Utrzymująca się kilka lat zmiana zmiana skórna, czy to rak?

Choroby skóry, włosów, paznokci, nowotwory (czerniak złośliwy, rumień guzowaty)
Chorób, przenoszone drogą płciową,HIV
admin. med.

Utrzymująca się kilka lat zmiana zmiana skórna, czy to rak?

Post autor: admin. med. »

Kobieta z utrzymującą się kilka lat zmianą,czy to rak?.
Dermatologia dla niedermatologów. 73-letnia kobieta z utrzymującą się kilka lat zmianą za małżowiną uszną
dr med. Paweł Brzewski, dr med. Andrzej Jaworek, prof. dr hab. med. Anna Wojas-Pelc, Katedra i Klinika Dermatologii Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie
Data utworzenia: 29.11.2012
Ostatnia modyfikacja: 29.11.2012
Opublikowano w Medycyna Praktyczna 2012/10

73-letnia kobieta została skierowana do poradni dermatologicznej z powodu zmiany za małżowiną uszną prawą (ryc.). Po raz pierwszy zauważono ją przed 5 laty podczas hospitalizacji z powodu zapalenia oskrzeli. Miała wówczas średnicę 8 mm i pojawiła się, według relacji pacjentki, około 2 lat wcześniej i systematycznie się powiększała.
rak-kila.jpg
rak-kila.jpg (54.5 KiB) Przejrzano 1895 razy
Odpowiedź na pytanie
Rak podstawnokomórkowy (basal cell carcinoma - BCC)

BCC jest najczęściej występującym nowotworem złośliwym u ludzi. W Europie zapadalność wynosi 400-800/100 000. Szybki wzrost zachorowań na BCC w ostatnich latach jest prawdopodobnie spowodowany zwiększoną ekspozycją na promieniowanie ultrafioletowe (UV) wskutek mody na opaloną skórę, wyjazdów wakacyjnych do krajów o wysokim nasłonecznieniu, uprawianiu sportów na wolnym powietrzu oraz zniszczenia warstwy ozonowej atmosfery ziemskiej.
Średni wiek chorych na BCC wynosi 60-70 lat, częściej chorują mężczyźni. BCC występuje w 85-90% przypadków na skórze głowy, często na twarzy, powyżej linii łączącej kącik ust z płatkiem małżowiny usznej. BCC jest wolno rosnącym, miejscowo inwazyjnym złośliwym nowotworem naskórkowym wywodzącym się z niedojrzałych komórek o wielokierunkowym potencjale rozwoju. Początkowo rozrasta się w formie guzka, później poprzez nieregularne wypustki, połączone z główną masą guza.

Wyróżniono kilka postaci klinicznych BCC: wczesną, guzkową, torbielowatą, wrzodziejącą, barwnikową, powierzchowną, twardzinopodobną, keloidową, polipowatą, guz włóknisto-nabłonkowy (fibroepithelioma, guz Pikusa), metatypową, BCC rozwijającego się w bliźnie i BCC przerzutowego (bardzo rzadki). Najczęstsze są postaci guzkowa i powierzchowna, natomiast za najbardziej agresywne uważa się twardzinopodobną, bliznowaciejącą i wrzodziejącą.
Niezbędne do rozpoznania jest badanie histologiczne wycinka ze zmiany. Ważne, aby w przypadku podejrzenia nowotworu złośliwego lub braku efektu podjętego leczenia zachowawczego nie zwlekać z decyzją o pobraniu wycinka (z zachowaniem odpowiedniej techniki i zgodnie z regułami onkologicznymi). Trzeba także pamiętać, że w wielu przypadkach zamiast pobrania wycinka z niewielkiej zmiany lepiej jest ją od razu wyciąć w całości.

Badaniem pomocniczym przy podejrzeniu BCC barwnikowego jest dermatoskopia. Badanie polega na oglądaniu powierzchni skóry przyrządem z achromatycznych soczewek, które są wbudowane w pierścień skupiający i powiększają oglądany obraz 10-40 razy. Typowe cechy BCC w obrazie dermatoskopowym to brak siatki barwnikowej, naczynia o układzie drzewkowatym, owrzodzenia, struktury przypominające liść klonu, szaroniebieskie ciałka, gniazda owalne i struktury typu "koła ze szprychami".
Sposób leczenia BCC zależy od czynników rokowniczych, których obecność pozwala zaliczyć guz do grupy małego albo dużego ryzyka wznowy. Dopuszczalne jest zastosowanie metod niechirurgicznych (kriodestrukcja, terapia fotodynamiczna, imikwimod) u pacjentów z BCC o małym ryzyku wznowy, ale niezbędnym warunkiem podjęcia prób takiego postępowania jest uprzednia histologiczna weryfikacja choroby.

Leczenie operacyjne jest najskuteczniejszym postępowaniem u większości chorych na BCC, gdyż we wczesnych postaciach tego nowotworu zapewnia niemal 100% wyleczalność. Istotne jest dobranie odpowiedniej wielkości marginesów operacyjnych (dla BCC o wielkości <2 cm margines rzędu 4-5 mm zapewnia 95% radykalność zabiegu). Czasem w leczeniu BCC stosuje się radioterapię.
Wszyscy chorzy na BCC wymagają okresowej kontroli dermatologicznej, nie tylko ze względu na niebezpieczeństwo nawrotu zmiany (niecałkowicie usunięte BCC mogą się stać się punktem wyjścia bardziej agresywnych klinicznie form, szczególnie na twarzy), ale także z powodu zwiększonego ryzyka rozwoju nowego nowotworu skóry.
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post