarmowe.
Autor: Maria Bilińska
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post