Kawa a ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2
: 19 mar 2017, o 17:20
Lek. Magdalena Kwiatkowska
Klinika Chorób Metabolicznych Collegium Medicum UJ, Kraków
W majowym numerze „Diabetologii” zaprezentowano pracę będącą podsumowaniem badania wpływu diety na ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2.
Powszechnie wiadomo, że hormony jelitowe – glukagonopodobny peptyd-1 (GLP-1) i glukozozależny peptyd insulinotropowy (żołądkowy peptyd hamujący – GIP) – mają znaczący wpływ na zależne od posiłku wydzielanie insuliny, funkcjonowanie oraz wzrost komórek beta trzustki oraz, w przypadku zaburzenia ich wydzielania, na patofizjologię cukrzycy typu 2. We wcześniejszych badaniach genetycznych wykazano wpływ polimorfizmu pojedynczego nukleotydu (SNP) w materiale genetycznym na regulację sekrecji i właściwości hormonów inkretynowych. Wykazano także wpływ wariantów genów TCF7L2 (transcription factor 7-like 2), WFS1 (Wolframin ER transmembrane glycoprotein) na wydzielanie GLP-1, GIPR (gastric inhibitory polipeptide receptor) na GIP oraz wariantu KCNQ1 (potassium voltage-gated channel subfamily Q member 1) na sekrecję GLP-1 i GIP.
Mimo udokumentowanego bezpośredniego wpływu pokarmu na wydzielanie inkretynowe, rola diety i poszczególnych jej składników na wydzielanie GLP-1 i GIP pozostaje nieznana.
W badaniu kohortowym wzięło udział ponad 8000 pacjentów z rozpoznaną cukrzycą typu 2 i około 11 000 subkohorty z 8 krajów zróżnicowanych pod względem etnicznym oraz przyzwyczajeń dietetycznych (Francja, Włochy, Hiszpania, Wielka Brytania, Holandia, Niemcy, Dania i Szwecja). Grupy obserwowano przez średnio 12,5 roku, badając związek między czynnikami dietetycznymi (tj. kawa, nabiał zawierający serwatkę, oliwa z oliwek, płatki zbożowe) a genowymi oraz ich wpływu na rozwój cukrzycy typu 2. Z badania wykluczono osoby ze zbyt dużą dzienną podażą energii oraz badanych, u których nie udało się zebrać dokładnych informacji dotyczących diety.
Zaobserwowano możliwe statystycznie znaczące zmniejszenie ryzyka zachorowania na cukrzycę typu 2 u osób z wariantem genu TCF7L2. U osób z innym wariantem tego genu nie wykryto wpływu kawy na ryzyko cukrzycy. W przypadku poszczególnych wariantów pozostałych genów (KCNQ1, GIPR, WFS1) również zaobserwowano zmniejszenie ryzyka cukrzycy u smakoszy kawy; ryzyko to było tym mniejsze, im więcej korzystnych alleli posiadał badany. Nie zaobserwowano podobnego efektu w przypadku pozostałych składników diety ani wpływu pochodzenia badanych na wyniki.
Wszystkie powyższe wnioski stanowią jedynie przesłanki i wymagają dalszych badań.
źródło: mp.pl
Klinika Chorób Metabolicznych Collegium Medicum UJ, Kraków
W majowym numerze „Diabetologii” zaprezentowano pracę będącą podsumowaniem badania wpływu diety na ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2.
Powszechnie wiadomo, że hormony jelitowe – glukagonopodobny peptyd-1 (GLP-1) i glukozozależny peptyd insulinotropowy (żołądkowy peptyd hamujący – GIP) – mają znaczący wpływ na zależne od posiłku wydzielanie insuliny, funkcjonowanie oraz wzrost komórek beta trzustki oraz, w przypadku zaburzenia ich wydzielania, na patofizjologię cukrzycy typu 2. We wcześniejszych badaniach genetycznych wykazano wpływ polimorfizmu pojedynczego nukleotydu (SNP) w materiale genetycznym na regulację sekrecji i właściwości hormonów inkretynowych. Wykazano także wpływ wariantów genów TCF7L2 (transcription factor 7-like 2), WFS1 (Wolframin ER transmembrane glycoprotein) na wydzielanie GLP-1, GIPR (gastric inhibitory polipeptide receptor) na GIP oraz wariantu KCNQ1 (potassium voltage-gated channel subfamily Q member 1) na sekrecję GLP-1 i GIP.
Mimo udokumentowanego bezpośredniego wpływu pokarmu na wydzielanie inkretynowe, rola diety i poszczególnych jej składników na wydzielanie GLP-1 i GIP pozostaje nieznana.
W badaniu kohortowym wzięło udział ponad 8000 pacjentów z rozpoznaną cukrzycą typu 2 i około 11 000 subkohorty z 8 krajów zróżnicowanych pod względem etnicznym oraz przyzwyczajeń dietetycznych (Francja, Włochy, Hiszpania, Wielka Brytania, Holandia, Niemcy, Dania i Szwecja). Grupy obserwowano przez średnio 12,5 roku, badając związek między czynnikami dietetycznymi (tj. kawa, nabiał zawierający serwatkę, oliwa z oliwek, płatki zbożowe) a genowymi oraz ich wpływu na rozwój cukrzycy typu 2. Z badania wykluczono osoby ze zbyt dużą dzienną podażą energii oraz badanych, u których nie udało się zebrać dokładnych informacji dotyczących diety.
Zaobserwowano możliwe statystycznie znaczące zmniejszenie ryzyka zachorowania na cukrzycę typu 2 u osób z wariantem genu TCF7L2. U osób z innym wariantem tego genu nie wykryto wpływu kawy na ryzyko cukrzycy. W przypadku poszczególnych wariantów pozostałych genów (KCNQ1, GIPR, WFS1) również zaobserwowano zmniejszenie ryzyka cukrzycy u smakoszy kawy; ryzyko to było tym mniejsze, im więcej korzystnych alleli posiadał badany. Nie zaobserwowano podobnego efektu w przypadku pozostałych składników diety ani wpływu pochodzenia badanych na wyniki.
Wszystkie powyższe wnioski stanowią jedynie przesłanki i wymagają dalszych badań.
źródło: mp.pl