Terapia hormonalna szansą na lepsze wyniki leczenia u choryc

Choroby nowotworowe, ich rozpoznawanie oraz leczenie.
Asystentka

Terapia hormonalna szansą na lepsze wyniki leczenia u choryc

Post autor: Asystentka »

Terapia hormonalna szansą na lepsze wyniki leczenia u chorych na raka jajnika?
Hormonoterapia u kobiet chorych na wysoko zróżnicowanego raka surowiczego (low-grade serous carcinoma – LGSC) jajnika lub otrzewnej, stosowana po pierwotnej operacji cytoredukcyjnej i chemioterapii, wydłuża znamiennie czas bez progresji choroby (progression-free survival – PFS) – wynika z badania opublikowanego on-line na łamach „Journal of Clinical Oncology”.

Do retrospektywnego badania obejmującego lata 1981–2013 zespół lekarzy z Uniwersytetu w Houston (Teksas, USA) zakwalifikował ogółem 203 chore na LGSC w stopniu zaawansowania II–IV. U wszystkich kobiet przeprowadzono najpierw pierwotną operację cytoredukcyjną, a potem zastosowano chemioterapię z użyciem pochodnych platyn. Następnie u 70 z tych kobiet stosowano terapię hormonalną (GH; 57% – letrozol, 32% – tamoksyfen, 5% – anastrozol i 5% – octan leuproreliny), u pozostałych 133 ograniczono się do obserwacji (grupa porównawcza – GP).

Mediana czasu obserwacji dla wszystkich chorych wyniosła 70,8 miesiąca, jednak obserwacja była znacznie dłuższa u kobiet z grupy porównawczej niż leczonych hormonalnie (odpowiednio 80,3 i 54,9 miesiąca).

Mediana PFS w całej kohorcie wyniosła 32,6 miesiąca, ale czas bez progresji choroby był znamiennie dłuższy u kobiet po leczeniu hormonalnym niż w grupie porównawczej (64,9 vs 26,4 miesiąca; p <0,001). Nie zaobserwowano różnic pomiędzy badanymi grupami kobiet odnośnie do średniego czasu całkowitego przeżycia (overall survival – OS; GH vs GP: 115,7 vs 102,7 miesięcy), ale po uwzględnieniu poprawki na stopień zaawansowania nowotworu średni czas OS u kobiet stosujących hormonoterapię był dłuższy niż u kobiet GP (p = 0,014).

Obliczono także wskaźniki PFS i OS dla kobiet, które w chwili zakończenia chemioterapii były wolne od objawów choroby i kobiet z przetrwałą chorobą. Stwierdzono, że terapia hormonalna w porównaniu z obserwacją daje lepsze wyniki.

Mimo że dane dotyczące ekspresji receptorów hormonalnych nie były dostępne dla wszystkich kobiet, wykazano, że terapia hormonalna u pacjentek z ekspresją receptorów estrogenowych i progesteronowych wydłużała znamiennie PFS w porównaniu z pacjentkami z GP (odpowiednio: 73,3 vs 29,9 miesięcy, p = 0,001; oraz 73,3 vs 22,6 miesięcy, p = 0,001).

Mimo bardzo zachęcających wyników autorzy są świadomi ograniczeń metodologicznych, wśród których wymieniają: retrospektywny charakter badania, możliwość błędu selekcji, bardzo długi czas trwania badania oraz znaczącą różnicę czasu kontroli w badanych grupach.

Jednocześnie badacze podkreślają znaczenie swoich obserwacji, wskazując na bardzo dobrą odpowiedź chorych na LGSC na uzupełniającą hormonoterapię i podobieństwo tego nowotworu do raka piersi z ekspresją receptorów estrogenowych.

Zdaniem autorów, jeśli przygotowywany obecnie projekt badania z randomizacją będzie zrealizowany a wyniki wykażą skuteczne działanie hormonoterapii, może się okazać, że chemioterapia po operacji cytoredukcyjnej (obecnie rutynowo – choć z miernym skutkiem – stosowana [zgodnie z uzgodnieniami Gynecological Cancer Group z 2015 r.]) okaże się zbędna.
źródło: mp.pl
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post