Ubytek w przegrodzie międzyprzedsionkowej.

Schorzenia i wady układ krążenia, układu sercowo-naczyniowego, nadciśnienie tętnicze, choroby tętnic i żył
admin. med.

Ubytek w przegrodzie międzyprzedsionkowej.

Post autor: admin. med. »

Ubytek przegrody międzyprzedsionkowej to jedna z najczęstszych wad wrodzonych serca u dorosłych. Najczęstszą lokalizacją ubytków jest środek przegrody międzyprzedsionkowej. W przegrodzie tej może występować jeden otwór lub kilka.
Ubytki w przegrodzie międzyprzedsionkowej niekorzystnie wpływają na pracę serca. W lewym przedsionku panuje ciśnienie większe niż w prawym co w połączeniu z otworami w przegrodzie doprowadza do przeciążenia objętościowego jam prawego serca i zwiększenia przepływu w naczyniach krążenia płucnego. Duże przecieki mogą doprowadzić do rozwoju nadciśnienia płucnego. Obciążenie prawej komory prowadzi do niedomykalności zastawki trójdzielnej (zastawka między prawym przedsionkiem i prawą komorą). W diagnostyce ubytków w przegrodzie międzyprzedsionkowej wykonywane są badania: echokardiograficzne, elektrokardiograficzne (EKG) oraz zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej.

ASD - stanowi 10% wszystkich wad wrodzonych serca, występuje dwukrotnie częściej u dziewczynek niż u chłopców i może być powiązany z innymi wadami serca. Etiologia wady jest wieloczynnikowa i nie do końca poznana. Wyróżnia się trzy rodzaje tej wady- ubytek w przegrodzie międzyprzedsionkowej typu otworu drugiego, typu zatoki żylnej i typu otworu pierwszego i kanału przedsionkowo-komorowego. Dolegliwości związane z niepowikłanym ASD występują u osób dorosłych 30-40 letnich i dopiero wówczas wykrywa się tą wadę. W okresie niemowlęcym przebieg choroby jest bezobjawowy. Dzieci są delikatnej budowy o bladej skórze. Wraz z wiekiem można zaobserwować niewielkiego stopnia duszność i zmniejszenie wydolności wysiłkowej. Dochodzi do nasilenia objawów a u dorosłych może wystąpić zastoinowa niewydolność krążenia, zaburzenia rytmu (migotanie przedsionków).


Przetrwały otwór owalny (PFO) - nie jest, w przeciwieństwie do ubytku w przegrodzie międzyprzedsionkowej typu ASD, rzeczywistym otworem i nie wiąże się z istotnym przepływem krwi przez przegrodę międzyprzedsionkową. PFO jest szczeliną między dwoma zachodzącymi na siebie częściami przegrody, do której otwarcia dochodzi w szczególnych, indywidualnych sytuacjach. W przypadku istnienia PFO może dojść do otwarcia takiej szczeliny i przecieku krwi wraz ze skrzeplinami z układu żylnego do lewego przedsionka i układu tętniczego, a w konsekwencji może dochodzić do zatorów w układzie tętniczym mózgu, serca oraz narządów jamy brzusznej i kończyn.
Częstość występowania drożnego otworu owalnego szacuje się mniej więcej na 30% w populacji, aczkolwiek tylko u niewielkiej części może on stać się przyczyną wystąpienia incydentu zatorowego (np. udaru mózgu). W chwili obecnej brak jest danych naukowych mówiących, która z osób mających drożny otwór owalny dozna w swoim życiu epizodu zatorowego związanego z PFO.
Niemniej jednak w przypadku osób, które przebyły taki incydent, ryzyko nawrotu wynosi około 4% rocznie. Dlatego przeprowadza się zabiegi zamykania ubytków w przegrodzie międzyprzedsionkowej.
W przypadku ubytku w przegrodzie międzyprzedsionkowej typu ASD zatrzymuje się przeciek z lewego do prawego przedsionka, natomiast w przypadku drożnego otworu owalnego tworzy się barierę dla nawracających epizodów zatorowych.

Leczenie
W przypadku gdy ubytki w przegrodzie międzyprzedsionkowej niekorzystnie wpływają na właściwości hemodynamiczne serca wskazane jest leczenie zabiegowe. Zamykanie ubytków może odbywać się na dwa różne sposoby. Możliwe jest zamykanie ubytku poprzez operację kardiochirurgiczną lub metodą przezskórną. Pacjenci wszystkich grup wiekowych odnoszą korzyść wynikającą z zamknięcia ubytków w przegrodzie międzyprzedsionkowej. U pacjentów z mniejszym przeciekiem lewo - prawym i prawidłowymi wartościami ciśnienia w krążeniu płucnym nie jest wymagane leczenie operacyjne.

Przezskórne zamknięcie ubytku w przegrodzie międzyprzedsionkowej.
Zabiegi są przeprowadzane w zakładach kardiologii inwazyjnej przy użyciu specjalnych urządzeń dostosowanych do typu ubytku w przegrodzie międzyprzedsionkowej (np. Amplatzer Occluder). Po miejscowym znieczuleniu okolicy pachwiny nakłuwa się żyłę udową i wprowadza cewnik o średnicy 3mm.Następnie pod kontrolą lampy rentgenowskiej i echokardiografii przezprzełykowej wprowadza się przez żyłę główną dolną wymieniony cewnik. Jego końcówką przechodzi się przez przegrodę międzyprzedsionkową do lewego przedsionka serca. Następnie przez ten cewnik wprowadza się zestaw podwójnych parasolek. W lewym przedsionku serca zostaje otwarta połowa zestawu (jedna parasolka). Otwarta parasolka zostaje przyciągnięta do przegrody międzyprzedsionkowej. Ten etap zabiegu musi się odbywać pod kontrolą echokardiografii przezprzełykowej. Kiedy parasolka po lewej stronie przegrody międzyprzedsionkowej jest prawidłowo dopasowana, zostaje otwarta druga część zestawu po prawej stronie przegrody międzyprzedsionkowej (druga parasolka). Po skontrolowaniu prawidłowości implantacji, system zestaw odłączony odpowiednim mechanizmem zwalniającym. Następnie usuwa się cewnik. W wyniku miejscowego ucisku dochodzi do zasklepienia nakłutej żyły.
Do możliwych powikłań zabiegu należą krwawienie z miejsca wkłucia, krwiak i zatorowość.
Po udanym zabiegu pacjenci mogą opuścić szpital nawet na drugi dzień. Po wypisaniu ze szpitala konieczne są kontrolne wizyty po miesiącu, trzech, sześciu i dwunastu miesiącach. Kontrole po zabiegu oceniają prawidłowość implantacji oraz wykrywają ewentualne powikłania.
źródło: carint.com.pl/pl
ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post