ForumMedyczne.edu.pl

Uroterapia to leczenie zaburzeń mikcji poza farmakoterapią i leczeniem chirurgicznym. Dzielimy ją na uroterapię standardową i niestandardową.

W skład uroterapii standardowej wchodzi informacja na temat prawidłowego działania dolnych dróg moczowych, szkolenie pacjenta w zakresie prawidłowych nawyków przyjmowania płynów, oddawania moczu oraz prawidłowego rozkładu tych czynności w ciągu dnia, profilaktyka zaparć, prowadzenie dzienników mikcji dokumentujących objawy ze strony dolnych dróg moczowych, wsparcie pacjenta i rodziców w terapii.

Uroterapia niestandardowa prowadzona jest w ośrodkach uroterapeutycznych z właściwie przeszkolona i wyedukowaną kadrą (uroterapeuci, pielęgniarki uroterapeutyczne) prowadzącą rehabilitację mięśni przepony moczowo-płciowej, biofeedback, stymulacje elektryczną, naukę cewnikowania.
Uroterapia standardowazwiń

Prawidłowa ilość i równomierny rozkład płynów przyjmowanych w ciągu dnia ma kluczowe znaczenie u pacjentów z zaburzeniami mikcji. Dzieci powinny wypijać co najmniej 30ml płynów na kg masy ciała na dobę.

Pacjenci z zaburzeniami mikcji, szczególnie z dziennym nietrzymaniem moczu mają tendencje do ograniczania ilości spożywanych napojów celem ograniczenia tej dolegliwości. Niestety powoduje to nasilenie zaparć, obniżenie czynnościowej pojemności pęcherza i prowadzi do rozwoju mechanizmu „błędnego koła”. Tak więc pierwszą interwencją terapeutyczną powinno być poinformowanie pacjentów o konieczności przyjmowania określonej ilości płynów. Kolejnym elementem jest rozkład przyjmowanych płynów podczas dnia.

Często u pacjentów z moczeniem nocnym , ze względu na brak czasu i dostępu do płynów w ciągu dnia, szczególnie podczas zająć szkolnych, obserwuje się nieprawidłową tendencje do przyjmowania większej ilości płynów w godzinach popołudniowych i wieczornych. Nie należy ograniczać u tych chorych ilości przyjmowanych płynów, jednak istotnym jest zwrócenie uwagi na równomierne ich rozłożenie w ciągu dnia i ograniczenie ich podaży na 2h przed spoczynkiem nocnym.

W leczeniu zaburzeń mikcji istotne jest zwrócenie uwagi na sposób oddawania moczu. Podczas pierwszego kontaktu pacjenta z personelem medycznym powinno zostać przeprowadzone szkolenie dotyczące prawidłowej pozycji mikcyjnej. Podczas oddawania moczu pacjent powinien usiąść wygodnie na toalecie, całe stopy oprzeć o podłoże, pięty skierować ku sobie w kształcie litery V, kolana powinny być zgięte pod kątem 90˚ i lekko odwiedzione, plecy wyprostowane. Bielizna i ubranie nie powinny krępować nóg, dlatego należy zsunąć je poniżej kolan. U małych dzieci korzystających z sedesu powinno stosować się udogodnienia w postaci nakładek na deskę sedesową i podstawek pod stopy. Podczas mikcji pacjent powinien być rozluźniony, a proces oddawania moczu nie powinien przebiegać w pośpiechu.

Uroterapia niestandardowa
Biologiczne sprzężenie zwrotne – biofeedback

Biofeedback stosuje się w celu uświadomienia choremu zmian ciśnienia śródpęcherzowego (w przypadku nadaktywności pęcherza) lub nieprawidłowej funkcji zwieraczy (w przypadku zaburzenia korelacji wypieraczowo-zwieraczowej). Biofeedback pomaga kontrolować mimowolne skurcze wypieracza oraz przywraca prawidłową koordynację, zmniejszając tym samym zaleganie moczu w pęcherzu po mikcji. Metoda biologicznego sprzężenia zwrotnego jest istotnym uzupełnieniem leczenia farmakologicznego zaburzeń oddawania moczu. Wymaga jednak znacznego wysiłku ze strony chorego dziecka i trenującego go fizjoterapeuty. Niezbędna jest również dobra motywacja chorego.

Stymulacja elektryczna

U pacjentów z częstomoczem, parciami naglącymi, zmniejszoną pojemnością pęcherza moczowego spowodowanymi jego nadczynnością nie reagujących na leczenie farmakologiczne można zastosować elektromodulację okolicy krzyżowej celem modyfikacji czynności nerwów odpowiadających za skurcz mięśnia wypieracza pęcherza. Celem elektromodulacji nie jest uzyskanie wzrostu aktywności danej grupy mięśni, ale zmiana (zmniejszenie) dotychczasowej aktywności. Do elektromodulacji wykorzystuje się specjalne urządzenia generujące impulsy o odpowiedniej częstotliwości. Metoda elektromodulacji opiera się na zjawisku hamowania ośrodka krzyżowego mikcji przez bodźce pochodzące z obwodowych receptorów czuciowych przekazywanych szlakami wstępującymi układu nerwowego. W ten sposób zmniejsza się aktywność skurczową wypieracza i w efekcie uzyskuje się stopniowy wzrost pojemności pęcherza moczowego.

Cewnikowanie pęcherza moczowego
Pacjenci z hipofunkcją pęcherza moczowego lub dysfunkcją mikcji nie reagujący na inne metody leczenia, u których zaleganie moczu po mikcji prowadzi do nawrotowych zakażeń układu moczowego lub pogarszania się funkcji górnych dróg moczowych wymagają wprowadzenia czystego przerywanego cewnikowania (CIC). Procedura ta powtarzana kilkakrotnie (5-6) razy na dobę prowadzi do całkowitego opróżnienia pęcherza i pozwala na uniknięcie retencji moczu. Nauka cewnikowania (przez rodzica) lub samocewnikowania powinna być prowadzona przez doświadczony zespół lekarsko-pielęgniarski w ośrodkach specjalistycznych, celem przekonania pacjenta i jego rodziców do konieczności takiego postępowania oraz uniknięcia błędów prowadzących do zakażeń układu moczowego. Pacjenci po przebyciu szkolenia muszą podlegać okresowej kontroli celem weryfikacji sposobu prowadzenia cewnikowania w warunkach domowych.
źródło:moczenieudzieci.pl