Problemy w leczeniu nadciśnienia tętniczego u osób w podeszł

Rozpoznawanie, profilaktyka i leczenie chorób wewnętrznych, choroby wieku starszego, choroby zakaźne, układu oddechowego, diabetologia, alergie.
Asystentka

Problemy w leczeniu nadciśnienia tętniczego u osób w podeszł

Post autor: Asystentka »

Problemy w leczeniu nadciśnienia tętniczego u osób w podeszłym wieku
Current challenges in antihypertensive treatment in the elderly
Konstantinos P. Imprialos, Chrysoula Boutari, Konstantinos Stavropoulos, Michael Doumas, Vasilios G. Athyros, Asterios I. Karagiannis
Polskie Archiwum Medycyny Wewnętrznej, 2016; 126: 540–551

Tłumaczył lek. Łukasz Strzeszyński

Jak cytować: Imprialos K.P., Boutari Ch., Stavropoulos K., Doumas M., Athyros V.G., Karagiannis A.I.: Problemy w leczeniu nadciśnienia tętniczego u osób w podeszłym wieku. Med. Prakt., 2017; 2: 39–53

Skróty: ACCF – American College of Cardiology Foundation, ACEI (angiotensin-converting-enzyme inhibitors) – inhibitory konwertazy angiotensyny, AHA – American Heart Association, ARB (angiotensin receptor blockers) – blokery receptora angiotensynowego, ASH – American Society of Hypertension, BKW – blokery kanału wapniowego, BP (blood pressure) – ciśnienie tętnicze, DBP (diastolic blood pressure) – ciśnienie tętnicze rozkurczowe, ESC – European Society of Cardiology, ESH – European Society of Hypertension, ISH – International Society of Hypertension, JNC8 – Eighth Joint National Committee, NICE – National Institute for Health and Care Excellence, NT – nadciśnienie tętnicze, SBP (systolic blood pressure) – ciśnienie tętnicze skurczowe, SN – sercowo-naczyniowe
Streszczenie

Nadciśnienie tętnicze dotyczy ponad 25% populacji świata, a częstość jego występowania rośnie z wiekiem. W miarę starzenia zwiększa się sztywność tętnic, co powoduje wzrost skurczowego i spadek rozkurczowego ciśnienia tętniczego. U osób w wieku podeszłym wysokie ciśnienie tętnicze wiąże się ze zwiększonym ryzykiem sercowo-naczyniowym. Badania kliniczne prowadzone w tej populacji wykazały duże korzyści w zakresie chorobowości i umieralności z obniżenia skurczowego ciśnienia tętniczego (SBP) <150 mm Hg. Większość wytycznych postępowania zgadza się co do obniżenia ciśnienia tętniczego <150/90 mm Hg. Wciąż nie ma jednak pewności, czy dalsze obniżanie ciśnienia może dać korzystne efekty. W niedawno opublikowanym badaniu SPRINT wykazano, że obniżenie SBP do 120–125 mm Hg u chorych w wieku >75 lat wiąże się z wydłużeniem przeżycia, co, jak można oczekiwać, wpłynie na przyszłe zalecenia. Jednakże ograniczone dane na temat osób w wieku ≥80 lat i pensjonariuszy domów opieki z zespołem kruchości budzą niepokój co do agresywnego leczenia hipotensyjnego, powinno się ich więc leczyć bardziej zachowawczo. Spośród wielu grup leków hipotensyjnych korzystne działanie u osób w wieku podeszłym wykazano dla diuretyków, blokerów kanału wapniowego, inhibitorów konwertazy angiotensyny i blokerów receptora angiotensynowego; są one więc preferowanymi lekami pierwszego wyboru w leczeniu nadciśnienia tętniczego u tych chorych. Pamiętając o współistnieniu innych chorób i polifarmakoterapii, lekarze powinni ostrożnie włączać leki lub zwiększać ich dawki, aby uniknąć potencjalnych działań niepożądanych lub interakcji z innymi lekami bądź chorobami.

Wprowadzenie

Nadciśnienie tętnicze (NT) to problem zdrowia publicznego dotyczący prawie miliarda osób na świecie, a jak się szacuje, do 2025 roku liczba ta wzrośnie do 1,5 miliarda. Częstość występowania NT rośnie z wiekiem; na NT choruje blisko połowa populacji w wieku 60–69 lat i >60% w wieku ≥70 lat.1 Dane z badania Framingham sugerują, że u mężczyzn i kobiet z prawidłowym ciśnieniem tętniczym (BP) w wieku 55 lat ryzyko wystąpienia NT do końca życia wynosi odpowiednio 93% i 91%.2 Wysokie BP w jakimkolwiek wieku było niezależnie związane z większą zapadalnością na incydenty sercowo-naczyniowe (SN), takie jak udar mózgu, choroba wieńcowa, zawał serca, nagły zgon i niewydolność serca.3 U osób w podeszłym wieku wykazano, że ciśnienie tętnicze skurczowe (SBP) i ciśnienie tętna lepiej prognozują incydenty sercowo-naczyniowe, niż ciśnienie tętnicze rozkurczowe (DBP). Ma to być spowodowane stopniowym wzrostem SBP z wiekiem, podczas gdy DBP ma tendencję do obniżania się po 60. roku życia, dlatego większość chorych na NT w wieku podeszłym ma zwiększone ciśnienie tętna i izolowane NT skurczowe.4,5
Leczenie NT jest w wielu aspektach podobne u młodszych i starszych chorych. Jednak ze względu na wyjątkowe cechy NT w wieku podeszłym występują pewne problemy, z którymi lekarze muszą sobie radzić w codziennej praktyce.6 Wydaje się, że docelowe wartości BP i zasady optymalnego leczenia NT są inne u chorych młodych niż w wieku podeszłym. Wydaje się również, że badania kliniczne nad leczeniem hipotensyjnym u chorych w wieku podeszłym pozwoliły określić bezpieczny próg obniżania BP w celu zmniejszenia chorobowości i umieralności u sprawnych osób starszych na poziomie <150 mm Hg; nie określono natomiast optymalnych strategii leczenia przeciwnadciśnieniowego u chorych w podeszłym wieku z zespołem kruchości i tych przebywających w domach przewlekłej opieki.7 Co więcej, duża częstość współwystępowania innych chorób u osób w wieku podeszłym oznacza konieczność większej ostrożności przy wyborze leków hipotensyjnych dla uzyskania jak najlepszych efektów leczenia wszystkich współistniejących chorób oraz uniknięcia działań niepożądanych leków.8,9 Celem niniejszego przeglądu jest kompleksowa analiza danych dotyczących postępowania u chorych na NT w podeszłym wieku oraz omówienie problemów związanych z obecnie zalecanymi sposobami leczenia tych chorych.
Patofizjologia nadciśnienia tętniczego w wieku podeszłym

Związany z wiekiem wzrost BP zależy głównie od zmian w budowie i czynności tętnic w procesie starzenia.10 Ubytek komórek mięśni gładkich, wapnienie kompleksu intima-media (wraz z miażdżycą), złamania zmęczeniowe i zwiększone gromadzenie kolagenu w ścianie naczyniowej wiążą się ze zwiększeniem średnicy naczynia i grubości kompleksu intima-media, co powoduje zwiększenie sztywności tętnic; jest to powszechne zjawisko u osób w podeszłym wieku z NT.11 Sztywność tętnic jest efektem nie tylko zmian strukturalnych, ale i dysfunkcji śródbłonka, która prowadzi do zmniejszonej biodostępności tlenku azotu działającego wazodylatacyjnie.cd..mp.pl
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post