Stwardnienie rozsiane - objawy,leczenie

Choroby obwodowego układu nerwowego i ośrodkowego układu nerwowego, Depresje i nerwice.
admin. med.

Stwardnienie rozsiane - objawy,leczenie

Post autor: admin. med. »

Stwardnienie rozsiane może mieć różną postać, a objawy choroby zależą od tego, który obszar centralnego układu nerwowego został dotknięty chorobą.

W SM nie istnieje żaden schemat przebiegu choroby.
U każdej osoby ze stwardnieniem rozsianym obserwuje się inny zespół objawów, który zmienia się w czasie, pod kątem natężenia i długości występowania. Nie istnieje też typowy przebieg SM. U większości pacjentów obserwuje się więcej niż jeden symptom tej choroby, i mimo, że istnieją objawy typowe dla wielu chorych, u żadnej z nich nie można stwierdzić występowania wszystkich.
Najczęstsze objawy choroby to:

Zaburzenia wzroku
Niewyraźne widzenie
Widzenie podwójne (diplopia)
Zapalenie nerwu wzrokowego
Mimowolne ruchy gałki ocznej
Całkowita utrata wzroku (rzadko)
Problemy z utrzymaniem równowagi i koordynacją ruchów
Utrata równowagi
Drżenie kończyn
Zawroty głowy
Utrata częściowej kontroli nad kończynami
Brak koordynacji ruchów
Uczucie osłabienia: najczęściej dotyczy nóg, odczuwane podczas chodzenia
Zaburzenia napięcia mięśniowego – spastyczność
Wzmożone napięcie mięśniowe i sztywność mięśni mogą mieć niekorzystny wpływ na poruszanie się
Skurcze
Zmiany w odbiorze bodźców
Uczucie mrowienia
Drętwienia ( parestezja)
Uczucie palącego gorąca
Z SM czasem wiąże się też ból o charakterze przewlekłym, np. nerwobólem trójdzielnym ( ból mięśni twarzy), bólami pozostałych mięśni
Zaburzenia mowy
Mowa spowolniona
Mowa bełkotliwa
Zmiana rytmu mowy
Trudności z połykaniem (dysfagia)
Zaburzenia funkcji pęcherza moczowego i jelit
Potrzeba częstszego wypróżniania się, niepełne wypróżnianie się, utrata kontroli nad momentem wypróżnienia
Problemy z jelitami: zaparcia, a rzadziej – utrata kontroli nad pracą jelit
Zaburzenia w sferze seksualnej
Impotencja
Zmniejszenie popędu płciowego
Zmniejszenie wrażliwości na dotyk i inne bodźce
Nadwrażliwość na ciepło
Ten symptom bardzo często powoduje przejściowe pogorszenie się objawów
Zaburzenia percepcji i zaburzenia emocjonalne
Utrata pamięci krótkotrwałej
Trudności z koncentracją, oceną sytuacji lub logicznym myśleniem
Męczliwość
Uczucie zmęczenia, które jest nieprzewidywalne lub niewspółmierne do wykonywanej czynności. Zmęczenie jest jednym z najczęściej spotykanych i jednym z najbardziej uciążliwych objawów SM.
Podczas gdy większość symptomów jest łatwo zauważalna, objawy takie jak: męczliwość, zaburzenia pamięci i koncentracji pozostają często ukryte, ze względu na trudności, na jakie chory natrafia przy próbie opisania ich innej osobie. Czasem rodzina i opiekunowie bagatelizują te oznaki i ich wpływ na osobę z SM, jej pracę zawodową, aktywność społeczną i jakość życia.

Jeżeli zauważasz u siebie te objawy, porozmawiaj ze swoim lekarzem prowadzącym. Podawanie leków, rehabilitacja, fizjoterapia, terapia zajęciowa może pomóc zlikwidować lub zmniejszyć dokuczliwość tych objawów.


U każdego chorego na SM mogą pojawić się inne objawy, które będą uzależnione od miejsca wystąpienia ognisk choroby w układzie nerwowym. Do najczęstszych objawów zaliczyć można:

męczliwość (uczucie zmęczenia, które jest nieprzewidywalne lub niewspółmierne do wykonywanej czynności);
zaburzenia wzroku (niewyraźne widzenie, widzenie podwójne, zapalenie nerwu wzrokowego, oczopląs, ból przy poruszaniu gałką oczną);
problemy z utrzymaniem równowagi i koordynacją ruchów (utrata równowagi, drżenie kończyn, niestabilny chód, zawroty głowy, utrata częściowej kontroli nad kończynami, brak koordynacji ruchów, uczucie osłabienia mięśni, niedowłady);
zaburzenia napięcia mięśniowego - spastyczność (wzmożone napięcie mięśniowe i sztywność mięsni, skurcze);
zmiany w odbiorze bodźców (uczucie mrowienia, drętwienia, palącego gorąca, ból o charakterze przewlekłym, np. nerwoból trójdzielny, bóle pozostałych mięśni);
zaburzenia mowy (mowa skandowana, spowolniona, bełkotliwa, zmiana rytmu mowy, trudności z połykaniem);
zaburzenia funkcji pęcherza moczowego i jelit (potrzeba częstszego wypróżniania się, niepełne wypróżnianie się, utrata kontroli nad momentem wypróżnienia, zaparcia);
zaburzenia w sferze seksualnej (impotencja, zmniejszenie popędu płciowego, zmniejszenie wrażliwości na dotyk i inne bodźce);
nadwrażliwość na ciepło;
zaburzenia percepcji i zaburzenia emocjonalne (utrata pamięci krótkotrwałej, trudności z koncentracją, oceną sytuacji lub logicznym myśleniem, obniżenie nastroju, depresja).

Leczenie

Niestety do tej pory nie wynaleziono leku, który wyleczyłby ze stwardnienia rozsianego. Leczenie sprowadza się więc do próby wpłynięcia na przebieg choroby oraz łagodzenia jej skutków. Wiele leków jest nadal w fazie badań klinicznych, a ich skuteczność nie jest w pełni udowodniona. Problem stanowi również ograniczona dostępność do znacznej części leków powodowana ich wysokim kosztem. Oto 4 grupy leków stosowane w farmakoterapii SM:

leki immunomodulujące - mają za zadanie zmienić naturalny przebieg choroby, opóźnić jej rozwój poprzez zmniejszenie liczby rzutów choroby i ich nasilenia. Wczesne podanie leku daje szansę na zahamowanie procesu chorobowego i zmniejsza ryzyko niepełnosprawności. Obecnie większość leków z tej grupy jest w fazie badań dotyczących ich skuteczności oraz długofalowego działania.

leki immunosupresyjne - ich skuteczność nie jest w pełni udowodniona (mało prób klinicznych, znaczna cytotoksyczność, w większości stanowią tzw. terapię ratunkową przy znacznym pogorszeniu stanu zdrowia pacjenta), mają działanie "tłumiące" układ odpornościowy.

leki objawowe - w zależności od objawów, które pojawiają się u konkretnych chorych. Te leki przepisuje zwykle lekarz prowadzący lub lekarze specjaliści, aby złagodzić pojawiające się objawy. Leczenie objawów oprócz farmakoterapii obejmuje również rehabilitację, fizjoterapię oraz psychoterapię.

leki stosowane podczas rzutu choroby (najczęściej kortykosteroidy) -ich zadaniem jest również immunosupresja tj. "tłumienie" działania układu odpornościowego w celu powstrzymania procesów zapalnych. To leczenie dotyczy głównie chorych z postacią rzutowo-remisyjną SM. Warunkiem wdrożenia leczenia jest rozpoznanie rzutu (czyli pojawienia się nowych lub nasilenia istniejących objawów neurologicznych, które pogarszają stan chorego).

Według wskazań medycznych leki immunomodulujące powinny być podawane osobie chorej już przy pierwszych objawach choroby, są one tzw. lekami pierwszego rzutu dla pacjentów z SM. Jednak te światowe standardy są dostępne dla chorych w Polsce w stopniu marginalnym.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post