Szczepienie przeciwko krztuścowi było umiarkowanie skuteczne

Różne informacje,czasem dziwne a czasem bardzo interesujące, o badaniach medycznych
admin. med.

Szczepienie przeciwko krztuścowi było umiarkowanie skuteczne

Post autor: admin. med. »

Terranella A, et al. Vaccine effectiveness of tetanus toxoid, reduced diphtheria toxoid, and acellular pertussis vaccine during a pertussis outbreak in Maine. Vaccine, 2016
W 2006 roku w Stanach Zjednoczonych wprowadzono powszechne szczepienie przypominające nastolatków przeciwko krztuścowi preparatem o zmniejszonej dawce toksoidu błonicy i bezkomórkowych komponentów krztuśca (dTpa), co miało na celu kontrolę zachorowań na krztusiec w tej grupie wiekowej. Wskaźnik wyszczepialności był dość duży – w 2013 roku przeciwko krztuścowi zaszczepionych było 86% osób w wieku 13–17 lat. Mimo to nadal notowano dużą zapadalność na krztusiec u starszych dzieci i młodzieży. U nastolatków rzadko obserwuje się powikłania krztuśca, jednak są oni ważnym źródłem zakażenia dla niemowląt, u których ryzyko ciężkiego przebiegu tej choroby jest największe.

W czasopiśmie „Vaccine” opublikowano wyniki badania kohortowego z retrospektywnym zbieraniem danych oceniającego skuteczność rzeczywistą (efektywność) dTpa w zapobieganiu krztuścowi u nastolatków uczęszczających do 2 szkół (szkoła A i szkoła B) objętych ogniskiem epidemicznym krztuśca. W badaniu uwzględniono zachorowania odnotowane od sierpnia do listopada 2011 roku – zarówno zachorowania potwierdzone laboratoryjnie, jak i zachorowania prawdopodobne, o przebiegu typowym dla krztuśca. Skuteczność rzeczywistą dTpa obliczono na podstawie odsetka osób, które zachorowały po ekspozycji na krztusiec w środowisku szkolnym (attack rate).

Do badania zakwalifikowano 314 uczniów z obu szkół, wśród których odnotowano 29 zachorowań. W grupie uczniów ze szkoły A szczepionkę dTpa otrzymało 65% osób, a w szkole B 49% (różnica ta nie była statystycznie istotna). Zgodnie z obliczeniami, wśród uczniów zaszczepionych i nieszczepionych dTpa narażonych na kontakt z krztuścem w szkole A zachorowało odpowiednio 6,5 i 21,9%, a w szkole B wartości te wyniosły odpowiednio 3,7 i 10,5%. Ogólną skuteczność dTpa oszacowano na 68,5% (95% CI: 37,7–86,2), dla szkoły A wyniosła ona 70,4% (95% CI: 17,5–89,4), a dla szkoły B 65,2% (95% CI: -19,2–89,9). 80% zachorowań odnotowano u nastolatków zaszczepionych <36 miesięcy od początku epidemii. Skuteczność rzeczywista dTpa u osób zaszczepionych do 2 lat od początku epidemii była jednak podobna do skuteczności obliczonej u osób, które otrzymały dTpa ponad 2 lata przed pojawieniem się ogniska epidemicznego (68,5 vs 71,5%).

W podsumowaniu autorzy badania napisali, że szczepionka dTpa byłą umiarkowanie skuteczna w zapobieganiu zachorowaniom na krztusiec u nastolatków narażonych na kontakt z chorobą w środowisku szkolnym. Wskaźnik wyszczepialności sięgający maksymalnie 65% nie był wystarczająco duży, co wraz z umiarkowaną skutecznością szczepionki mogło się przyczynić do pojawienia się ogniska epidemicznego krztuśca. Nie stwierdzono, aby efektywność dTpa zmniejszała się wraz z upływem czasu od podania szczepionki.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post