Mupirox 2% maść.Miejscowe leczenie liszajca, zapalenia miesz

admin. med. · Post autor: **admin. med.** » 27 lut 2016, o 06:01

Mupirox 2% maść.Miejscowe leczenie liszajca, zapalenia mieszków włosowych, czyraczności.Antybiotyk
Skład: 1 gram maści zawiera 20 mg mupirocyny.

Działanie: Antybiotyk do stosowania miejscowego o szerokim zakresie działania bakteriobójczego. Ze względu na specyficzny mechanizm działania nie wykazuje krzyżowej oporności z innymi antybiotykami. Działa szczególnie silnie na Staphylococcus aureus i S. epidermidis (w tym większość szczepów opornych na meticylinę); ponadto na Streptococcus spp., Haemophilus influenzae, Escherichia coli. Nie działa na Pseudomonas aeruginosa, Bacteroides fragilis, Enterococcus spp. Nie zaburza równowagi fizjologicznej flory bakteryjnej skóry. Jego działanie bakteriobójcze nasila się w kwaśnym pH skóry. Praktycznie nie wchłania się przez nieuszkodzoną skórę.

Wskazania: Miejscowe leczenie liszajca, zapalenia mieszków włosowych, czyraczności.

Przeciwwskazania: Nadwrażliwość na mupirocynę lub pozostałe składniki preparatu. Nie stosować na rozległe rany i oparzenia oraz donosowo, nie należy także stosować na spojówki i błony śluzowe.

Niepożądane efekty: Może wystąpić pieczenie, świąd i wysypka w miejscu stosowania (około 1% pacjentów); rzadziej obserwowano suchość i kontaktowe zapalenie skóry oraz zwiększony wysięk.

Interakcje: W połączeniu z innymi preparatami stosowanymi miejscowo może nastąpić osłabienie działania przeciwbakteryjnego.

Dawkowanie: Maść nanosi się 3 razy dziennie na skórę zmienioną chorobowo; w razie potrzeby można zastosować opatrunek okluzyjny. Czas leczenia wynosi około 10 dni.

Ciąża: Ze względu na brak badań kontrolowanych, potwierdzających bezpieczeństwo stosowania w ciąży, zaleca się w tym okresie stosować preparat wyłącznie w przypadku, gdy przewidywane korzyści przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu. Nie należy stosować w okresie karmienia piersią.

Ostrożnie: U pacjentów z niewydolnością nerek nie stosować jednocześnie z innymi preparatami stosowanymi miejscowo, które zawierają glikol polietylenowy, ponieważ jest on wchłaniany przez uszkodzoną skórę i wydalany z moczem.