ForumMedyczne.edu.pl

Tulip (atorwastatyna) Lek zmniejszający stężenie lipidów(cholesterolu) we krwi.Co zawiera i jak działa Tulip?
Substancją czynną preparatu jest atorwastatyna. Jest to substancja należąca do grupy leków zwanych statynami. Statyny stosuje się w celu zmniejszenia stężenia lipidów (głównie cholesterolu) we krwi. Ryzyko chorób sercowo-naczyniowych związane jest ze zwiększonym stężeniem lipidów we krwi, a zwłaszcza ze zwiększonym stężeniem pewnej frakcji cholesterolu występującego w postaci związanej z lipoproteinami o małej gęstości (cholesterol LDL). Za nieprawidłowe uznaje się stężenie cholesterolu LDL większe lub równe 3 mmol/l (115 mg/dl). Zwiększone stężenie cholesterolu LDL we krwi określane jest jako hipercholesterolemia. Działanie statyn polega na hamowaniu aktywności kluczowego enzymu uczestniczącego w procesie syntezy cholesterolu (enzym ten to reduktaza 3-hydroksy-3-metylo-glutarylo-koenzymu A, w skrócie reduktaza HMG-CoA). Zahamowanie aktywności tego enzymu w komórkach wątroby powoduje ograniczenie syntezy cholesterolu oraz stymuluje komórki wątroby do wzmożonego wychwytu cząsteczek cholesterolu LDL z krwi. Działanie to prowadzi do skutecznego zmniejszenia stężenia cholesterolu LDL we krwi. Statyny są stosowane w leczeniu hipercholesterolemii oraz profilaktycznie u osób z czynnikami ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Zmniejszają ryzyko wystąpienia incydentów sercowo-naczyniowych (zawału serca, udaru mózgu, zgonu związanego z chorobą niedokrwienną serca).

Kiedy stosować Tulip?
Preparat jest wskazany w leczeniu:
· hipercholesterolemii pierwotnej, rodzinnej hipercholesterolemii heterozygotycznej, lub hiperlipidemii mieszanej, z zachowaniem diety, gdy dieta i inne sposoby leczenia niefarmakologicznego okazały się niewystarczające;
· rodzinnej hipercholesterolemii homozygotycznej w skojarzeniu z dietą i innymi metodami leczenia, lub gdy inne metody leczenia są niedostępne;
oraz w zapobieganiu:
zdarzeniom ze strony układu sercowo-naczyniowego u chorych z dużym ryzykiem wystąpienia pierwszego zdarzenia sercowo-naczyniowego, jako uzupełnienie leczenia mającego na celu zmniejszenie innych czynników ryzyka.

Kiedy nie stosować tego preparatu?
Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu. Nie możesz także stosować preparatu jeżeli występuje u Ciebie czynna choroba wątroby lub utrzymujące się zwiększenie aktywności aminotransferaz (enzymów wątrobowych) we krwi, o nieustalonej przyczynie. Przeciwwskazaniem do stosowania preparatu jest także występowanie miopatii (chorób mięśni).
Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane:
· u kobiet w wieku rozrodczym, które nie stosują skutecznych metod zapobiegania ciąży
· w okresie ciąży
w okresie karmienia piersią.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Tulip?
Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
Przed rozpoczęciem leczenia oraz w jego trakcie lekarz zaleci regularne badania czynności wątroby. Jeżeli wystąpią jakiekolwiek zaburzenia czynności wątroby lekarz zaleci wykonanie odpowiednich badań kontrolnych czynności tego narządu. Stosowanie preparatu może powodować zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (aminotransferaz) oznaczanej w badaniach laboratoryjnych krwi. W przypadku wystąpienia zwiększonej aktywności aminotransferaz, jeżeli oznaczona wartość 3–krotnie przekroczy górną granicę normy, należy skonsultować się z lekarzem, który zaleci zmniejszenie dawki lub przerwanie stosowania preparatu. Należy zachować szczególną ostrożność w przypadku osób spożywających znaczne ilości alkoholu, a także u chorych, u których w przeszłości występowały zaburzenia czynności wątroby.
Atorwastatyna, podobnie jak inne leki z grupy statyn, może powodować wystąpienie miopatii, czyli chorób mięśni objawiających się ich bólem, osłabieniem czy nadmierną wrażliwością na dotyk. Objawom tym towarzyszy, wykrywalna w badaniach laboratoryjnych, zwiększona aktywność kinazy kreatynowej (CK). Kinaza ta jest enzymem ważnym dla pracy mięśni, a jej aktywność stanowi wskaźnik biochemiczny uszkodzenia mięśni. Miopatia może prowadzić do wystąpienia rabdomiolizy, zespołu objawów związanych z uszkodzeniem i rozpadem mięśni. Rabdomioliza może stanowić zagrożenie życia. Rabdomiolizie może towarzyszyć ostra niewydolność nerek, w bardzo rzadkich przypadkach prowadząca do śmierci.
Ryzyko wystąpienia miopatii i/lub rabdomiolizy jest zależne od stosowanej dawki leku.
Jeżeli w okresie leczenia zauważysz zwiększoną wrażliwość mięśni na dotyk (tkliwość), ból, skurcze lub osłabienie mięśni powinieneś natychmiast skonsultować się z lekarzem, zwłaszcza jeżeli objawom tym towarzyszy zmęczenie czy gorączka. Objawy te mogą występować bez powikłań, lecz także mogą być związane z wystąpieniem i rozwojem miopatii i mogą wymagać przerwania stosowania preparatu.
U niektórych chorych występuje zwiększone ryzyko wystąpienia rabdomiolizy. U tych osób konieczne jest oznaczenie aktywności CK przed rozpoczęciem leczenia statynami. Szczególną ostrożność należy zachować u chorych:
· w podeszłym wieku (powyżej 70 lat)
· z zaburzoną czynnością nerek
· z niedoczynnością tarczycy
· z dziedzicznymi chorobami mięśni
· u których w przeszłości podanie statyn lub fibratów spowodowało działania niepożądane ze strony mięśni
· nadużywających alkoholu.
Jeżeli wiesz lub podejrzewasz, że należysz, do którejkolwiek z powyższych grup, przed zastosowaniem preparatu poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek. Lekarz oceni stosunek ryzyka do korzyści związanych z leczeniem i podejmie stosowną decyzję. Może zalecić Ci częstsze badania laboratoryjne i pozostawanie pod ścisłą kontrolą.
Przed rozpoczęciem leczenia a także w razie podejrzeń wystąpienia miopatii, lekarz zaleci wykonanie oznaczenia aktywności kinazy kreatynowej (CK) we krwi. Badania tego nie należy wykonywać po znacznym wysiłku fizycznym. Jeżeli aktywność CK znacząco (ponad 5 razy) przewyższa górną granicę wartości prawidłowych, pomiar należy powtórzyć po 5–7 dniach, w celu potwierdzenia wyników. W przypadku znacznie podwyższonej aktywności CK nie należy rozpoczynać leczenia atorwastatyną. U chorych będących w trakcie leczenia, lekarz zaleci przerwanie stosowania preparatu. Jeżeli objawy sugerujące wystąpienie miopatii ustąpią, a aktywność CK powróci do normy lekarz może zalecić kontynuację leczenia tym lub innym preparatem z grupy statyn z zastosowaniem możliwie najmniejszych dawek i z zachowaniem szczególnej ostrożności.
Ryzyko wystąpienia miopatii i rabdomiolizy zwiększa się znacząco w przypadku równoległego stosowania leków, które silnie hamują aktywność enzymu CYP3A4 takich jak np. itrakonazol, ketokonazol, inhibitory proteazy HIV, erytromycyna, klarytromycyna, telitromycyna, nefazodon, cyklosporyna, gemfibrozyl, a także w przypadku równoległego stosowania: innych fibratów, niacyny. W przypadku konieczności równoległego stosowania tych preparatów należy zachować szczególną ostrożność (lekarz zaleci odpowiednie zmniejszenie stosowanej dawki atorwastatyny i monitorowanie kliniczne pacjentów).
Stosowanie niektórych preparatów z grupy statyn może być związane z wystąpieniem śródmiąższowej choroby płuc, zwłaszcza podczas długotrwałego stosowania. Jeżeli wystąpią objawy mogące świadczyć o rozwoju śródmiąższowego zapalenia płuc (duszność, kaszel bez odkrztuszania, pogorszenie się ogólnego stanu zdrowia, zawroty głowy, zmniejszenie masy ciała i gorączka) należy skonsultować się z lekarzem. Lekarz postawi diagnozę i rozważy konieczność zaprzestania stosowania preparatu.
Nie ma wystarczających i kompletnych danych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa stosowania preparatu u dzieci i młodzieży do 18. roku życia, zwłaszcza w przypadku długotrwałego stosowania preparatu. Nie ma danych dotyczących stosowania preparatu u dzieci do 10. roku życia.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Preparat nie wywiera istotnego wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych.

Dawkowanie preparatu Tulip
Preparat ma postać tabletek powlekanych. Przeznaczony jest do stosowania doustnego. Tabletki należy przyjmować raz na dobę, niezależnie od pory dnia, niezależnie od posiłku. Nie przekraczaj zaleconych dawek ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem. Lekarz ustali dawkowanie indywidualnie w zależności od sytuacji klinicznej (wyjściowego i docelowego stężenia cholesterolu LDL) i reakcji chorego na leczenie. Zwykle dawka początkowa wynosi 10 mg na dobę. W razie konieczności, lekarz może następnie stopniowo zwiększać dawkę. Dawka maksymalna wynosi 80 mg na dobę. Nie badano skuteczności i bezpieczeństwa stosowania dawek większych niż 20 mg na dobę u osób do 18. roku życia. W okresie leczenia należy stosować (kontynuować) standardową dietę o małej zawartości cholesterolu a także zachować odpowiednią aktywność fizyczną.
Dorośli:
Hipercholesterolemia pierwotna oraz hiperlipidemia mieszana:
Dawka dobowa 10 mg jest zwykle wystarczająca u większości chorych. Efekty działania preparatu występują zwykle po 2 tygodniach leczenia a najsilniej są widoczne po 4 tygodniach leczenia, po czym utrzymują się na stałym poziomie w trakcie leczenia podtrzymującego. Po zaprzestaniu stosowania preparatu stężenie cholesterolu może powrócić do wartości sprzed leczenia.
Rodzinna hipercholesterolemia heterozygotyczna:
Dawka początkowa wynosi zwykle: 10 mg 1 raz na dobę; w razie konieczności lekarz indywidualnie dostosuje dawkowanie (lekarz może stopniowo zwiększyć dawkę do 40 mg, a w niektórych przypadkach do maksymalnej dawki dobowej wynoszącej 80 mg lub stosować dawkę 40 mg na dobę łącznie z lekiem wiążącym kwasy żółciowe).
Rodzinna hipercholesterolemia homozygotyczna:
lekarz indywidualnie ustali dawkowanie (10–80 mg na dobę).
Zapobieganie zdarzeniom ze strony układu sercowo–naczyniowego:
Dawka początkowa wynosi zwykle: 10 mg 1 raz na dobę; w razie konieczności lekarz stopniowo zwiększy dawkę.
U chorych z zaburzeniami czynności nerek nie ma konieczności modyfikowania dawkowania. U chorych z czynną chorobą wątroby stosowanie preparatu jest przeciwwskazane. Należy zachować ostrożność w przypadku osób z zaburzeniami czynności wątroby.
U chorych w podeszłym wieku nie ma konieczności dostosowywania dawkowania.
Dzieci i młodzież:
W tej grupie wiekowej leczenie może być prowadzone wyłącznie pod kontrolą lekarza specjalisty. Nie ma pełnych danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu u dzieci i młodzieży do 18. roku życia. U osób do 18. roku życia nie badano bezpieczeństwa i skuteczności stosowania dawek dobowych większych niż 20 mg preparatu.

Czy można stosować Tulip w okresie ciąży i karmienia piersią?
W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.
Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane u kobiet w ciąży i kobiet planujących zajść w ciążę w najbliższym czasie oraz w okresie karmienia piersią.
Kobiety w wieku rozrodczym stosujące preparat powinny bezwzględnie skonsultować się z lekarzem w sprawie stosowania skutecznej antykoncepcji aby zapobiec ciąży w okresie leczenia.

Czy mogę stosować równolegle inne preparaty?
Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty. W szczególności poinformuj lekarza jeżeli stosujesz:
· leki silnie hamujące aktywność enzymu CYP3A4 takie jak np. itrakonazol, ketokonazol, inhibitory proteazy HIV, erytromycyna, klarytromycyna, telitromycyna i nefazodon
· fibraty
· gemfibrozyl
· niacynę (kwas nikotynowy)
· digoksynę
· cyklosporynę
· werapamil
· diltiazem
· ezetymib
· amiodaron
· amlodypinę
· efawirenzem, ryfampicynę, preparaty zawierające ziele dziurawca
· kolestypol
· leki zobojętniające sok żołądkowy
· doustne preparaty antykoncepcyjne
· leki przeciwzakrzepowe takie jak: warfaryna, fenprokumon, acenokumarol.
Atorwastatyna jest metabolizowana z udziałem izoenzymu 3A4 cytochromu P450. Równoległe stosowanie leków, które silnie hamują aktywność izoenzymu 3A4 cytochromu P450 takich jak np. cyklosporyna, itrakonazol, ketokonazol, inhibitory proteazy HIV, erytromycyna, klarytromycyna, telitromycyna i nefazodon znacząco zwiększa ryzyko wystąpienia miopatii i rabdomiolizy. Dlatego równoległe stosowanie tych leków z atorwastatyną wymaga zachowania szczególnej ostrożności (lekarz zaleci odpowiednie zmniejszenie stosowanej dawki atorwastatyny i monitorowanie kliniczne pacjentów). W przypadku konieczności równoległego stosowania cyklosporyny, dawka atorwastatyny nie powinna być większa niż 10 mg na dobę.
Istnieje także możliwość wystąpienia interakcji atorwastatyny z innymi lekami także metabolizowanymi z udziałem izoenzymu 3A4 cytochromu P450 np. z amiodaronem. Równoległe stosowanie amiodaronu lub werapamilu może powodować zwiększenie ekspozycji na atorwastatynę i w ten sposób zwiększać ryzyko wystąpienia miopatii i rabdomiolizy.
Równoległe stosowanie gemfibryzolu lub innych fibratów zwiększa ryzyko wystąpienia miopatii i rabdomiolizy.
W przypadku konieczności równoległego stosowania diltiazemu lekarz zaleci monitorowanie kliniczne.
Stosowany równolegle ezetymib może zwiększać ryzyko wystąpienia miopatii.
W okresie leczenia należy unikać spożywania soku grejpfrutowego (sok grejpfrutowy hamuje aktywność izoenzymu 3A4 cytochromu P450).
Stosowanie atorwastatyny z lekami zwiększającymi aktywność izoenzymu 3A4 cytochromu P450 (np. efawirenzem, ryfabutyna, ryfampicyna, karbamazepina, fenytoina, fenobarbital, preparaty zawierające ziele dziurawca) może powodować zmniejszenie stężenia atorwastatyny we krwi.
Równoległe stosowanie digoksyny wymaga odpowiedniego monitorowania chorego.
Równoległe stosowanie doustnych preparatów antykoncepcyjnych może powodować wzrost stężenia hormonów sterydowych we krwi (pochodnych progesteronu i estrogenów). Należy skonsultować się z lekarzem (możliwa konieczność zmiany dawkowania).
Kolestypol, leki zobojętniające sok żołądkowy zawierające wodorotlenek glinu czy magnezu może wpływać na zmiany stężenia atorwastatyny i jej czynnych metabolitów we krwi.
Atorwastatyna może nasilać działanie leków przeciwzakrzepowych pochodnych kumaryny (np. warfaryna); u chorych stosujących takie leczenie skojarzone konieczne jest oznaczanie parametrów krzepnięcia krwi (czasu protrombinowego) z częstotliwością zaleconą przez lekarza (zwykle często zwłaszcza na początku leczenia oraz w przypadku zwiększania stosowanych dawek atorwastatyny lub po przerwaniu leczenia atorwastatyną).

Jakie działania niepożądane mogą wystąpić?
Jak każdy lek, również Tulip może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Do częstych działań niepożądanych mogących wystąpić po zastosowaniu preparatu należą zaburzenia żołądkowo–jelitowe (zaparcia, wzdęcia, niestrawność, nudności, biegunka), bezsenność, bóle i zawroty głowy, uczucie kłucia lub mrowienia (parestezje), reakcje uczuleniowe (wysypka skórna i świąd), bóle mięśni i stawów, osłabienie, ból w klatce piersiowej, ból pleców, obrzęki obwodowe. Niezbyt często: brak apetytu, wymioty, małopłytkowość, łysienie, zmiany stężenia glukozy we krwi, zapalenie trzustki, zaburzenia pamięci, neuropatia obwodowa, impotencja, zwiększenie masy ciała, miopatia (choroby mięśni). Rzadko możliwe: zapalenie mięśni, rabdomioliza (zespół objawów związanych z rozpadem tkanki mięśniowej), zwiększona aktywność aminotransferaz wątrobowych, zwiększona aktywność kinazy kreatynowej (CK), żółtaczka, zapalenie wątroby. Bardzo rzadko: utrata słuchu, zaburzenia widzenia, niewydolność wątroby, pęknięcie ścięgien, ginekomastia. W bardzo rzadkich przypadkach reakcje anafilaktyczne mogące stanowić zagrożenie życia, obrzęk naczynioruchowy (obrzęk twarzy, języka, gardła mogący utrudniać oddychanie), ciężkie reakcje skórne (zespół Stevensa i Johnsona, rumień wielopostaciowy oraz martwica toksyczna rozpływna.
źródło:baza leków