Diuresin SR lek moczopędny i obniżającym ciśnienie tętnicze

Leki, wskazania, działanie, skutki uboczne, interakcje leków.Leki zalecane do leczenia.Środki spożywcze bezglutenowe
admin. med.

Diuresin SR lek moczopędny i obniżającym ciśnienie tętnicze

Post autor: admin. med. »

Co to jest Diuresin SR?
Lek o działaniu moczopędnym i obniżającym ciśnienie tętnicze.
Co zawiera i jak działa Diuresin SR?
Substancją czynną preparatu jest indapamid. Jest to substancja o umiarkowanym działaniu moczopędnym, powodująca zwiększenie objętości wydalanego moczu. Indapamid jest związkiem chemicznym z grupy sulfonamidów o właściwościach zbliżonych do tiazydowych leków moczopędnych. Podobnie jak diuretyki tiazydowe, powoduje zahamowanie zwrotnego transportu jonów sodu w kanalikach nerkowych, co skutkuje nasileniem wydalania sodu z moczem i zwiększeniem objętości wydalanej wody. Zwiększonemu wydalaniu sodu towarzyszy zwiększone wydalanie chloru i potasu. Zmniejsza się natomiast wydalanie wapnia. Działanie indapamidu prowadzi także do rozszerzenia naczyń krwionośnych i zmniejszenia oporu naczyniowego. Lek stosowany jest w leczeniu nadciśnienia tętniczego. Stosowanie postaci o przedłużonym uwalnianiu pozwala na przyjmowanie mniejszych dawek leku, zmniejsza ryzyko wystąpienia hipokaliemii i wydłuża czas działania obniżającego ciśnienie tętnicze.
Kiedy stosować Diuresin SR?
Preparat jest wskazany w leczeniu nadciśnienia tętniczego samoistnego (monoterapia lub leczenie skojarzone z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi).
Kiedy nie stosować tego preparatu?
Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na inne sulfonamidy. Nie możesz także stosować preparatu jeżeli występuje u Ciebie:
· świeży udar niedokrwienny mózgu
· ciężka niewydolność nerek
· ciężka niewydolność wątroby przebiegająca z zaburzeniami równowagi wodno-elektrolitowej
· śpiączka wątrobowa i stany przedśpiączkowe
· hipokaliemia (zmniejszenie stężenia potasu we krwi).
Preparatu nie wolno stosować w ciąży o ile w opinii lekarza nie jest to bezwzględnie konieczne. Preparat jest przeciwwskazany w okresie karmienia piersią.
Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Diuresin SR?
Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
Należy zachować ostrożność u osób:
· równolegle stosujących inne leki (porównaj akapit „Czy mogę stosować równolegle inne leki?”)
· z zaburzeniami gospodarki wodno-elektrolitowej (hipokaliemia, hiponatremia, hiperkalcemia)
· chorych na cukrzycę; należy zachować ostrożność i monitorować stężenie glukozy; preparat może zmniejszyć skuteczność doustnych leków przeciwcukrzycowych oraz insuliny
· chorych na dnę moczanową lub z hiperurykemią (ze zwiększonym stężeniem kwasu moczowego we krwi); preparat może powodować zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi i zwiększenie częstości napadów dny moczanowej
· z nadczynnością przytarczyc; jeżeli w tej grupie chorych wystąpi hiperkalcemia należy skonsultować się z lekarzem, ponieważ konieczne może być zaprzestanie stosowania preparatu.
Należy zachować ostrożność u chorych z zaburzeniami czynności wątroby, ponieważ leki moczopędne mogą przyspieszać rozwój encefalopatii wątrobowej (zaburzenia czynności mózgu na skutek zaburzeń czynności wątroby). W przypadku wystąpienia objawów encefalopatii wątrobowej należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem; konieczne jest natychmiastowe zaprzestanie stosowania preparatu.
U osób z zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 50 ml/min ale większy niż 10 ml/min) należy zachować ostrożność ze względu na możliwość wystąpienia lub nasilenia się niewydolności nerek. Jeżeli niewydolność nerek nasili się, należy zaprzestać stosowania preparatu (wyłącznie po konsultacji z lekarzem).
Preparat, podobnie jak inne leki moczopędne, może zaburzać równowagę wodno-elektrolitową i powodować niedobory sodu, potasu, chloru. W okresie leczenia należy regularnie kontrolować stężenie tych jonów.
Preparat może powodować hiponatremię (zmniejszenie stężenia sodu we krwi). Lekarz zaleci kontrolę stężenia sodu we krwi przed rozpoczęciem stosowania leku i dalsze regularne badania w trakcie leczenia. Ryzyko hiponatremii jest zwiększone u osób w podeszłym wieku oraz u osób z marskością wątroby; w tych grupach chorych należy częściej kontrolować stężenie sodu.
Stosowanie preparatu jest związane z ryzykiem wystąpienia hipokaliemii (zmniejszenia stężenia potasu we krwi). Szczególnie narażone są osoby, u których występuje marskość wątroby, wodobrzusze i obrzęki, osoby w podeszłym wieku, niedożywione, stosujące równolegle wiele leków, z chorobą niedokrwienną serca oraz z niewydolnością serca. Hipokaliemia może być przyczyną poważnych zaburzeń rytmu serca (w tym zaburzeń typu torsades de pointes) oraz może nasilać toksyczne działania glikozydów naparstnicy na serce. W grupie zwiększonego ryzyka wymienionych zaburzeń znajdują się szczególnie chorzy z wydłużonym odstępem QT w zapisie EKG. W okresie stosowania preparatu należy regularnie kontrolować stężenie potasu we krwi i zapobiegać wystąpieniu hipokaliemii (pierwsze badanie należy wykonać w ciągu pierwszego tygodnia leczenia) szczególnie u osób stosujących równolegle glikozydy naparstnicy, steroidy działające ogólnoustrojowo lub z niewydolnością wątroby. U tych pacjentów zalecane jest wzbogacenie diety w produkty o dużej zawartości potasu lub stosowanie preparatów zawierających potas (po konsultacji z lekarzem i na jego zalecenie).
Preparat zmniejsza wydalanie wapnia w moczu i może powodować nieznaczne zwiększenie stężenia wapnia we krwi (hiperkalcemię). Znaczna hiperkalcemia może być skutkiem nierozpoznanej nadczynności przytarczyc. W takim przypadku należy wykonać badania oceniające czynność przytarczyc. Przed wykonaniem badań czynnościowych przytarczyc należy przerwać stosowanie preparatu (wyłącznie po wcześniejszej konsultacji z lekarzem). W przypadku nadczynności przytarczyc i hiperkalcemii lekarz może zalecić zaprzestanie stosowania preparatu.
Jeżeli lekarz zaleci równoległe stosowanie innych leków przeciwnadciśnieniowych, konieczne jest zmniejszenie ich dawek początkowych (zgodnie z zaleceniami lekarza). Szczególną ostrożność należy zachować jeżeli równolegle stosowane są leki z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE). Należy kontrolować czynność nerek, szczególnie w pierwszym tygodniu stosowania takiego leczenia skojarzonego.
Chorzy z toczniem rumieniowatym układowym powinni zachować ostrożność, ponieważ preparat może nasilać jego objawy lub powodować nawrót choroby.
W okresie leczenia należy regularnie kontrolować ciśnienie tętnicze.
Nie należy stosować preparatu u dzieci.
Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:
· preparat zawiera laktozę; osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy, nie powinny stosować tego preparatu.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Preparat, zwłaszcza na początku leczenia oraz jeżeli równolegle stosowane są inne leki przeciwnadciśnieniowe, może powodować objawy związane z obniżeniem ciśnienia tętniczego (np. zawroty głowy, zaburzenia widzenia) i upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń i maszyn.

Dawkowanie preparatu Diuresin SR
Preparat ma postać tabletek o przedłużonym uwalnianiu. Przeznaczony jest do stosowania doustnego. Tabletki należy przyjmować 1 raz na dobę, najlepiej rano. Można przyjmować niezależnie od posiłku. Nie przekraczaj zaleconych dawek ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.
Dorośli:
1 tabletka (1,5 mg) 1 raz na dobę, rano.
Jeżeli występuje ciężka niewydolność wątroby lub nerek stosowanie preparatu jest przeciwwskazane.
Dzieci:
Nie należy stosować preparatu u dzieci.
Czy można stosować Diuresin SR w okresie ciąży i karmienia piersią?
W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.
Preparatu nie wolno stosować w ciąży o ile w opinii lekarza nie jest to bezwzględnie konieczne. Tylko lekarz może ocenić stosunek ryzyka do korzyści w Twoim przypadku.
Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w okresie karmienia piersią.
Czy mogę stosować równolegle inne preparaty?
Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.
Preparat zwiększa stężenie litu we krwi i ryzyko jego toksycznego działania (osłabienie, drgawki, zwiększone pragnienie, zaburzenia orientacji). Nie zaleca się równoległego stosowania soli litu, a w razie konieczności takiego leczenia skojarzonego należy kontrolować stężenie litu we krwi; w razie potrzeby lekarz zmniejszy dawkowanie litu.
Nie zaleca się równoległego stosowania preparatu i leków powodujących wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG (takich jak: astemizol, beprydyl, erytromycyna podawana dożylnie, halofantryna, pentamidyna, sultopryd, terfenadyna, winkamina) – indapamid zwiększa ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca.
Preparat może powodować zwiększenie stężenia wapnia we krwi. Równoległe stosowanie dużych dawek soli wapnia (np. węglanu wapnia) może powodować hiperkalcemię oraz wystąpienie zespołu mleczno-alkalicznego (hiperkalcemia, zasadowica metaboliczna, zaburzenie czynności nerek).
Preparat może powodować hipokaliemię (zmniejszenie stężenia potasu we krwi), która nasila toksyczność glikozydów nasercowych (zaburzenia rytmu serca, nudności, wymioty). U chorych stosujących glikozydy nasercowe należy zachować ostrożność i kontrolować stężenie potasu oraz wykonywać badania EKG.
Należy zachować ostrożność, jeżeli preparat jest stosowany równolegle z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi NLPZ (np. kwas acetylosalicylowy, ibuprofen) – leki te mogą osłabiać przeciwnadciśnieniowe działanie preparatu.
Równoległe stosowanie preparatu z kortykosteroidami, tetrakozaktydem, amfoterycyną B lub lekami przeczyszczającymi może zwiększać ryzyko hipokaliemii (zmniejszenia stężenia potasu we krwi) i nasilać ją. Należy monitorować stężenie potasu we krwi, zwłaszcza podczas równoległego stosowania glikozydów naparstnicy.
Jeżeli preparat stosowany jest równolegle z lekami przeciwnadciśnieniowymi lub innymi lekami mogącymi obniżać ciśnienie tętnicze (niektóre leki przeciwdepresyjne [np. imipramina], nasenne, uspokajające, neuroleptyki, barbiturany, opioidy, baklofen) może wystąpić nasilenie działania przeciwnadciśnieniowego, w tym niedociśnienie ortostatyczne.
Z powodu ryzyka wystąpienia poważnych zaburzeń rytmu serca typu torsade de pointes należy zachować ostrożność, jeżeli preparat jest stosowany równolegle z niżej wymienionymi lekami:
· leki przeciwarytmiczne klasy Ia i III (jak np. chinidyna, hydrochinidyna, dizopiramid, amiodaron, bretylium, sotalol)
· niektóre leki przeciwpsychotyczne: pochodne fenotiazyny (chlorpromazyna, cyjamemazyna, lewomepromazyna, tiorydazyna, trifluoperazyna), benzamidy (amisulpiryd, sulpiryd, sultopryd, tiapryd), pochodne butyrofenonu (droperydol, haloperydol)
Jeżeli konieczne jest stosowanie powyższych leków należy kontrolować stężenie potasu i uzupełniać jego ewentualne niedobory, kontrolować stężenie elektrolitów oraz wykonywać badania EKG. Hipokaliemia (zmniejszenie stężenia potasu) zwiększa ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca typu torsade de pointes. Jeżeli występuje hipokaliemia należy stosować leki nie powodujące ryzyka torsades de pointes.
Należy zachować ostrożność, jeżeli preparat jest stosowany równolegle z:
· lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas (amiloryd, spironolakton, triamteren) – ryzyko hiperkaliemii (szczególnie u chorych na cukrzycę lub z niewydolnością nerek); należy kontrolować stężenie potasu
· środkami kontrastowymi zawierającymi jod – ryzyko rozwoju ostrej niewydolności nerek; przed zastosowaniem takich środków kontrastujących należy zapewnić odpowiednie nawodnienie chorego
· cyklosporyną, takrolimusem – ryzyko zwiększenia stężenia kreatyniny we krwi
· metforminą – ryzyko kwasicy metabolicznej (nie należy stosować metforminy, jeżeli stężenie kreatyniny przekroczy 12mg/l u kobiet lub 15 mg/l u mężczyzn.
Równoległe stosowanie preparatu z inhibitorami konwertazy angiotensyny (ACE) u chorych z niedoborem sodu (szczególnie u chorych ze zwężeniem tętnicy nerkowej) powoduje ryzyko wystąpienia nagłego niedociśnienia tętniczego oraz ryzyko ostrej niewydolności nerek. Ponieważ wcześniejsze leczenie diuretyczne może spowodować niedobór sodu lekarz zaleci:
· zaprzestanie stosowania leku moczopędnego na 3 dni przed rozpoczęciem stosowania inhibitorów ACE, a następnie, jeżeli to konieczne, powrót do przyjmowania leku moczopędnego nieoszczędzającego potasu
lub
· rozpoczęcie leczenia inhibitorami ACE od małych dawek, a następnie stopniowe ich zwiększanie.
W przypadku zastoinowej niewydolności serca lekarz rozpocznie leczenie od małych dawek inhibitorów ACE, zwykle po zmniejszeniu dawki leku moczopędnego o ile jest to możliwe. We wszystkich przypadkach lekarz zaleci monitorowanie czynności nerek (stężenia kreatyniny) przez pierwsze tygodnie leczenia inhibitorami ACE.
Jakie działania niepożądane mogą wystąpić?
Jak każdy lek, również Diuresin SR, może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Możliwe: zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej (hipokaliemia, hiponatremia, hiperkalcemia), zaburzenia czynności serca (zaburzenia rytmu serca, zmiany w zapisie EKG, uczucie kołatania serca), niedociśnienie tętnicze (w tym ortostatyczne), nadmierne osłabienie, skurcze mięśni, nudności, wymioty, suchość w ustach, zaparcia, biegunki, bóle brzucha, utrata apetytu, rumień, pokrzywka, świąd, zapalenie naczyń, zawroty i bóle głowy, uczucie drętwienia lub mrowienia (parestezje), zaburzenia nastroju, nasilenie objawów współistniejącego tocznia rumieniowatego układowego, encefalopatia wątrobowa, zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi (napady dny moczanowej), hiperglikemia (zwiększenie stężenia glukozy). Rzadko: zaburzenia hematologiczne (niedokrwistość, zmniejszenie liczby krwinek białych [leukopenia], znaczne zmniejszenie liczby granulocytów [agranulocytoza], zmniejszenie liczby płytek krwi [małopłytkowość]).
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post